Ben Sensiz Büyüdüm. Ataman Kalebozan

      Uzaklaşmak ki

      Tükettiklerimden

      Eksilenlerimden yandıkça canım

      “Sıkın dişinizi az kaldı” diyordunuz.

      Evet, az kalmıştı

      Azalmışlığıma

      Yaralarıma bastığım tuzların yakması da

      Eskisi kadar acıtıcı değildi hani

      Bilmiyordunuz. Şairin dediği gibi

      Kirpiklerimin ektiği tuzun yanında

      Denizin mavisi ne kadar yakarsa yaksındı

      Bahar gözlerimi

      Hem güneş soldurmayacak mıydı

      Tüm siyahlarımı?

      Ki ben hiç sevmiyordum siyahın

      Yüreğime ağdalı dokunuşlarını

      Biliyor musunuz sevgili?

      Baharlarımın ölümüne beş kala

      Aslında bir o kadar da özleyeceğim

      Sıkıntılarımın doğurduğu

      Ve hiçbir zaman benim olmaya

      Cesaret edemeyen kendimi

      Benlerimde yer edenlerimi

      Ve ağlayacağım usul usul sevgili

      Bilemezsiniz nasıl da yakışır

      Savruk gözyaşının tuzu

      Saçlarını solgun yüzünün

      Arkasında toplamış kadının yanağına

      Onlar ki zamanında

      Sessiz sedasız yok olmamışlar mıydı?

      Perdeler alacalandığı vakit

      Akşamın bir başınalığında?

      Adı ilk Adı son

      Olan baharlarımın

      Ölümüne beş kala

      Hâlâ seviyor olacağım

      Baharlar bitmek üzereyken de

      Sizi sevgili.