Rus Şiirinde Gölgeler. Анонимный автор

      Küçük kırıntılardan yaratmayı bil,

      Eğer bilmiyorsan sen niçin sihirbazsın?

      Bütün bu insanların içinde tanrının halifesi sensin.

      Ve hatırla, tanrı senin kelimelerindedir.

      Çayırlarda bir dikenli ot çiçek açmış,

      Oldukça sert, ama pembelerin içinde baştan çıkarıcı.

      Bir şapkalı mantar sıcak günlerin habercisi.

      Kader işte, olabilir tek bir nefeste.

      İtalyan sanatının ustası,

      Öğrencilerine emretti;

      Önceden görmeyi bereketli tapınakların şöhretini,

      Taş yığıntılar ve kumaş parçaları içinde bile,

      İstemeyi ve arzu etmenin gücünü bil, ve

      Rabbin ruhu koşacak dizelerinde.

      Я в этот мир пришел, чтоб видеть Солнце и синий кругозор.

      Я в этот мир пришел, чтоб видеть Солнце и выси гор.

      Я в этот мир пришел, чтоб видеть море

      И пышный цвет долин.

      Я заключил миры в едином взоре.

      Я властелин.

      Я победил холодное забвенье,

      Создав мечту мою.

      Я каждый миг исполнен откровенья,

      Всегда пою.

      Мою мечту страданья пробудили,

      Но я любим за то.

      Кто равен мне в моей певучей силе?

      Никто, никто.

      Я в этот мир пришел, чтоб видеть Солнце,

      А если день погас,

      Я буду петь… Я буду петь о Солнце

      В предсмертный час!

      Ben bu dünyaya Güneşi ve mavi ufukları görmek için geldim.

      Ben bu dünyaya güneşi ve yüksek dağları görmek için geldim.

      Ben dünyaya denizi ve vadilerin bereketli renklerini görmek

      için geldim.

      Bir bakışta evreni içime hapsettim

      Ben dünyanın efendisiyim.

      Yaratıp kendi dünyamı,

      Ben kazandım bu hayatı,

      Her an ilham ile doğdum,

      Her zaman söyledim şarkılarımı.

      Dünyam acılar ile doldu,

      Ama yine vazgeçmedim.

      Kim erişebilir içimdeki ezgiye?

      Hiç kimse, hiç kimse!

      Ben dünyaya Güneşi görmek için geldim.

      Ama gün bittiyse eğer,

      Ölüm saatinde,

      Ben yine şarkılar söyleyeceğim Güneşe!

      Грезы быстрые, как чайки,

      Мчатся в область тайных снов,

      Но доносится с лужайки

      Стук крокетных молотков.

      О, как странно в эти сферы

      Жизни звук перенести -

      Рифмы, образы, размеры

      Разбегаются с пути…

      И еще в больном экстазе

      Веют призраки вдали,

      Но уже из мглы фантазии

      Я смотрю на день земли.

      Hayaller, martılar gibi hızlıdır,

      Uçup girerler gizli düşler alemine,

      Ancak geldikleri vadiden,

      Ritmik tıkırlar ulaşır zihnime.

      Hayal dünyasının sesini,

      Ne garip, bu aleme taşımak-

      Kafiye, ritim, biçimi

      Yoluna oturtmak…

      Bütün bu hastalıklı vecdde,

      Kıvrana kıvrana hayaletler görünüyor,

      Ancak yavaş yavaş fanteziler çözünüyor,

      Sabaha karşı zihnime geliyor.

      Как силы светлого и грозного огня,

      Как пламя, бьющее в холодный небосвод,

      И жизнь, и гибель я; мой дух всегда живет,

      Зачатие и смерть в себе самом храня.

      Хотя б никто не знал, не слышал про меня,

      Я знаю, я поэт! Но что во мне поет,

      Что голосом

Скачать книгу