Қарорим қатъий.
– Иш юритувчингизга қолдирмоқчимисиз?
– Ҳа, унга ҳаммасини тушунтирдим. Бисотимдаги бор нарсамни унга васият қилиб қолдираман-у, аммо бир чақа ҳам тўламайман. Бу бўлғуси харажатларимни тежайди ва ҳамёнимни тўлдиради. Энди у ўзи хоҳлаган пайтида ҳисоб-китоб қилиб кетолмайди. Сиз жуда кўп фронтларда қатнашгансиз ва кўпгина таниқли инсонларни кўргансиз. Унинг отаси оқибатли, диёнатли қувур тузатгич эди.
Мисс Гриншоу пергаментни ағдариб кўрди ва патқаламни сиёҳдонга ботириб олиб, ўзининг исм-шарифини ёзди: Кэтрин Дороти Гриншоу.
– Ана, кўрдингизми, мен қандай имзо чекдим, – деди у. – Энди барчангиз имзо чекишингиз шарт, шундагина у қонуний бўлади.
Гриншоу патқаламни Реймонд Уэстга тутқазди. У бирдан қайрилиб, имзоси муҳим эканлигини сезиб, имзо чекди.
Хорейс унинг қўлидан патқаламни олди ва қисқагина имзо чекди.
– Марҳамат, тайёр, – деди у. Мисс Гриншоу китоб жавонлари олдидан ўтиб тўхтади-ю, истаристамас Реймонд ва Хорейсга бир қараб қўйди. Сўнгра китоб жавонини очиб, у ердан битта китобни олиб, ичига керакли пергаментни қўйди.
– Менинг махфий жойим, – деди у.
У китобни қўяётганда, Реймонд Уэст китобга кўз ташлаб: «Леди Одлининг махфий жойими?» – деди. Мисс Гриншоу эса заҳарханда қилиб кулди.
– Ўз даврида у жуда машҳур эди, – деди Реймонд.
– Бироқ сизнинг асарларингиздаймас.
У Реймондни дўстона қучиб бурчакка олиб борди. «Китоб ёзишимни қаёқдан билдийкин?» – ҳайрон бўлиб ўйлади Реймонд. Реймонд Уэстнинг ёзувчилигини ҳамма ҳам билавермасди. Аммо унинг машҳур эканлигига шубҳа йўқ эди. У ўз асарларида ҳаётнинг муҳим қирраларини тасвирлар, шунинг учун ҳам Реймонд ўсмирларни ўзига жалб қила бошлаганди.
– Ана шуларни суратга туширсам, ажойиб иш бўларди, – деди ҳаяжонланиб Хорейс.
– Хоҳишингиз, – жавоб берди мисс Гриншоу. – У Париждаги кўргазмалардан сотиб олинганга ўхшайди!
– Балки, шундайдир, – деди-ю, Хорейс уларни суратга тушира бошлади.
– Бувам вафот этганидан буён бу уйга ҳеч ким кирмаган, – деди мисс Гриншоу. – Мана бу ёзув столи эса унинг кундаликлари билан тўла. Жуда қизиқ бўлса керак. Уларни мен ҳам ўқимаганман. Чунки кўзим яхши кўрмайди. Нашриётга топширишдан олдин синчиклаб таҳрир қилиш керак.
– Сиз бу ишни кимгадир топшироласизми? – сўради Реймонд Уэст.
– Тўғри айтдингиз, мен ҳам шу фикрдаман.
Реймонд Уэст соатига қаради.
– Энди бизга рухсат берсангиз, кетайлик.
– Сиз билан учрашганимдан ғоятда хурсандман, – миннатдорчилик билдирди мисс Гриншоу. – Ҳали бу ёққа келаётганингизни кўриб, қандай полициячи экан, деб ўйловдим.
– Нега энди айнан полициячи? – қизиқиб савол берди Хорейс.
– Соат нечалигини билмоқчи бўлсангиз, полициячидан сўранг, у сизга
