paltarlarının bir hissəsi döşəmədə, bir hissəsi üzlüyü sürtülmüş kreslonun üstündə atılıb qalmışdı.
Çarpayının baş tərəfində onun köhnə dostlarının və tanışlarının tələsik çəkilmiş, sonra da sifətləri səliqə ilə kəsilmiş fotoşəkillərinin yapışdırıldığı divar qəzetinə oxşayan bir şey asılmışdı.
Pəncərədən şəhərin hay-küyü eşidilirdi. Maşınların siqnalları ulaşır, hansısa xala cır səslə çığırırdı. Sonra sürətlə uzaqlaşan polis maşınının sirenası eşidildi.
Vivyenlə Kitin otaq kirələdiyi mehmanxana Hollivud bulvarının yan küçələrindən birində idi. Onun iki addımlığında isə məşhur «Uolk of Feym» mehmanxanası yerləşirdi. «Uolk of Feym»in qarşısındakı səkidə dünyaca məşhur adamların ulduzlarla haşiyələnmiş adları yazılmışdı. Bu küçə hər gün Hollivuda turist axını cəlb edən tələlərdən biri idi.
Bulvarın Vivyen yaşayan tərəfində diqqət çəkən başqa heç nə yox idi. Burada ucuz bar və restoranlar, varyete və porno-kinoteatrlar bir-birini əvəzləyirdi. Küçənin asfalt örtüyünə ulduz haşiyədə məşhurların adları döşənmiş hissəsi müştəri ovuna çıxan fahişələrin sevimli yeri idi.
Küçə və restoranlarda narkotik satanlar, qadın alverçiləri və qeyri-leqal mühacirlər, hər növ xırda fırıldaqçılar və avaralar, eləcə də bütün rəngarəngliyi ilə bulvarda təmsil olunmuş əyləncə industriyasının saysız-hesabsız zəhmətkeşləri qaynaşırdılar. Səsgücləndiricilərdən ətrafa rok və blüz sədaları yayılır, yeniyetmələr dəstə ilə səkilərdə gəzişir, yoldan ötənlərin arasından sivişə-sivişə skeytbord1 sürür, küçə gözəlçələri maşınların pəncərələrindən içəri boylanıb kişiləri yoldan çıxardırdılar:
– Ey, dost, bir az əylənmək istəmirsən?
– Bu gün təksən? Gözəl qız səni darıxmağa qoymaz. Bax gör, pis deyiləm, hə?
Vivyen vanna qəbul edib geyinməyə başladı. Əvvəl qara, tor alt tumanını və büstqalterini, kapron corablarını geyindi, sonra çiyinlərini və qarnını açıqda qoyan, öndən və arxadan iki metal halqa ilə birləşdirilmiş iki parça tikəsindən ibarət dar köynəyini, nəhayət, yalnız rəmzi olaraq ətək adlandırıla bilən üçüncü parça tikəsini əyninə keçirdi.
Vivyen boy-buxunlu, gerçəkdən gözəl idi: onun uzun qıçları, iri və ifadəli gözləri, yumşaq cizgili dodaqları vardı. Cazibədar sifətinin və incə qollarının dərisi gündən yüngülcə yanmışdı.
Qız üz-gözünə boya yaxmaq üçün güzgünün qabağına keçdi. Kontur qələminin və mavi kölgənin köməyi ilə gözlərini daha da ifadəli etdi. Dodaqlarını al-qırmızı rəngə boyadı.
Sonra budlarına qədər qalxan hündürdaban uzunboğazlarını geyindi. Çəkmələrin zəncirbəndlərinin dilləri çoxdan qopmuşdu, Vivyen uzunboğazları bağlamaq üçün sancaqdan istifadə edirdi. Onun libasını ucuz bər-bəzək tamamladı: klipslər, hər addımda yüngülcə cingildəyən bilərziklər.
O, dimdikli kepkasını başına basıb qırmızı jaketini çiyninə atdı, çantasını götürdü və qapıya tərəf getdi.
Qız nömrədən çıxarkən aşağıdan səs eşitdi. Vivyen dayandı, pilləkəndə çöməlib nəfəsini qısdı və aşağıda baş verənləri izləməyə başladı.
Miskin mehmanxananın sahibi yamaykalı mühaciri qapının ağzında yaxalamışdı:
– Bir dur, dur! Mən görürəm ki, sənə deyiləni anlamadın. Mən ayın axırında pulu yığıram. Pulunu ver, yoxsa səni burdan rədd elərəm!
Vivyen sakitcə qalxdı və barmaqlarının ucunda nömrəyə qayıtdı. Vanna otağında su çəlləyinin qapağını qaldırdı və pul saxladığı plastik sabunqabını çıxardı. Amma sabunqabıda cəmi bir dollar vardı.
Boşalmış sabunqabıya heyrətlə baxan Vivyen onun qapağını örtüb yerinə qoydu. O, sakinlərdən pul yığan zəhlətökən mehmanxana sahibi ilə qarşılaşmadan otaqdan necə çıxacağını təsəvvür etmirdi. Birdən ağlına fikir gəldi. Vivyen otağının pəncərəsini açdı və yanğın nərdivanının metal məhəccərli dar meydançasına hoppandı. Bu, riskli iş olsa da, başqa çıxış yolu yox idi. Həm də qız öz qüvvəsinə inanırdı. O, ətrafa boylandı və sürətlə aşağı enməyə başladı.
Küçədən keçən cütlük pişik çevikliyi ilə nərdivanla enən Vivyeni görmədi. Üçüncü mərtəbənin pəncərəsindən qaraşın bir qadın boylandı, Vivyeni görəndə gözlərini bərəltsə də, ağzını açmadı.
Nərdivan yerdən kifayət qədər hündürdə qurtarırdı. Vivyen çantasını yerə atıb aşağı tullandı.
– Hər şey qaydasındadır! – deyə o, çantasını yerdən götürüb mehmanxananın həyətini küçədən ayıran məhəccərin altından keçdi.
Vivyen yoldan ötənlərə qarışdı və bulvaradək getdi.
Yolayrıcında ala-bəzək toxunma papaqlı, sürtülmüş qəhvəyi pencəkli gənc bir zənci avtobusdan enən turistləri salamlayırdı. O, sözlərini əl-qol hərəkətləri ilə müşayiət edirdi:
– Hollivuda xoş gəlmisiniz! Xoş gəlmisiniz! – gənc qışqırırdı. – Bura gələn hər kəsin öz arzusu var! Sizin arzunuzu bilmək olarmı? Bəs sizinkini? Ey, mister, sizin hansı arzunuz var?
Vivyen bu zəncini tez-tez görürdü. Düzdür, hər gün bulvarda dolaşan, qarşısına çıxan hər kəsi söhbətə tutmağa çalışan zəncinin adını buralarda bilən yox idi. Bu oğlan dinc və daim şən görünürdü, hamıdan hansı arzunun ardınca Hollivuda gəldiyini soruşurdu.
Vivyen işıqforun yaşıl işığını gözləyib iti addımlarla küçəni keçdi. Bir oğlan artıq nəşədən hallandıqları hiss olunan iki yeniyetmə qızın böyründə skeytbordunu saxladı. Bu səhnə Vivyenin gözündən yayınmadı.
– Qızlar, əntiqə mal var! İstəyirsiniz? – deyə müştərini hiss edən oğlan qızları yanladı.
Balaca zərf və üç-dörd dollarlıq əsginas dəyişdirildi. Oğlan qızlara vaxtlarını xoş keçirməyi arzulayıb yerindən götürüldü.
İbarə ilə danışan zənci turistlərin ardınca düşmüşdü. Ensiz fasadlı evin qarşısında nəsə olmuşdu. Adətən, çəkməsilənin əyləşdiyi tində «təcili yardım» və polis maşınları dayanmışdı, uniformalı bir neçə nəfər cansız bədəni dövrəyə almışdı. Tamaşaya yığışanların sayı artırdı.
Bir qadın soruşdu:
– Nə olub?
– Heç, fahişə gəbərib, –
