бўлди. Ҳамид кулимсираб, раҳмат айтгач, қизларнинг ёнига борди. Опа-сингил унга салом беришди. Амина негадир кулимсираб, ерга боқди.
– Ҳамид ака, табриклаймиз, – деди Нармина шўхчан овозда. – Бугун тўйингизда роса битимиз тўкилиб рақс тушарканмиз-да?
Ҳамид нима дейишини билмай бир зум жим қолди. Кейин яна Аминага тикилди. Амина эса ердан кўз узмасди.
– Синглингиз жуда тортинчоқ экан-да, – ниҳоят гап топди Ҳамид. – Археологми, дейман, ердан кўзини узмаяпти.
Қизлар хандон отиб кулиб юборишди.
– Опа, юринг кетайлик, – Нарминанинг билагиан чимчилади синглиси. – Салонга кечикамиз.
Ҳамид қўл сотига қараб, бош чайқади.
– Ие, менинг ҳам борадиган жойларим бор. – Кейин чап томонда, йўл бошида турган таксига имо қилди. – Агар йўлимиз бир бўлса, сизларни ҳам олиб кетай. Ўзимнинг «Жип»имни Уралда қолдириб кепман.
– Йўқ, раҳмат, – деди Амина эшитилар-эшитилмас. Опа-сингил унинг ортидан ўғринча тикилиб қолди. Ҳамид эса таксига ўтириб, манзилни айтди.
Сартарошхонадан қайтган Ҳамид келинникига куёвнавкарга ҳозирлик кўрарди. Иқбол куёвжўра бўладиган бўлди. Мана, мусиқачилар ҳам етиб келишди Энди «ижара»да турган келинни олиб келиш қолди, холос. Ҳамма дўстлари бирма-бир Ҳамидни табриклашар, қатор тизилган машиналар сабрсизлик билан сигнал чалишар, бироқ Ҳамиднинг хаёли жойида эмасди.
Онасининг Амина ҳақидаги гаплари юрагининг бир четини хира қилиб турарди. Наҳотки, Амина ҳам опаси ва онаси сингари енгилтак бўлса? Йўқ, Амина унақа қизга ўхшамайди.
Ниҳоят, Ҳамиднинг қўлига гулдаста тутқазиб, ҳовлига олиб тушишди. Уни оқ рангли «ВMW–Х6» кроссоверига ўтқазишди. Машина ойнасидан атрофдаги шодон кулимсираб турган одамларга қаради. Уларнинг ҳеч бири айни пайтда Ҳамиднинг қалбидан кечаётган ҳисларни билмасди. Машина қўзғалган онда Ҳамид одамларнинг орасида турган Аминани кўрди. Амина энди қоп-қора бахмалдан тикилган узун кўйлак кийиб олганди. Кўкраги кенг очиқ бу либос унинг малоҳатини янада очиб юборганди.
Машина сигналлар билан илгариларкан, Ҳамид ортда қолиб кетаётган Аминадан кўз узмасди. Мана, уни келиннинг ёнига, умрида атиги бир мартагина кўрган қизнинг ҳузурига олиб кетишяпти.
У ўттиз бир ёшгача бирор қизга астойдил кўнгил қўймади. Ўзи ёқтирмаган, севмаган қиз билан оила қуришни у хаёлига ҳам келтира олмасди.
Ҳамид оқ-қорани Россияда таниди. У ерда шарт-шароит, расм-русум бошқача. Ёшлар танишиб, севишиб, икки-уч йил бир-бирини синамагунча турмуш қуришмайди. Ота-оналар ҳам фарзандларини ҳаётига аралашмайди. Мана Қундуз! Саккизинчи синфдан бери Гулорани севарди. Аммо ота-оналари уларнинг севгисига ризолик беришмади. Қундуз отасининг васиятига кўра, у танлаган, олис туманда туғилиб ўсган қизга – Ҳулкарга уйланди. Бир пайтлар икки ёшнинг оталари қалин дўст бўлишган экан.
Ҳозир Қундуз ҳаётидан норози. Қачон қарасанг, хотинидан нолийди. Ҳамидни ҳам худди шундай қисмат кутяпти. Уям дўстидек олис туманда
