–барибир омонат.
Йўли тузоқда.
Бахт томон юр,
Яхши бўл инсон.
Барчага бир
Макон.
Навбат кутиб тур.
Эмас узоқда,
Эмасдир ҳазил,
Борар жойингни,
Товон босмоқда.
Яхши сўз –
бахт,
Яхшилик яхши.
Эзгулик кутар кўз,
Кутилганни,
Куйлагин бахши,
Чалгин торингни,
Ёмон қочмоқда.
Тутилганни
Қувмагин,
Талар борингни.
Эй дил,
Неларни ўйларсан
бугун.
Қоғозга ташлайсан
бир талай
тугун.
Дардингни айт,
Давоси шеърлар…
Ёнимга қайт.
Балки,
китоби йўқ шоирни
девона дерлар.
Айтақол,
омонат сирлар,
омонат кунлар,
Омонат бизлар.
Майли ёз,
ярашмаса ҳам.
Сен ғариб –
улар соз,
қарашмаса ҳам,
юрагингда ўт,
чақинларинг бор.
Сев,
севавер.
Ўша сулув сочинг
тарамаса ҳам.
Мана бахт,
шулардан гуллаган
шеърларинг дарахт.
Қалам ол,
Оққа сол,
Майли
бир кунингга
ярамаса ҳам…
Устоз изладим
Сўз сеҳрини ҳатто кўради сўқир,
Беркиниб қаламим тўртликлар тўқир,
Онам топиб олиб шеъримни ўқир,
Мен обрўни эмас, устоз изладим.
Қалбимнинг боғида ундим майсадай,
Ўгит кутган эдим, санчди найзадай,
Шеъримни асрадим, ўзим асрамай,
Мен обрўни эмас, устоз изладим.
Шеърларим кўрсатсам, қўйиб кет, деди,
Малолдир, қабоғин уйиб, кет, деди,
Кузатмай, эшикни ёпиб, кет, деди,
Мен обрўни эмас, устоз изладим.
Бевафо
Севмай юриб севдирган,
Мени ўтда куйдирган,
Юзим ёшга тўлдирган,
Бевафодан кечаман.
Урар ишқсиз юраги,
Ёлғон унинг кераги,
Қачон бўлар дараги,
Юрагидан кетаман.
Бўлмам энди оввора,
Қош-у кўзи ойпора,
Севган гулим маккора,
Чиройини нетаман.
Ҳали қўмсар сўзимни,
Ёшга тўлган кўзимни,
Тушда кўрар ўзимни,
Ўзимга зор этаман.
Оловга ташлар
Тор кўчада пойлаб
