Seçme Şiirler. Ali Kerim

      Azerbaycan…

      Odlar Yurdu.

      Yüreklerin odundan

      Yaranmış bir diyar.

      Dostuyla her derdi melali

      Sevinci bir duyur.

      Azerbaycan-

      Tarihlerin şahidi.

      Nizami’si sınırsız düşünce,

      Nesimi’si28 hak şehidi.

      Fuzuli’si gönlün

      Her köşesinden haber veren

      Aşkın tüm renklerini gören

      Dünya yürekli bir üstat.

      Nasrettin’i, Celil’i

      Omzunda halkın derdinin

      Kepez’i,

      Şahdağ’ı29.

      Göğsünde çapraz duran

      Gözyaşı, ah dağı.

      Sabir’i30– gülüşünde hüzün,

      Kederinde hüsün,

      Sükutunda tufan

      Tufanı arşa çıkan alevden

      Doğan bir insan

      Azerbaycan.

      Şöhreti sınırlar aşan,

      Kendinden büyük

      Ülkelerle yarışan,

      Dünyaya yakışan,

      Yakışıp ona güzellik katan,

      Petrol diyarı

      Yanmaktadır yükseklerde

      Şöhret yıldızları.

      Suları üzerinde dünyanın

      Devasa gemi gibi

      Demir atmış çelik caddeli,

      Bin ayaklı,

      Dalgaların nağmeli zirvesinde

      Yer alan

      Genç

      Ağır,

      Cesur

      Yiğit bir şehir.

      Dalgalar üzerine

      Mavi nağmeler

      Serper.

      Azerbaycan.

      İnsanı da

      Doğası gibi doğal,

      Mihriban,

      Doğası- her dili

      Konuşabilen insan.

      Yolları insanla-

      Anlamla yüklü

      Şiir dizesi.

      Anlam kokusuna

      Doyurur dünyayı

      Onun milyon renkli her baharı.

      Irmaklarında gönül okşayan

      Nağmeli bir haray31.

      Kuzeyi kış

      Güneyi yaz…

      Azerbaycan.

      Gece gündüz ilham verenim benim

      Azerbaycan.

      Gönlümün

      Ruhumun, Sevincimin,

      Kederimin

      Fikrimin vatanı…

      Azerbaycan.

      İnsan zekâsının

      Aydınlattığı,

      İçinde

      Bin bir çıra yaktığı

      Bir diyar.

      Bayramı zaferlerle,

      Bugünü parlak,

      Yarını daha parlak

      Seherlerle dolu…

      Yolu-

      Beşer düşüncesinin

      Zirve yolu.

      Nereye gidersem gideyim…

      Köye, şehre,

      Ben Kür görüyorum.

      Kızıl dalgalarını öz Kür’ümün.

      Şimdi her odada

      Ben Kür görüyorum.

      Kür’ün kendisine de Kür ışık saçıyor;

      Kür üzerinde

      Ben Kür görüyorum.

      Kalbim bakınır o yere doğru

      Gözlerim yol çeker…

      Çeker yolları.

      Kâh havayolunu,

      Kâh suyolunu

      Kâh kara yolunu, özlem yolunu.

      Dökülür üzerime

      Yolların kavşağı.

      Alnıma

      Yüzüme doluyor kırışlar.

      Gözlerim yol çekiyor

      Nice diyarla

      Şehirle karışık,

      Köyle karışık.

      Gözlerim öylesine

      Yorgun olur ki bazen

      Gözlerim öylesine

      Yola dolar ki bazen

      Geceler sabaha kadar

      Tatlı rüyalar gibi

      Dökülür onlardan göğsüme yollar;

      Kaç köy, şehir,

      Kaç tane diyar…

      Doludur yollarla gözümün içi

      Gözümün üstünde de yollara yer var.

      Ben demem gök gibi yücedir adın,

      Hayır, alçalmasın sohbetin, sözün.

      Sen ki doğuştan benzer olmadın

      Ancak özün gibi büyüksün özün.

      Eğilip alnından öperken bazen

      Gönül dudağıma ‘yine öp” diyor.

      Aklanmış saçına dokunanda ben,

      Elim Şahdağ’ın başına değer.

      Ben seni bağrıma basanda berk berk,

      Bak neler düşünüp, ne duyuyorum.

      Sanki Gökçay’dan Kamçatka’ya

Скачать книгу