узумдан тайёрланган, ич-сангиз ўзингиз ҳам амин бўласиз, – қиз унга патнисни тутаркан, беихтиёр йигитнинг очиқ баданларига, кенг елкалари ва чиниқишдан бўртиб чиққан бақувват билакларига суқ билан тикилди.
Ибрат олиш-олмасликни билмай бироз иккиланиб қараб қолди.
– Олинг, ҳеч тортинманг…
У Ибратнинг қўлига қадаҳ тутқазди-да, патнисни столга қўйди ва бемалол йигит қаршисига ўтириб олди.
– Меҳмонхонадаги мижозлардан фарқли ўлароқ доим иш билан бандсиз, бироқ бизда сизнинг чарчоғингизни ёзадиган барча хизматлар муҳайё. Дейлик, видеобар, кулгухона, ёки руҳшунос, балки… массаж хоҳлайсизми, роса яхши мутахассисларимиз бор, мана бунақа қилиб, – у Ибратга яқин келди, унинг қўлларини секин-секин силай бошлади, – мана бунақа қилиб, сиз хоҳласангиз бўлди.
Ибрат нима қилишни билмасдан унга ҳайрон қараб ўтирар ва ҳеч нарса тушунмаётган эди. Қиз эса энди унинг очиқ кўксига қўлларини келтирди ва секин пайпаслай бошлади. Ўзига келгач, Ибрат секин унинг қўлини олиб қўяркан зўрға деди.
– Менга ҳеч нарса керакмас.
– Нега энди? – қиз жойлашиб ўтириб олди. Унинг ўзи ҳам шу пайтгача учратмаган, ажабтовур феълли бу йигитга қизиқиб қолганди.
– Айтинг-чи, сиз уйланганмисиз?
– Йўқ.
Қиз энди уни бир қадар тушунгандек бўлди.
– Ҳмм… тушунарли, нима, севган кизингиз бордир, ахир.
– Ҳа, бор эди.
– Энди-чи, сизни ташлаб бошқасига турмушга чиқиб кетган, тўғрими? Ё вафот этган, топдимми?
– Йўқ, йўқ, тополмадингиз.
– Бу ҳақиқатда жуда қизиқ, унда нима бўлган, – қиз қўлини чўзиб унинг кўксидаги медальонни ушлади ва ундаги расмга кўзи тушди.
– Булар ким?
– Онам ва севган қизим.
– Айтинг-чи, севган қизингиз жуда чиройлимиди?
Ибратнинг кўзларида шу саволданоқ бир нур йилтираб кетди. Бу қароқларда шу тобда азобли бир соғинч мужассам эди. Ва беихтиёр у ҳақида гапиргиси келди.
– Ҳа, биласизми, у дунёдаги энг меҳрибон, олижаноб, гўзал қиз. Қалби ҳам беғубор эди. Биз у билан синфдош эдик, мактабга бирга борардик, бирга дарс қилардик… – ҳикоясини бўлмай эшитаётган қиз унинг қароқларидаги ўтли бир нурни англаб етаркан деди:
– Ҳақиқатдан ҳам ошиқ экансиз. Бундан ортиғи бўлмайди, – кетишга отланди ва юракдан чиқариб деди:
– Яхши ухланг, жаноб, тунингиз хайрли бўлсин, тушларингизда эса сиз учун азиз бўлган инсонлар гўзал қиёфада намоён бўлсинлар, хайр.
У шундай деб хонада узоқ қолиб кетганлиги учун Тамилани мақтаб ёнидаги Гуляни койиб ўтирган Венера опасига яқинлашди.
– Нима гап?
– Уни койиманг, Венера опа, унда айб йўқ. Режалаган ишимизни бу сафар уддасидан чиқолмадик. Афсус…
Кабинетда жиринглаган телефон гўшагини олган Ибрат унинг овозидан Аброр Вали эканлигини сезди. Сўрашишгач, у ўзининг навбатдаги юрак хуружи қўзиганини,
