mühafizəkar geyinəydi. Bilirsiniz, məktəbə nə geyib gəlirdi? Cins şalvar, dekolte paltar. Əyninə elə köynəklər taxırdı ki, qarnı görünürdü. Bir də deşilmiş, üzr istəyirəm…
‒ Göbəyi?
‒ Bu barədə danışmaq belə istəmirəm!
‒ Siz insan bədənindəki bu yeri nalayiq hesab edirsiniz?
‒ Mətləbə keçin! ‒ hakimin gur səsi eşidildi.
‒ Halbuki, ‒ Kevin səsini bir qədər yüksəldib sözünə davam etdi, ‒ miss Uilsonun bilavasitə tabe olduğu kafedra müdiri onun pedaqoji qabiliyyətini yüksək qiymətləndirirdi. O, son hesabatında miss Uilson haqda belə yazıb… ‒ Kevin əlində tutduğu kağıza baxdı, ‒ «…uşaqların qəlbinə yol tapan, onların daxili aləmlərini başa düşən insandır. Bütün çətinliklərə rəğmən rəhbərlik etməyi bacarır və uşaqları xeyirxah, gözəl əməllərə sövq edir», ‒ vəkil gözünü sənəddən çəkdi. ‒ Nə deyə bilərsiniz, cənab direktor? Gözəl xasiyyətnamədir, elə deyilmi?
‒ Elədir, amma dediyim kimi…
‒ Mənim daha sualım yoxdur, möhtərəm hakim!
Vəkil yerinə qayıtdı. Özünü elə aparırdı ki, guya o qədər hirslidir ki, az qalır tüstüsü təpəsindən çıxsın. Kevin situasiyaya uyğun haldan-hala düşməyi çox yaxşı bacarırdı. Bu onun vəkil fəndlərindən sadəcə biri idi.
Hamının gözü indi Kevinə zillənmişdi. Kevin özü isə arxa sırada oturan qəşəng geyimli kişiyə nəzər yetirdi və gördü ki, onun üzündəki təbəssümü heyranlıq əvəz edib. Vəkil özündə qeyri-adi ruh yüksəkliyi hiss etdi.
Miriam isə, əksinə, dilxor halda oturmuşdu. Az qala ağlayacaqdı. Kevin ona baxanda arvadı tez gözlərini çəkdi.
«O mənə görə xəcalət çəkir, ‒ Kevin düşündü. ‒ O, hələ də mənə görə xəcalət çəkir. Aman Allah, bəs mən bunları kimin üçün edirəm?!»
‒ Mister Balm, ‒ hakim prokurora müraciət etdi, ‒ sizin mister Kornblöyə sualınız var?
‒ Xeyr, möhtərəm hakim. Biz Barbara Stenlini dəvət etmək istərdik, ‒ dairə prokurorunun səsində ümidsizlik hiss olunurdu.
Kevin yüngülcə Lois Uilsonun əlinə toxundu, bu onu sakitləşdirmək üçün idi. Vəkil ittihamçı tərəfi məcbur etmişdi ki, əsas şahidi çağırsın.
Çox keçmədən qıvrım xurmayı saçları olan koppuş bir qız ifadə vermək üçün irəli çıxdı. O, qolu büzmə haşiyəli və yaxalıqlı açıq-mavi rəngdə don geyinmişdi. Gen paltar qızın köklüyünü bir qədər gizlədirdi.
Barbara tərəddüd içində öz yerində əyləşdi və and içmək üçün əlini qaldırdı. Kevin başını tərpətdi və Martin Balma baxdı. Qızın məhkəməyə hazırlıqlı gəldiyi və onu nə gözlədiyini anladığı aşkar hiss olunurdu. Aydındır ki, prokuror da «ev tapşırığı»nı yaxşı yerinə yetirmişdi, ancaq Kevin daha yaxşı hazırlaşmışdı və bu, bəhrəsini verməli idi.
‒ Barbara, ‒ Martin Balm qıza yaxınlaşıb sözə başlamaq istədi. Ancaq hakim prokurorun sözünü kəsdi:
‒ Bir dəqiqə, mister Balm, ‒ daha sonra Barbara Stenliyə tərəf əyildi. ‒ Barbara, indicə niyə and içdiyini bilirsənmi? Sən həqiqəti deməyə and içdin…
Barbara zala ötəri nəzər yetirib üzünü hakimə çevirdi və başını tərpətdi, yəni «bilirəm».
‒ Sənin dediklərinin nə qədər vacib olduğunu necə, başa düşürsənmi?
Qız yenə razılıq əlaməti olaraq başını yırğaladı, amma bu dəfə əvvəlki qədər inamlı olmadığı aydın sezildi. Hakim kreslosunun arxasına söykənib dedi:
‒ Davam edin, mister Balm.
‒ Təşəkkür edirəm, möhtərəm hakim, ‒ prokuror bunu deyib şahidə yaxınlaşdı.
Ucaboy, arıq prokuror siyasi karyera qurmaq fikrində idi və gələcəyə ümidlə baxırdı. Odur ki bu məhkəmə işi onu çox narahat edirdi. Prokuror əvvəlcə Kevinlə Lois Uilsonun sövdələşməyə razı olacaqlarını düşünmüşdü, ancaq onlar bundan imtina etmişdilər və indi mister Balmın yalnız onyaşlı qızların şahid ifadələrinə bel bağlamaqdan başqa çıxış yolu qalmamışdı.
‒ Barbara, həmin gün mister Kornblöyə dediklərini məhkəməyə danış. Özü də tələsmədən.
Barbara dərhal Loisə baxdı. Kevin müdafiə etdiyi müəlliməyə şahid ifadəsi verəcək bütün qızların, ələlxüsus da Barbara Stenlinin dediklərini təsdiqləyəcək şagirdlərin düz gözlərinin içinə baxmağı tapşırmışdı.
‒ Bilirsiniz… hərdən incəsənət dərslərində…
‒ İncəsənət? ‒ prokuror onun sözünü kəsdi. ‒ Bu nə deməkdir, Barbara?
‒ İncəsənət, yəni rəsm, oxu və nəğmə… Biz hamımız ya rəsm, ya da nəğmə müəlliminin yanına gedirik, ‒ qız, demək olar ki, gözlərini yumub cavab verdi. Kevin qızın hər şeyi əvvəlcədən öyrədildiyi kimi etməyə çalışdığını anladı. O, zala nəzər saldıqda bəzi adamların gülümsədiyini, məktəbli qıza xüsusi rəğbət bəslədiklərini də aydın gördü. Bircə arxa sıradakı kişi Barbaraya qərəzlə, hətta qəzəblə baxırdı.
‒ Anlayıram, ‒ prokuror başını tərpətdi. ‒ Həmin dərslər başqa sinifdə keçirilir, düzdür?
‒ Aha…
‒ Barbara, zəhmət olmasa, ya «bəli», ya da «xeyr» deyə cavab ver, yaxşı?
‒ Ah… Yəni bəli.
‒ Yaxşı, hərdən incəsənət dərslərində… ‒ Balm davam etdi.
‒ …miss Uilson dərsdən sonra hansımızasa yubanmağı tapşırırdı, ‒ Barbara onun sözünü tamamladı.
‒ Yubanmağı? Sinifdə onunla tək qalmağı?
‒ Ah… Bəli.
‒ Sonra?
‒ Bir dəfə isə məndən yubanmağımı xahiş etdi.
‒ Mister Kornblöyə bu hadisə barədə nə danışmısan?
Barbara üzünü elə çevirdi ki, Loisin gözlərini görməsin. Sonra dərindən nəfəs alıb cavab verdi:
‒ Miss Uilson məndən onun yanında oturmağı xahiş etdi. Dedi ki, sənin böyüyüb qəşəng bir qız olacağını düşünürəm, amma öz bədənin haqda bəzi şeyləri bilməlisən. Böyüklərin danışmaq istəmədiyi bəzi şeyləri, ‒ Barbara
