жойни танлайдилар-да, ўша жойда қоладилар.
(Амарго жимир. Бир бўлак олтин ёмбисини ушлагандай ўнг қўли музлай борар.)
Чиройли пичоқ!
Қиммат бўса керак?
Мундақасини берайми?
(Олтин пичоқ кўрсатар, пичоқ учи шамнинг ёлқинидай совуқ ялтирар.)
Йўқ дедим-ку!
Мингашвосанг-чи!
Чарчаганим йўқ.
(От тағин тапир-тупир қилиб безовталанар.)
Нима бало бўлди ўзи. (Жиловни тортар.)
Қоронғи-да.
(Жим юрадилар.)
Боя айтганимдай Малагада уч оғам бор. Ишнинг кўзини билишади. Биргина жоменинг ўзиёқ бутун меҳробларни ва қўнғироқ минорасини безашга икки минг пичоқ сотвопти. Пичоқларга кемалар исми ўйилган. Камбағалроқ балиқчилар ойдин кечаларда балиқ ўрнига бизнинг пичоқлар ёриб ташлаган мурдаларни тутармиш.
Чиройли!
Чиройлиям гапми.
(Тун юз йиллик чоғирдай қуюқлашар. Жануб осмонининг баҳайбат илони бир кўзини оча бошлар. Ухлаётганлар минг хил хуш бўйларни шопира турган кенгликларнинг жодуваш оғушларига манзарларидан ўзларини отиб, бўғилиб ўлишдай чидаб бўлмас бир истакдан безовта.)
Йўлдан адашганга ўхшаймиз.
Шунақа шекилли.
Гап билан бўлиб…
Анов ёқда Ғарнота чироқлари.
Қайдам.
Дунё ҳам катта-да.
Худди қирон келгандай.
Бу сўзлар сенга ярашар!
Юрагим сиқилар. Ай яйяйяй!
Чунки кеп қолдинг. У ёғда нима қиласан?
Нима қиласан?
Ўз жойингда туриб, тағин нега бошқа жойга борасан?
Нега борасан?
Мана, мен, отда юриб, пичоқ сотаман, агар шундай қилмасам, нима ўзгарар?
Нима ўзгарар?
Ғарнотагаям етиб келдик.
Наҳотки?
Қара, деразалар ёруғ…
Чинданам…
Энди йўқ демасдан отга мингашарсан?
Тағин озгина…
Мингаша қосанг-чи. Тезроқ. Тонг ёришмасдан улгуриш керак… Ҳозирча манави пичоқни ол. Мендан совға!
А-аа-ай!
(Икковлон бир отда Ғарнотага туташган қияликдан тушиб боради. Олис депарадаги тоғлар тиканак ва газандаларга бурканиб кўринар.)
АМАРГОНИНГ ЭНАСИ АЙТГАН ҚЎШИҚ
Хурмо, толгулларим оппоқ рўйжамга
боламни йўргаклаб баланд кўтарган.
Йигирма еттинчи августнинг туни.
Тилло пичоқчада сўйдилар уни.
Хоч.
