style="font-size:15px;"> Илсур. Ярый.
Әлмәндәр (тәрәзә янына барып). Килен! Әй, килен, сиңа әйтәм!
Өммия (тәрәзәне ачып). Нәрсә инде тагын?
Әлмәндәр. Кашык белән бал алып бир.
Өммия. Үләм, тирләтә, дидең бит әле генә.
Әлмәндәр. Үземә түгел.
Өммия (Илсурны күреп). Бетмәс монда алар. Бөтен авыл малае безнең ишегалдында.
Әлмәндәр. Әйткәнне тыңла.
Өммия. Канфит ярамаган, бигрәк тагын – бал.
Әлмәндәр. Канфит ашаса, теше авырта аның.
Өммия. Бал ашаса, эче авыртыр.
Әлмәндәр. Канымны кыздырасың, килен!
Өммия. Соң бит, әткәй…
Әлмәндәр. Әйткәнне эшлә!
Өммия югала да кашык белән бал алып килеп, Әлмәндәргә суза.
Әлмәндәр (Илсур янына килеп). Яле, агай-эне, кабып җибәр әле.
Илсур. Кирәкми.
Әлмәндәр. Нәрсә «кирәкми»? Син алай тиз үпкәләүчән булма… Егет бул, кабып җибәр. Ач әле авызыңны. (Илсур авызын ача, Әлмәндәр бал каптыра.) Тәмлеме?
Илсур. Эһе.
Әлмәндәр. Эһе булмаска, бал ич ул. Инде болай эшлик, кашыкка сыланганын менә монда сылап куйыйк. Кабып йоткач тиз бетә, болай озак итеп ялап йөрисең. (Кашыкка ягылган балны Илсурның ирен кырыйларына сылый.) Инде, бар, иптәшләрең янына йөгер.
Илсур. Рәхмәт, бабай. (Ирен кырыйларын ялый-ялый чыгып йөгерә.)
Өммия (Әлмәндәрнең кыланышларын тәрәзәдән карап торган). Сабый да сабый, син дә сабый.
Әлмәндәр. Синең кебек тумас борын картаймам инде. Җиде бала үстереп, балалар яратмыйсың. Алар булмаса, бу дөнья ни чуртыма… Чәең бетте, чәй чыгар.
Өммия. Үләм, кай арада чүмереп бетердең? Мин сиңа афисәнке түгел!
Әлмәндәр. Телең тагын озынайдымы?..
Өммия. Озынайса да, кыскарса да – үз телем.
Әлмәндәр. Үз телең түгел – шайтан теле.
Өммия. Булсын. Үзеңдә дә сандугач теле түгел.
Әлмәндәр. Әрепләшмә, дим минем белән. Мин сиңа каената. Кара аны, килен, матри, мин кызсам…
Өммия. Кызсам дигән була… кызып нишләтерсең?.. (Тәрәзәне ябып куя.)
Әлмәндәр. Вәт бит, ә! Чәтелдәп тора бит. Уңмады малай, уңмады. Үземдә булса… Юк инде, үземнән дә булмады, юаш булдым. Ни беренче хатынга, ни икенчесенә кизәнгәнем булмады.
Өйдән, кулына чынаяк тотып, Искәндәр чыга.
Искәндәр. Әй-яй, тынычлап ятып торырга да бирмисең, әти. Нәрсә инде син. Кереп эчсәң булмыймы?
Әлмәндәр. Булмый. Өстәл артында дөнья онытып чәй эчеп утырырга минем вакытым юк. Син эч чәйне яткан килеш.
Искәндәр. Беләсең ләбаса, мин авырыйм.
Әлмәндәр. Чирләшкә! Япь-яшь башыңнан… Җитмеш яшендә чирләп ята!
Искәндәр (чынаякны Әлмәндәргә биреп). Мин күргәннәрне күрсәң… (Утын пүләне өстенә утыра.)
Әлмәндәр. Нәрсә күрдең?
Искәндәр. Дүрт ел буе сугышта йөрдем.
Әлмәндәр. Харап икән. Мин монда дүрт ел буе синең биш ыштансызыңны ашаттым. Һәрберсе яэҗүҗ-мәэҗүҗ кебек, балчыкка чыкканчы
