βλίο. Πιστέψτε με, αγαπητοί μου φίλοι, δεν το επιλέξατε τυχαία. Ελπίζω, το βιβλίο αυτό, να αποτελέσει για σας, μια ευκαιρία να δείτε τη ζωή από μια άλλη πλευρά και να πιστέψετε, ότι όλα είναι δυνατόν να συμβούν.
Στη ζωή του κάθε ανθρώπου υπάρχουν στιγμές, που νομίζει ότι δεν αντέχει άλλο. Για παράδειγμα, λέγεται συχνά μια χαρακτηριστική φράση: “Δεν έχω άλλη δύναμη να ζήσω, δεν έχω άλλη υπομονή, δεν θέλω άλλο να επιθυμώ πράγματα, που δεν θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα, δεν μπορώ να προχωρήσω άλλο, έτσι που πάω δεν ξέρω πώς θα φτάσω εκεί που θέλω! Τέρμα, έχω βαρεθεί”! Εκείνη τη στιγμή, ο καθένας θέλει να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να μην αντιδράσει καθόλου και στο εξής να μείνει απαθής. Λέει: “Ας γίνει ό, τι είναι να γίνει, δεν με νοιάζει πια”! Αφού, ενώ βάζεις στόχους, δουλεύεις σκληρά, τρέχεις, προσπαθείς και το αποτέλεσμα είναι χωρίς αντίκρισμα, τότε, ποια είναι η ουσία της προσπάθειάς σου; Τι απομένει, εκτός από συνεχείς ταλαιπωρίες, στενοχώριες και προβλήματα;
Αμέσως μετά, στο μυαλό έρχονται οι σκέψεις: Γιατί ζω; Γιατί προσπαθώ; Σε ποιον είναι χρήσιμο όλο αυτό; Κανένας δεν εκτιμά τις προσπάθειές μου. 'Oχι μόνο έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου αλλά επιπλέον, μέρα με την μέρα, σε βομβαρδίζουν από παντού με πολλά και διαφορετικά νέα: Η συνεχής αύξηση των φόρων και των τιμών, οι σχέσεις με τους εργοδότες κτλ. Μόλις ξεκινάς να τα σκέφτεσαι όλα αυτά, τότε ολόκληρη η εικόνα της ζωής σου, αρχίζει να γίνεται μονότονη και άχρωμη. Ξεκινά μια περίοδος, απελπισίας και απογοήτευσης, όχι μόνο με τον εαυτό σου, αλλά και με την ίδια τη ζωή. Εκείνη ακριβώς την περίοδο εμφανίζονται οι Ανώτερες Δυνάμεις για να μας δώσουν πίστη και ευκαιρίες. Αυτές, έρχονται να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τις πραγματικές επιθυμίες της ψυχής μας. Έρχονται να μας δείξουν, ότι ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσουμε να ζούμε με έναν άλλο καλύτερο τρόπο. Μας δίνουν την ευκαιρία να αλλάξουμε την προοπτική μας για τη ζωή, η οποία θα μας βοηθήσει όχι μόνο να αναγεννηθούμε, αλλά και να παραμείνουμε σε συνεχή προστασία από τις Δυνάμεις αυτές, για να νιώθουμε την χαρά και την ικανοποίηση από την αγαπημένη μας ενασχόληση.
Ευκαιρία, είναι η δυνατότητα που μας δίνεται για να πετύχουμε κάτι και την οποία εμείς πολλές φορές, δυστυχώς, δεν εκμεταλλευόμαστε. Δε ξέρουμε τα αποτελέσματα, που μπορεί να μας δώσει αυτή η δυνατότητα, έχουμε όμως πάντα το δικαίωμα στην επιλογή: Να τη χρησιμοποιήσουμε, ή να την αγνοήσουμε. 'Oταν ένας άνθρωπος αφήνει μια ευκαιρία, καταλαβαίνετε ότι στο τέλος θα βγει χαμένος. Αλλά, εάν αυτός ο άνθρωπος σκεφτεί λογικά, θα καταλάβει ότι καλύτερα είναι να αρπάξει αυτήν την ευκαιρία. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι αυτός ο ίδιος αρχίζει να ανοίγει μια αόρατη πόρτα προς το μέλλον του, που καιρό επιθυμούσε να βρει.
Αγαπητέ μου φίλε, ίσως καταλάβεις ότι αν εγώ στη ζωή μου δεν είχα χρησιμοποιήσει αυτήν την ευκαιρία, τότε θα είχα μείνει με τις παλιές μου πεποιθήσεις και τότε εσύ δεν θα είχες διαβάσει ποτέ αυτό το βιβλίο. Μπορεί, όπως και εσύ τώρα, στην αρχή να μην είχα συνειδητοποιήσει πολλά πράγματα, όμως ήθελα πολύ να γίνουν κάποιες καλές αλλαγές στη ζωή μου και επιθυμούσα πάρα πολύ να ζήσω καλύτερα.
Ευχαριστίες
Με την ειλικρινή αγάπη μου ευγνωμονώ την οικογένειά μου!
Ιδιαίτερα, θέλω να ευχαριστήσω, την ηγεσία Ακαδημίας του Μπάσκετ στην Γκραν Κανάρια για τη φιλοξενία και την κατανόησή τους.
Παντοτινή και απεριόριστη ευχαριστία προς όλους τους πιστούς και καλούς φίλους από τον ορατό και αόρατο κόσμο. Τους ευγνωμονώ, γιατί πάντα σε όλες τις ερωτήσεις μου βρήκα απαντήσεις και ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί μου πρόσφεραν μια εξαιρετική ευκαιρία να μοιραστώ τις γνώσεις και την εμπειρία μου.
Η επιθυμία και το όνειρο από τα παιδικά χρόνια
Γεννήθηκα σε μια οικογένεια, όπου ο πατέρας έπινε συχνά. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, δε δούλευε πουθενά και η μητέρα μου, αναγκαζόταν να εργάζεται ταυτόχρονα σε δύο δουλειές, έχοντας την ευθύνη για όλη την οικογένεια πάνω της. Θυμάμαι, όταν ο πατέρας έπινε, γινόταν οξύθυμος και συχνά φώναζε. Κάθε φορά μας έβριζε πολύ, εμένα, και τη μεγαλύτερη αδελφή μου. 'Oταν ήμουνα μικρό κοριτσάκι παιδιάριζα και δεν υπάκουα τον πατέρα μου. Δεν με κακομεταχειριζόταν, όμως στην αδερφή μου έριχνε συχνά ξύλο. 'Oταν ήταν αρκετά μεθυσμένος, γίνονταν πολύ άγριος και πάντα έψαχνε διάφορους λόγους για να τιμωρήσει και να χτυπήσει την αδερφή μου. Μπορεί για αυτό το λόγο, να της έμεινε μια πικρία και ένα κακό σημάδι στη μνήμη. Ακόμα και αργότερα, παρά το γεγονός ότι είχαν περάσει πολλά χρόνια, μερικές φορές θυμόταν την κακή συμπεριφορά του πατέρα μας. Εγώ πάντα αγαπούσα την αδελφή μου, αν και συχνά ήταν αυστηρή μαζί μου. Αλλά όταν έβγαινε βόλτα με τους συνομηλίκους της πάντα με έπαιρνε μαζί της. Έτσι, μεγάλωσα στον κύκλο των ενήλικων φίλων της. Τότε, μου άρεσε να φαντάζομαι ότι είμαι κι εγώ ενήλικη! Θυμάμαι πολύ καλά, πως φορούσα τα παπούτσια της μάνας μου με τα ψηλά τακούνια, και εμφανιζόμουν μπροστά στην… κούκλα μου!
Μεγαλώνοντας, πήγα σχολείο. Μου άρεσε πολύ να μαθαίνω γράμματα. Το σχολείο άνοιξε σε μένα έναν νέο και ακόμα άγνωστο κόσμο. Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι πως πάντα ήμουν ονειροπόλα, πίστευα στα
