Lâ Havle - Lütfî Divânı. Lütfü Şehsuvaroğlu

      Her gece yıldızların ardından seni görürüm

      Kaçarım mazgallardan ranzama seni görürüm

      Yirmi beş adımdır avlumuz duvardan duvara

      Her adımımda hep seni, hep seni düşünürüm

      Bir yerlerde olduğunu bilmek yeter bana

      Sen olmasan ey kalem-i kudret mutlak ölürüm18

      Evvel çizilmiş düz bir çizgidir yaşanan hayat

      Kıvrımlarını böyle gecelerde ben görürüm

      Şafak sökerken sen yanımda ol

      Hem şafak sökerken hem gün batarken

      Saçların boynuma dolansın e mi

      Soluğunu hissedeyim bir de

      Ellerin arasın ellerimi

      Gözlerin bir de

      Ellerim neden soğuk anla

      Ve gözlerimde bu hüzün niye

      Sonra güzel sözler söyle bana

      Güzel bildiğin her şeyi

      Ve ben göğsüne yaslanıp ağlıyayım

      Sen de ağlar gibi yap

      Yan yana oturup çimenler üstünde

      Uzakta bir yere beraber bakalım

      Yahut yan yana uzanıp sırtüstü

      Göğümüzde bir yıldız arayalım

      Sen güzeldin

      Senin kadar

          Bu şehir de küçük ve güzeldi

      Akademiyi bitirdin sonra

          Bu şehirde de nice akademiler açıldı

      Sonra büyüdün, büyüdün

      Önce bakışların değişti, tavrın

          Sonra sözlerin, her şeyin de

      Makyaj takımı edindin, tuvalet masası filan

          Çoğaldı taklavatın, kırışıklığın

      Bir gün hepten kayboldu güzelliğin

          Bu şehrin de

      Bir kız ağlıyordu bir tavan arasında

      Bin hıçkırık koptu bulutlar arkasında

      İri ayaklarıyla bir küçük böcek

      Daha küçük bir böceği parçalıyordu

      Solgun yüzlü bir genç bir avuç kanını

      Ufuk çizgisine fırlatıyordu

      Kimse görmüyordu, kimse bilmiyordu

      Bir devran kan kırmızı dönüyordu

      Bir yürek bir fuarda sergileniyor

      Nikotinsiz bir göğüs nefes alamıyordu

      Kalın dudaklı takma kirpikli kadınlar

      Pazarlıksız bir emekle pazarlık ediyordu

      Işıksız, kitap kokan odalarda

      Bir düşünce mahpusluğunu hürriyet sanıyordu

      Bir âşık düşünce gibi yaşıyor

      Bir kız bir tavan arasında ağlıyordu

      Boynunu vurdular aşkın güzelin

      Sevgili yerine ölümü seçtik

      Silahlarınızı kuşanın gelin

      Sırat Köprüsü’nden bin defa geçtik

      Bekliyoruz o meydanda sizleri

      Sol ellerinizde defterleriniz

      Alnınızda günahların izleri

      Ve ardınızdadır iblisleriniz

      Sanmayın ki unutuldu olanlar

      Annelerin gözyaşları, çilesi

      Zindan karşısında ev arayanlar

      O evlerde çocukların gözleri

      Unutulmaz evet çocuk gözleri

      Bir anda büyürler sanki çocuklar

      Her şeyi anlatır apak yüzleri

      Hesap günündeki şahidim onlar

      Ah çekmenin geçti çoktan zamanı

       Hem kimler duyar ki ahlarımızı

       Ölgün kalpleri kim canlandırır

       Kim geri verebilir aşkımızı

       Bizi kandıramaz artık vaadler

       Bir Allah’ımız var bir imanımız

       Ayaktayız daha sıkı, daha dik

       Gelecektir er geç bizim çağımız

       Kurduğumuz güzel beyaz ülkeler

       Kaldıracak kalplerdeki lekeyi

       Kalmayacak evler artık babasız

       Çocukların

Скачать книгу