po wierszu
Redaktor Andrey Tikhomirov
ISBN 978-5-0059-1806-2
Książka powstała w inteligentnym systemie wydawniczym Ridero
Listy soborowe Apostołów
1. List katedralny św. Jakuba Apostoła
Rozdział 1
1 Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, dwunastu plemionom, które są w rozproszeniu, radować się. (Apostoł-z gr. «posłaniec». Jeśli nazywasz listy Apostołów listami «posłańców», to Mistycyzm religijny zostaje utracony, podobnie jak jeśli aniołowie nazywają ich greckimi odpowiednikami» posłańcy», to Mistycyzm religii również zostaje utracony, terminy nabierają codziennego znaczenia zwykłych ludzi, którzy są» wykorzystywani" przez innych ludzi (kapłanów hipnotyzerów) na swoją korzyść. Jakub przyznaje, że niewolnik, w dobie systemu niewolniczego, musiał wskazać swoją hierarchiczną przynależność, jeśli człowiek powiedział, że niewolnik, oznaczało to jego całkowite poddanie się jego Panu (zwracał się do swojego właściciela niewolnika «pan» lub «panie»), jeśli był równy w swojej pozycji publicznej do mężczyzny, który się nawrócił, nazwał go «bratem», do kobiety «siostrą», przynajmniej nie był z nimi w związku pokrewieństwa. 12 plemion znajdujących się w rozproszeniu (gr. «diaspora») – zbiór Żydów osiedlonych od czasów niewoli babilońskiej VI wiek p. n. e. poza Izraelem i Judea).
2 z wielką radością przyjmujcie, bracia moi, gdy popadacie w różne pokusy (przesłanie wyraża ideę walki z różnymi pokusami).
3 wiedząc, że próba waszej wiary wytwarza cierpliwość; (potrzeba próby wiary poprzez cierpliwość).
4 A cierpliwość musi mieć doskonałe działanie, abyście byli doskonali w całości, bez żadnych wad. (Potrzeba próby wiary poprzez cierpliwość).
5 a jeśli któraś z Was nie ma mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim po prostu i bez wyrzutów – i będzie mu dane. (Wszystko, jak mówią, jest DANE od Boga).
6 ale niech prosi z wiarą, nie wątpiąc, bo wątpiący jest jak fala morska, wiatr wznoszący się i powiewający. (Analogie i porównania).
7 niech taki człowiek nie myśli, żeby coś otrzymał od Pana. (Zaprzecza się idei otrzymywania czegokolwiek od Pana Boga, trzeba tylko wierzyć w Boga i wypełniać prawo kapłańskie).
8 Człowiek z dwojakimi myślami nie jest stanowczy we wszystkich swoich ścieżkach. (Potępienie dwuznaczności myśli: jestem czymś dla Boga, a on jest dla mnie czymś).
9 niech się chwali brat upokorzony wysokością swoją, (wysokość nie jest tym, czym należy się chwalić).
10 a bogaty-upokorzeniem swym, bo przeminie jak kolor na trawie. (Bogactwo nie jest czymś, czym należy się chwalić).
11 wschodzi słońce, zapada upał, a upał wysycha trawę, jej kolor opada, zanika piękno jej wyglądu; tak więdnie i bogaty w swoich ścieżkach. (Analogie i porównania).
12 Błogosławiony jest człowiek, który znosi pokusę, bo gdy zostanie wypróbowany, otrzyma koronę życia, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują. (Szczęśliwy będzie tylko ten, kto «znosi pokusę», jest to dla niego test, za to, zgodnie z regułą Taliona,» otrzyma koronę życia», personifikację Pana Boga, który obiecuje coś za coś).
13 w pokusie nikt nie mów: Bóg mnie kusi; bo Bóg nie jest kuszony przez zło i sam nikogo nie kusi, (jednak z punktu widzenia religii tak nie jest, wszystko na świecie odbywa się z woli Boga, łącznie z pokusą).
14 ale każdy jest kuszony, zafascynowany i uwiedziony własnym pożądaniem; (pożądanie naturalnie ma miejsce, ale pożądanie, z punktu widzenia religii, również pochodzi od Boga).
15 a pożądanie poczęte rodzi grzech, a grzech uczyniony rodzi śmierć. (To także wszystko z woli Boga, z punktu widzenia religii).
16 nie dajcie się zwieść, bracia moi umiłowani. (Autor zachęca swoich braci, to znaczy równych mu, aby się nie oszukiwali. Jest to jednak sprzeczne z postawami religijnymi, ludzie są oszukani, ponieważ Bóg tak chciał).
17 każdy dar dobry i każdy dar doskonały zstępuje z góry, od Ojca światłości, który nie ma zmiany ani cienia zmiany. (Wszystko zgodnie z wolą Boga «Ojca światłości», z punktu widzenia religii).
18 wychwalając, spłodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakimś początkiem jego stworzeń. (Wszystko z woli Boga, z punktu widzenia religii).
19 Tak więc, bracia moi umiłowani, niech każdy człowiek będzie szybki w słuchaniu, powolny w słowach, powolny w gniewie, (słowem kapłani inspirują korzystne dla nich postawy).
20 albowiem gniew człowieka nie czyni prawdy Bożej. (Gniew nie był mile widziany).
21 dlatego, odkładając na bok wszelkie nieczystości i resztki złości, przyjmijcie w łagodności słowo, które może zbawić wasze dusze. (Jednym słowem kapłani inspirują korzystne dla nich postawy, potulni i bojący się Boga-najbardziej korzystne dla manipulujących kapłanów, w przeciwnym razie mówią, że nie uratujesz swoich dusz).
22 Bądźcie więc wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami, którzy oszukują samych siebie. (Instalacja do wykonania instrukcji).
23 Albowiem kto słucha słowa, a nie wykonuje, jest jak człowiek, który patrzy na naturalne rysy swojej twarzy w lustrze: (analogia z obrazem w lustrze).
24 spojrzał na siebie, odszedł i natychmiast zapomniał, jaki jest. (Analogia z obrazem w lustrze).
25 ale kto wejdzie w prawo doskonałe, [prawo] wolności, i pozostanie w nim, ten, nie będąc słuchaczem zapominalskim, ale wykonawcą dzieła, będzie błogosławiony w swoim działaniu. (Szczęśliwy jest tylko ten, kto jest dobrym wykonawcą).
26 jeśli któraś z Was myśli, że jest pobożna i nie krępuje swojego języka, ale zwodzi swoje serce, ten ma pustą pobożność. (Posłuszeństwo, Uległość, życzliwość – ideał osoby wierzącej dla manipulujących kapłanów).
27 czysta i Niepokalana pobożność przed Bogiem i ojcem jest po to, aby w ich smutkach opiekować się sierotami i wdowami, i zachować się nieskalanym od świata. (Aby nagrodzić-aby pomóc osieroconym i nędznym, aby zachować się jako posłuszne narzędzie w rękach manipulujących kapłanów).
Rozdział 2
1 bracia moi! miejcie wiarę w Jezusa Chrystusa naszego Pana chwały bez patrzenia na twarze. (Sugestia wiary w Jezusa Chrystusa «naszego Pana chwały»).
2 Albowiem jeśli do zgromadzenia waszego wejdzie człowiek ze złotym pierścieniem, ubrany w bogatą szatę, wejdzie też biedny w skąpej szacie, (analogie, porównania, przypowieści. Synagoga z gr. «Zgromadzenie, miejsce zgromadzenia» – w judaizmie Dom modlitwy we Wspólnocie wiernych. Słowo «Synagoga» pierwotnie oznaczało «prowadzący do Sin», Sin lub Nanna-w mitologii sumeryjsko-akadyjskiej bóg księżyca. Nanna jest sumeryjskim bóstwem, synem Enlila i Ninlila, utożsamianym z semickim bóstwem Sin. Centralne miejsca kultu znajdowały się w mieście ur w południowej Mezopotamii i mieście Harran na północy. Znany również jako Bóg patron mądrości. Został przedstawiony jako starzec z długą niebieską brodą, który przecina nocne niebo na swojej świetlistej wieży. Armia złych duchów, z Pomocą Szamasza (słońca), Isztara (Wenus) i Adada (błyskawicy), próbowała go przyćmić, aby w nocy światło Sina nie przeszkadzało im w realizacji ich zdradzieckich planów. Ale Marduk wstawił
