АСАРЛАР (I жилд). Сирожиддин Саййид

      Менинг дарахтимни кесманг, отажон!

      Қўйинг, гуллар очсин маъсум соғинчим.

      Қўйинг, барглар ёзсин,

      Тугсин мевалар,

      Бу дарахт – севинчим,

      Менинг овунчим.

      Менинг дарахтимни кесманг, отажон.

      Барча айб мендадир,

      Бу дарахт нечун?

      Одобсизлик қилганим-чун,

      Ёдингиздами –

      Адабимни бергандингиз бир хипчин билан,

      Бу дарахт – ўша хипчин.

      Алам қилгандайин гўё шу куни

      Ерга қадагандим мен уни.

      Пахса деворларни кўп қорлар босди,

      Қорлардан сўнг эса баҳорлар босди.

      Бу ниҳол кўкарди, бўй чўзди, ўсди.

      Куртакдай кўнглимни бузманг, отажон,

      Менинг дарахтимни кесманг, отажон.

      Мен ҳам одам бўларман бир кун,

      Шу дарахт сингари япроқлар ёзиб,

      Гуллаб, завққа тўларман бир кун.

      Кетгай дилингизнинг оғриқ доғлари,

      Яшнаб шовуллагай умр боғлари.

      Гарчи кичикдирман жисман, отажон,

      Ҳаётни тушундим қисман, отажон.

      Менинг дарахтимни кесманг, отажон,

      Қўйинг, болалигим кесманг, отажон!

      Бир шаҳрим бор эди менинг, дўстларим,

      Шаҳримнинг бор эди тиниқ осмони,

      Тиниқ осмонида қолди кўзларим,

      Кўзларимда қолди маъюс армоним.

      Дўстларим, бир шаҳрим бор эди менинг,

      Шаҳримнинг чанг эди кўча-кўйлари.

      Кўча-кўйларида ўшал шаҳримнинг

      Қайтмас бир фаслнинг қолди бўйлари.

      Дўстларим, бор эди менинг бир шаҳрим,

      Бир парча ўтлоғи бор эди – яшил.

      Бир парча ўтлоғи ичра бир даврим,

      Яшил даврим қолди, дўстларим, ахир!

      Чўкиб кетаётган менмасмидим у,

      Ким олиб чиқарди мени дарёдан?

      Бир дарём бор эди, дўстлар, қани у?

      Дўстлар, мен топмадим уни дунёдан.

      Менинг бир дарахтим бор эди, дўстлар,

      Хазонлар қоплабди теграларини.

      Кўзёшга қоришиб етилган сўзлар,

      Дўстлар, у дарахтнинг меваларими?

      Тушларимга кирар бир дарахт.

      Ҳаволарда ёмғир ҳидлари,

      Уланади тушларим ёдга.

      Тушларимга кирган дарахтнинг

      Илк япроғи келар ҳаётга.

      Тушларимга кирар бир дарахт.

      Ҳаволарда совуқ тараддуд,

      Узилади тушларим ёддан.

      Тушларимга кирган дарахтнинг

      Сўнгги барги кетар ҳаётдан.

      Тушларимга кирар бир дарахт.

      Андуҳ каби қора, япроқсиз,

      Уйғонаман – шўр ёш лабимда.

      Тушларимга кирган дарахтнинг

      Илдизлари инграр қалбимда.