сөзді естіп Телқозы ашуланып сыртқа шығып кетті. Барып Файзуллаға:
– Менің саған беретін жүз жылқым жоқ. Пәуескенді алып кет…
– Ағасы, мен сізден сонша жылқы бер дедім бе?
– Ендеше, ана елге жаңағы айтып тұрғаның не?
– Мен басқа қазақтардан осындай пәуеске жасап берсем, сондай жылқы аламын. Бұл пәуескені жасауға менің қанша уақытым кеткенін білмейсіз.
– Ендеше, сол еңбегіңе лайықты мал беретін адамды тауып ал. – Телқозы бұрылып кетіп бара жатыр еді, оны Файзулла тоқатты.
– Сіз неге асығыс сөйлейсіз? Шоңнан ондай жылқы сұраған жоқпын ғой. Шоң менің туған інімдей болып кеткен адам. Мен Шоңға тегін де жасап беремін.
Телқозы Файзулланың мына айтқан сөзіне не сенерін, не сенбесін білмей тұрып қалды. Бірақ тегін жасап та беремін деген сөзі тоқыратып тастады. Соған орай айтқан еді.
– Сонда да сен мынадай пәуескені туған ініңе де де тегін жасамайсың. Бос сөзді сөйлеме. Тура айтшы, қанша сұрайсың Шоңнан? – Телқозы қанша дегенде өзі де іштей қызығып тұрған пәуескеге.
– Сіз айтыңыз, қанша бересіз?
Телқозы өзінің сараңдығына салып сөйледі:
– Жиырма жылқы.
– Ендеше, бопты. Жиырма жылқы болса, жиырма жылқы…
Телқозы үйге кіріп Шоңға:
– Мен анау татарды жиырма жылқыға түсіріп алдым.
Шоң әкесінің керемет сараң екендігін жақсы білетін. Расында, ана кісіні өзінше алдап түсіріп отыр ма деп ойлады. Татарлардың қазақтардың алдауына түсе коймайтынын және білетін. Содан кейін сұраған:
– Қой ұят болып жүрмесін. Өзі айтты ма, сіз айттыңыз ба?
– Мен айттым, ол келісті.
Мына сөзден соң Шоң отыра алмай сыртқа шығып Файзулладан сұраған еді.
– Файзеке, сіз Телқозы берген жиырма жылқыға ризасыз ба?
«Риза емеспін» десе Шоңның көңіліне келіп қалар деп ойлады да, «ризамын» деді. Шоң әліде де анықтап алғысы келіп:
– Әуеліде екі жүз жылқы депсіз. Аз емес пе?
– Екі жүз жылқыны осындағы байларға айттым, әйтпесе бірінен соң бірі келіп пәуеске жасап бер деп мазамды алады. Ол маған оңай жұмыс емес.
Шоң Файзулланың сөзінің төркінін түсіне қалды да:
– Әйтеуір, ренжімесеңіз болды.
Іштей азырқанып тұрса да Шоң көңілі үшін айтқан, аз емес деді.
Ертеңінде Файзулла, қасында баласы бар, Телқозы берген жиырма жылқыны айдап алып кетті. Ел арасында әңгіме тарады, «Шоң жүз жылқы беріп пәуеске жасатыпты». Мына сөзді естіп ел таңқалды. Әртүрлі болжамдар айтылды. Ол елден түсіп жатқан байлықтар ғой деді кейбіреулері. Телқозы сөзі тіпті оларды қоздырып қоятын. Екі жүз жылқы бердім. Сендер де сонша жылқы беріп жасатып алыңдар дейді әңгіме бола қалғанда. Бұл сөз мақтаныштан туғанын ел білмейтін. Алайда, көкейде тұрған сөздерін болыстың әкесіне айта алмайтын. Ертең бір пәлесіне қаламыз деп қаймығатын ел.
Телқозы Шоңның пәуеске мінеріне той жасады, айналадағы
