Пьесалар / Пьесы. Туфан Миннуллин

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Пьесалар / Пьесы - Туфан Миннуллин страница 35

Пьесалар / Пьесы - Туфан Миннуллин

Скачать книгу

Болай да очрашып торабыз ич.

      Низам. Мондый очрашу нәрсә ул! Көпә-көндез – унлаган күз карап торганда. Икәү генә калып сөйләшәсе килә.

      Алинә. Мин риза.

      Низам. Әллә?

      Алинә. Мәллә.

      Шулвакыт, «Низам!» дип кычкырып, Дамирә керә. Керә дә Низамның кочагына ташлана.

      Дамирә. Сагындыңмы мине, Низамчик? Мин сине шундый сагындым. Машинам чокырга төшеп баткач, җәяү йөгердем.

      Низам. Дамирә… Син ни әле… Тукта әле…

      Дамирә (Алинәне күреп). Ә бу кем?

      Низам. Ул ни… Алинә…

      Дамирә. Нишләп йөри ул монда?

      Алинә. Мин Низамның миңа мәхәббәт аңлатканын тыңлап торам.

      Дамирә. Нәрсә-ә-ә? Низам, ни сөйли ул?

      Низам. Ни… Тукта әле син, Дамирә… Ни бит… Болай ул…

      Ут сүнә.

      Өченче күренеш

      Шул ук урын. Вакыт төн. Ризванның туган көненнән таралганнар. Өч егет үз территорияләрендә утыра. Гомәр гамак өстендә гитара чиртә.

      Ризван. Йокларга!

      Заһир. Утырыйк әле бераз, төне матур.

      Ризван. Иртәгә эшкә.

      Заһир. Туктале, Ризван!

      Ризван. Йокларга!

      Низам. Дөрес. Әйдәгез. Антны бозарга ярамый.

      Беренче башлап чатыр эченә Низам кереп китә. Аңа Ризван белән Заһир иярә. Гомәр әкрен генә гитара чиртүен дәвам итә. Кинәт гармун тавышы ишетелә. Гармунын тартып уйнап, Нәҗип килеп керә.

      Нәҗип (җырлый).

      Аклы күлмәк кияр идем,

      Акка кара төшмәсә.

      Гомерлеккә сөяр идем,

      Күзең ятка төшмәсә.

      Көмеш саплы алтын пәке

      Сынды гөлләр кискәндә;

      Өзелә лә үзәкләрем,

      Таң җилләре искәндә.

      (Уйнавыннан, җырлавыннан кинәт туктап, Гомәргә карап тора.)

      Гомәр. Егетләр йоклый, Нәҗип абый!

      Нәҗип. Бу чактан йоклыйлармы? Менә мин бөтенләйгә йокламаем. Шушыннан туп-туры көтүгә. Нигә син уйнамыйсың?

      Гомәр. Каз муенына кая инде тальян белән ярышырга.

      Нәҗип. Һе, белдеңме инде?

      Гомәр. Белдем. Әкренрәк сөйләш, Нәҗип абый.

      Нәҗип. Син минем янга төшеп утыр.

      Гомәр гамактан төшә.

      Ә син нигә йокламыйсың?

      Гомәр. Үзең әйтмешли, сәгать унда кем йокларга ята?

      Нәҗип. Бер кызны көтәсеңме?

      Гомәр. Кайсы кызны?

      Нәҗип. Бер кыз сезнең янга килеп йөри.

      Гомәр. Алинәме?

      Нәҗип. Исемен әйтмәем. (Җиңен сызганып.) Менә бу беләкне күрәсеңме?

      Гомәр. Күрәм, Нәҗип абый.

      Нәҗип. Әгәр дә ул кызның башын әйләндерсәгез, муеныгызны сугып сындырырмын.

      Гомәр. Алай ук димәгез инде.

      Нәҗип. Сындырам. Алты ел күзем төшеп йөргән кызны алып киттегез.

      Гомәр. Без түгел бит.

      Нәҗип. Барыбер. Сезнең иш.

      Гомәр.

Скачать книгу