Hekayələr. Джек Лондон

      Qulluqçunun gəlişi onun sözünü yarımçıq kəsdi.

      – Telefona nəsə olub, xanım, – o dedi. – Ya naqillər kəsilib, ya da nəsə başqa şey. Stansiya cavab vermir.

      – Nökərlərdən birini oyadın, – miss Setlif əmr elədi. – Göndərin polis dalınca, özünüz də qayıdın bura!

      Onlar təzədən tək qaldılar.

      – Mənim bir sualıma cavab verərsinizmi, xanım? Sizin xidmətçi bayaq hansısa zəng haqqında danışdı. Bütün bu vaxtı mən sizə göz qoyurdum. Haçan zəng vurduğunuzu görmədim…

      – Zəngin düyməsi stolun altındadır, səfeh! Mən onu ayağımla basırdım.

      – Təşəkkür edirəm, miss! Mənə elə gəlirdi ki, sizin kimi adamlarla əvvəllər qarşılaşmışam, indi əminəm ki, bu belədir. Sizə inanıb ürəyimi, dərdimi açdım. Siz isə bütün bu vaxt ərzində məni alçaqcasına aldadırmışsınız.

      Qadın istehzayla güldü:

      – Davam edin. Nə istəyirsinizsə, danışın. Çox maraqlıdır.

      – Siz mənim gözlərimi bağladınız. Özünüzü xeyirxah və məlahətli göstərdiniz, şalvar yox, yubka geyindiyinizdən məharətlə istifadə edib məni barmağınıza doladınız. Bütün bu müddət ərzində isə düyməni basırmışsınız. Nə eybi, bunun özündə də bir təskinlik vardır. Sizin kimi olmaqdansa, mən kasıb Hyuq Lyük olaraq on il həbsdə yatmağa üstünlük verirəm. Sizin kimi qadınların isə yeri cəhənnəmdir!

      Sükut çökdü, kişi bir an da olsun gözünü qadından çəkmirdi. Sanki onu daha dərindən öyrənmək və qərar vermək istəyirdi.

      – Davam edin, – qadın israr etdi, – yenə nəsə deyin.

      – Əlbəttə, xanım, deyərəm, mütləq deyərəm. Bilirsiniz mən nə etməyə hazırlaşıram? İndi yerimdən qalxıb qapıya tərəf gedəcəm. Sizdən tapançanı ala da bilərdim, amma birdən səfehlik edib tətiyi basa bilərsiniz. Eybi yoxdu, qoy sizdə qalsın. Hayıf, gözəl silahdı. Hə, mən qapıya sarı gedirəm, siz isə atəş açmayacaqsınız. İnsanı öldürmək üçün cəsarət lazımdır, sizdə isə o yoxdur. İndi isə hazırlaşın, baxaq görək siz atəş aça bilərsinizmi? Mən sizə heç bir ziyan vurmadan bu qapıdan çıxıb gedəcəyəm. Baxın, artıq gedirəm.

      Qadından gözünü çəkmədən stulu itələyib qalxdı. Tapançanın çaxmağı dikəldi. Hər ikisi silaha baxırdı.

      – Bərk basın, – kişi məsləhət verdi. – Çaxmaq heç yarıyacan qalxmayıb ki! Hə, insanı öldürməyə bir cəhd göstərin görək. Onun bədənində yumruq boyda deşik açmağa çalışın. Qoy onun beyni dağılıb sizin döşəməyə səpələnsin.

      Çaxmaq yavaş-yavaş qalxırdı. Lyük arxasını qadına çevirib aram addımlarla qapıya sarı getdi. Miss Setlif tapançanı qaldırıb onun belini nişan aldı. Çaxmaq iki dəfə qalxdı, sonra tərəddüd içində yerinə qayıtdı.