Quo vadis. Henryk Sienkiewicz

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Quo vadis - Henryk Sienkiewicz страница 42

Quo vadis - Henryk  Sienkiewicz

Скачать книгу

      hipodrom (z gr.) — tor wyścigów konnych i wyścigów rydwanów.

      64

      epigramat (z gr.) — starożytny gatunek lit., pochodzący od napisów na grobowcach i pomnikach.

      65

      unctuarium (łac.) — pomieszczenie w łaźni służące do masażu i namaszczania ciała.

      66

      vestiplica (łac.) — niewolnica (służąca) układająca szaty.

      67

      toga — wierzchnie okrycie obywateli rzymskich.

      68

      familia (łac. rodzina) — tu: niewolnicy domowi.

      69

      pedant (z wł.) — człowiek drobiazgowo, często przesadnie dokładny.

      70

      eheu (łac.) — niestety, ach.

      71

      tepidarium (łac.) — sala w łaźni służąca do ciepłych kąpieli.

      72

      tur — wymarły ssak z rodziny pustorożców, przodek bydła domowego, odznaczał się potężnymi rogami.

      73

      hesperyjskie jabłka (mit. gr.) — złote jabłka, rosnące w ogrodzie, którego strzegły Hesperydy, córki Atlasa i Hesperii.

      74

      lampryska — węgorz.

      75

      Mopsus (mit. gr.) — bohater wojny trojańskiej, założyciel wyroczni przepowiadającej przyszłość ze snów.

      76

      Venus Genitrix (mit. rzym.) — Wenus Rodzicielka, matka Eneasza, babka Askaniusza, rzekomego protoplasty rodu julijskiego, a więc i Cezara.

      77

      Sorakte — szczyt górski znany z poezji Horacego.

      78

      alumna (łac.) — wychowanka.

      79

      stola — długa szata noszona przez szlachetnie urodzone Rzymianki na tunice, rozcięta z boków.

      80

      asfodel (z gr.) — złotogłów; wg mit. gr. po łąkach nim porośniętych przechadzają się cienie zmarłych w świecie podziemnym.

      81

      univira (łac.) — kobieta zamężna tylko raz.

      82

      Feniks (mit. gr.) — legendarny ptak odradzający się co kilkaset lat z popiołów, pojawiający się w egipskim Heliopolis; symbol zmartwychwstania.

      83

      Ahenobarbus (łac.) — miedzianobrody, przydomek rodu Domicjuszów.

      84

      triclinium (łac.) — sala jadalna, u Greków trójkątny stół jadalny.

      85

      lary (mit. rzym.) — domowe bóstwa opiekuńcze, miały w domach kapliczki zw. lararium; por. lary i penaty (sprzęty domowe, ognisko domowe).

      86

      posoch (słow.)— ozdobna laska, odmiana pastorału, zakończona głowicą, używana przez biskupów w kościołach wschodnich.

      87

      Aleksander (mit. gr.) — Parys, syn Priama, uwiódł i porwał Helenę, piękną żonę Menelaosa, wywołując w ten sposób wojnę trojańską.

      88

      animal impudens (łac.) — zwierzę bezwstydne.

      89

      epilichnia (z gr.) — małe naczynka z wonnościami.

      90

      inspektor — nadzorca.

      91

      prandium (łac.) — posiłek południowy.

      92

      Forum — chodzi o Forum Romanum, główny plac w Rzymie, ośrodek władz politycznych i kultu religijnego.

      93

      atrium (łac.) — centralne pomieszczenie w domu rzymskim, bez okien, z otworem w pułapie i basenem na wodę deszczową.

      94

      velarium (łac.) — zasłona.

      95

      cubiculum (łac.) — sypialnia.

      96

      werwena — właść. werbena; roślina o pachnących liściach i kwiatach.

      97

      lektyka (z łac.) — łoże lub fotel

Скачать книгу