сиз билан ҳеч ким билан қилмаган ишларни қиляпман. Эсласам қўрқиб кетаман.
– Нима иш?
– Билмайсизми?
– Билмайман, – ўзини соддаликка солди Абдулла. Ярим кечада эркак киши билан қандай қиз юради, биласизми?
– Йўқ.
– Ёмон қиз. Баъзан ўзимдан ўзим уялиб кетаман. Дадам билиб қолсалар нима бўлади?
– Билмайдилар, – деди Абдулла унинг қўлидан тортиб. – Ўзингиз айтиб қўймасангиз агар…
– Айтсам-чи?
Гулчеҳра имтиҳон қилгандай Абдуллага тикилди.
– Ихтиёрингиз…
– Айтмайман. Қандай айтаман. Сиз айтасиз, хўпми? Барибир бир кун айтиш керак бўлади-ку! Айтасизми?
– Ҳм… – деди Абдулла уни қучоқлаб, Гулчеҳра…»
Ғамзалар ва қиз қалбининг нозик ғалаёнлари, йигит сабрсизлиги типирчилаб турган бу парча мени жуда тўлқинлантирди. Мен сўзлар тагидаги яширин ҳаракатларни, фақат севишганлардагина бўладиган, уларнинг ўзларигагина англашимли бўлган дилдорликларни кўриб турдим. Сездингизми, Гулчеҳра, Абдуллада бўлғуси ўзгаришларнинг олис шабадаси бор. Гоҳо февралнинг бошларида Шарқдан шундай ногиҳон бир хўрсиниш келади, бу узоқларда кезинаётган баҳорнинг илк хўрсиниши. Лекин орада ҳали қоронғи қиш бор. Шундай бўлса ҳам эрувгарчилик ҳиди келиб қолади баъзан. Сиз «имтиҳон қилгандай» Абдуллага тикилганингизда Абдулла бунга тоб беролмади. Унинг дилида ўзи англаб етмаган ишончсизлик бор. У ҳозир ишқибозлик билан маст. Шунинг учун сизнинг саволингизга мардона жавоб бермайди. Масъулиятни бўйнига олмайди. Ва масалани ҳал қилишни сизга қолдиради. «Ихтиёрингиз…» – дейди. Сиз буни сезмадингиз. Оқкўнгил одамлар бировга ишонсалар қаттиқ ишонадилар. Шу ишонч кишини баъзан кўр қилиб қўяди. Сиз «Ёз ёмғири»даги оқкўнгил йигит Раҳим Саидовни танимайсиз. У шу қадар оқкўнгилки, кўзлари ёмонни кўрмайдиган, пайқамайдиган бўлиб қолган. Хотини Мунис уни лақиллатиш, қаллоблик қилиш йўлига кириб кетганлигини у охирги дақиқаларгача сезмайди. Айбни ўзидан ахтаради. Билмайдики, хотинлар хам бўлган бошни севмайдилар. Билмайдики, улар эркакларнинг кўкраги бўш ва увол бўлишини истамайдилар. Билмайдики, уларга ғолиблар керак. Раҳим Саидов буларни билмайди. У билмаган сайин Муниснинг унга ҳурмати тупроқ бўла боради… Гулчеҳра, маъзур тутинг танқидчини. Буларни сизга айтмаслигим керак эди. Чунки сизнинг ойдин қалбингиз бундай ғуборлардан жуда йироқ. Лекин оқкўнгиллик одамларда қанчалар ўхшаш бўлишини сизга англатмоқчи бўлдим, шекилли. Сезяпсизми, сизнинг «Айтасизми?» деган саволингизга Абдулла аниқ жавоб беришни истамаяпти. Унинг кўнгли бошқа нарсаларни тусамоқда. Шунинг учун у саволга «ҳм…» деб қўя қолди ва шу заҳоти гапни бошқа ёққа – уни кўпроқ қизиқтирган нарсага бурди.
Гулчеҳра!
Мен шунинг учун хурсанд бўламанки, сиз Абдулланинг шароит тазйиқига бардош беролмай, аблаҳга айланганлигини
