улар кўздан йўқолгунча тикилиб қолди.
Янга юзини бесўнақайроқ, бироқ бор ерини ўраб олганидан, фақат кўзи кўринар, неча ёшдалиги аниқ билинмаса-да, Сайкин овозидан, ўзини тутишидан унинг ёш, арзанда жувонлигини англаган, лекин уни ортиқча саволга тутмай, фақат манзилга яқинлашгандагина йўлни айтиб туришни сўради.
Қалдирғоч қизлик ҳовлисининг эшигини очиб кириб кетаётганидагина ортига ўгирилиб, катта раҳмат деди, холос. Мухбирга шу ташаккурини ўзи етарли эди. У кулиб бош чайқади-да, йўлида давом этишга шошилди. Сайкин йиққан материалини телеграф орқали тезда жўнатиб юбориш учун мотоциклини янада потиллатиб, марказга йўл олди. Шундоқ уйлари орқасидан келган мотоцикл овозидан уйғонган онаси энди зинадан тушиб кўча эшикка юргунча, ҳовлида уни кутиб олган қизи бўйнига осилиб йиғлаб юборди.
Ойиси ён-атрофга олазарак қараб: жим, жим деганча уни ичкарига, ўз хонасига бошлади ва то тонг отгунча қизининг дийдиёсини миқ этмай эшитди.
Ҳарбий хизмат кўрган йигитга бу чандиб боғланган тугунларни ечиш иш эканми. Яна бу тугунлар унинг қорин қисмига келиб, энгашиб тишлари билан илиши аввалига қийиндек эди. Сўнгра, эса бироз ҳаракат қилиб, қорнини ичига тортиб, оёқларини калласи томон эгди. Бир эгди, кучаниб яна эгди ва ниҳоят, оғзи арқон тугунига етди. Тишлаб тортишга киришганида аввалига иши юришмади. Ипак ип астойдил чандилган, яна силлиқлигидан тугуни битиб кетгандек эди. Бу ёқда эгилиб ётишидан қорни қисилиб нафас етмай қолса бўладими, ўзини қўйиб, бироз тўғриланиб ётди ва яна ҳаракатини давом эттирди.
Бир амаллаб ечишига озмунча вақт кетмади. Тонг отишига озгина қолибди.
Уч-тўрт қават қалин ипак ипдан тўқилган арқончани бир бурчакка улоқтираркан, енгил нафас олгани дераза олдига борса, кўзи бир парча қоғозга тушди. Унга хат ёзилган эди. Қалдирғочнинг сўзларини ўқиди:
«Агар зиғирча бўлса ҳам ҳурмат қилсангиз, тонг отгачгина мени қизлик уйимга кетиб қолганимни уларга етказинг.
Қалдирғоч.
P.S. Ҳа, мендан умидвор бўлманг!»
Оловиддин бошини ушлаб ромга суянганча, бошини ликиллатиб, янгани лақиллатиб кетгани хумори тутардию, бирор сўз демай: қойил-эй, шайтон янга, деб қўярди, холос.
Тонг ҳам отди.
Йигит Қалдирғоч тайинлаган ишни қилди.
Кампир баланддан келиб унга не маломатлар қилмасин, у ҳам бўш келмас, қайнана-келин майнавозчилик қилиш учун бу никоҳни ўйлаб чиқаргансизлар. Мен содда, холис хизмат қиламан деб аросатда қолдим. Яна нега қочириб юбординг, йигитмисан ўзинг деб писанда қилишларига ўласанми? Муғомбир кампирни нағмасига кўнган мен аҳмоқ ҳолатини биров эшитса роса кулади. Калака бўлдим. Бир умрга етадиган мазахга қолдим. Эҳ, сенларни. Ҳали мендан кўрасизлар, деб у ҳужрасига ўзини урди.
Бирор зум ҳам ўтмай, у фартугини кўтариб далага югурди. Нонушта қилмайсанми? Жилла бўлмаса сутингни ичиб кет, деган кампирни гапларига ҳам эътибор бермай, эшикни тарақлатиб ёпди. Унинг тўполонига Арслон бошини бир кўтарди-да, яна калласини пинжига тиқиб пинакка кетди. Чунки у тунда янгани
