style="font-size:15px;"> Yarım ligden biraz daha fazla bir süre yürüdüğümüzde, Yusuf, kuru ve yüksek vadilerle çevrili geniş bir hendeğin ağzında durarak, kuma dağılmış, kötü kemirilmiş kemikleri inceledi: bunlar, bir gün önce canavarı yemlemek için konulan kuzularınkilerdi. Braulio'dan önce, José ve ben hendekten geçtik. İzler yükseldi. Braulio, yaklaşık yüz çubuk yükselişten sonra durdu ve bize bakmadan durduğumuz bir jest yaptı. Ormanın söylentilerini dinledi; göğsünün tutabileceği tüm havayı emdi; Sedirlerin, jiguaların ve yarumoların üstümüzde oluşturduğu yüksek tonoza baktı ve yavaş ve sessiz adımlarla yürümeye devam etti. Bir süre sonra tekrar durun; ilk istasyonda yapılan muayeneyi tekrarladı; ve bize hendeğin dibinden yükselen bir ağacın gövdesindeki çizikleri göstererek, ayak izlerinin yeni bir incelemesinden sonra bize şöyle dedi: "İşte çıktı: iyi yendiği ve baquiano olduğu biliniyor". Şamba, yirmi çubuk ileride, tepesinden, ayağına kazılan delikten, yağmurlu günlerde eteğin akıntılarının oradan düştüğü bilinen bir duvarla sona erdi.
Uygun olduğunu düşündüğüm şeye karşı, nehrin kıyısını tekrar aradık ve devam ettik. Braulio yavaş yavaş kaplanın izlerini bir plajda buldu ve bu sefer kıyıya ulaştılar.
Canavarın öbür taraftan geçip geçmediğini ya da akıntılar tarafından engellenip engellenmediğini, zaten çok gevşek ve aceleci olup olmadığını, bulunduğumuz bankaya tırmanmaya devam edip etmediğini tespit etmek gerekiyordu, ki bu büyük olasılıklaydı.
Braulio, sırtındaki av tüfeği, selin içinden geçti, beline bir çit bağladı, José kötü bir adımın çocuğu hemen şelaleye yuvarlamasını önlemek için ucunu korudu.
Derin bir sessizlik vardı ve köpeklerin salıverdiği sabırsızlık ulumasını susturduk.
"Burada hiçbir iz yok," dedi Braulio kumları ve çalılıkları inceledikten sonra.
Ayağa kalkıp bize doğru döndüğünde, bir kayanın tepesinde, hareketsiz kalmamızı emrettiği jestlerden onu anladık.
Av tüfeğini omuzlarından kaptı; Sırtımızdaki kayalara ateş edercesine göğsüne dayadı; Hafifçe öne eğildi, sağlam ve sakindi ve ateş verdi.
"İşte! —kenarlarını görmemizin imkânsız olduğu kayaların ağaçlarını işaret ederek bağırdı; Ve nehir kıyısına atlayarak ekledi:
"Sağlam ip! Yukarıdaki köpekler!
Köpekler neler olup bittiğinin farkında gibiydiler: Braulio'nun emrini yerine getirerek onları serbest bırakır bırakmaz, Joseph nehri geçmesine yardım ederken, baston tarlalarında sağımızda kayboldular.
"Sessiz! Braulio tekrar bağırdı, nehir kıyısını çoktan kazanmıştı; Ve aceleyle av tüfeğini yükleyip beni görünce ekledi:
"Sen buradasın, kaptan.
Köpekler, havlama eteğin aynı noktasından geldiğinden, kolay bir çıkışa sahip olmaması gereken avı yakından takip ettiler.
Braulio Yusuf'un elinden bir mızrak aldı ve ikimize de şöyle dedi:
"Bu adımla ilgilenmek için gittikçe alçalıyorsun, çünkü kaplan bizden bulunduğu yerden kaçarsa izine geri dönecek. Tiburcio sizinle" diye ekledi.
Ve Luke'a hitaben:
"İkimiz de kayanın bedelini yukarıdan ödeyeceğiz.
Sonra, her zamanki tatlı gülümsemesiyle, av tüfeğinin bacasına sıkıca bir piston yerleştirerek bitirdi:
"O bir yavru kedi ve çoktan yaralandı.
Son sözleri söylerken dağılırız.
Joseph, Tiburcio ve ben elverişli bir konumda bulunan bir kayaya tırmandık. Tiburcio baktı ve av tüfeğinin yemine baktı. Yusuf hepsinin gözüydü. Oradan kayanın üzerinde neler olduğunu gördük ve önerilen geçidi koruyabildik; çünkü etek ağaçları, şişman olsa da, nadirdi.
Altı köpekten ikisi zaten savaş dışıydı: biri canavarın ayaklarının dibinde bağırsaklarını söktü; Yırtık kaburgalardan birinin içinden bağırsakları gösteren diğeri, bizi aramaya gelmişti ve işgal ettiğimiz taşın yanında iniltiler vererek süresi dolmuştu.
Sırtını bir grup meşe ağacına yaslayan, kuyruğunu saran, sırtını kıllandıran, gözleri alev alev yanan ve dişleri açılmış kaplan, kısık homurdanmalar söyledi ve kocaman başını sallarken, kulakları tahta kastanetlerinkine benzer bir ses çıkardı. İsyan ettiğinde, köpekler tarafından taciz edildiğinde, azarlanmadığında ama çok sağlıklı olmadığında, bazen yalamaya çalıştığı sol ijarından kan damladığı görüldü, işe yaramazca, çünkü o zaman paket onu avantajla taciz etti.
Braulio ve Lucas, kayanın üzerindeki baston tarlasından çıkarken, ama canavardan bizden biraz daha uzakta görünüyorlardı. Lucas canlıydı ve elmacık kemiklerindeki karate lekeleri Türk mavisiydi.
Böylece avcılar ve parça bir üçgen oluşturdu, her iki grup da birbirlerini rahatsız etmeden aynı anda ateş edebildiler.
"Hepsini bir anda ateşle! Yusuf bağırdı.
"Hayır, hayır; Köpek! Braulio cevap verdi; ve arkadaşını yalnız bırakarak ortadan kayboldu.
Genel bir atışın her şeyi sona erdirebileceğini anladım; Ancak bazı köpeklerin yenik düşeceği doğruydu; Ve kaplanı ölmeden, yüklü silahlar olmadan bizi bulan bir yaramazlık yapması kolaydı.
Braulio'nun başı, ağzı yarı açık ve nefes nefese, gözleri açıldı ve saçları karıştı, sazlık yatağın içinden, canavarın arkasını savunan ağaçların biraz arkasına baktı: sağ kolunda mızrağı taşıdı ve solda iyi görmesini engelleyen sarmaşıkları saptırdı.
Hepimiz suskunduk; Köpeklerin kendileri oyunun sonuyla ilgileniyor gibiydi.
Yusuf sonunda haykırdı:
"Vardı! Mataleón! vardı! Al onu, Truncho!
Canavara ateşkes vermek uygun değildi ve böylece Braulio için daha büyük bir riskten kaçınıldı.
Köpekler aynı anda saldırıya geri döndü. Bir diğeri inlemeden ölü bırakıldı.
Kaplan korkunç bir miyav verdi.
Braulio meşe grubunun arkasında, bizim tarafımıza doğru, mızrak direğini bıçaksız bir şekilde kullanarak belirdi.
Canavar onu aramak için aynı dönüşü aldı; ve şöyle haykırdı:
"Ateş! Ateş! —Atışı vurduğu noktada tekrar zıplamak.
Kaplan onu arıyordu. Lucas ortadan kaybolmuştu. Tiburcio zeytin rengindeydi. Nişan aldı ve sadece yemi yaktı.
Joseph ateş etti: kaplan sırtını ısırmaya çalışırken tekrar kükredi, ve bir sıçramayla anında Braulio'ya geri döndü. İkincisi, meşelerden sonra tekrar dönerek, Yusuf'un size attığı mızrağı almak için kendini bize doğru attı.
Sonra
