Shkrimtari. Danilo Clementoni
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Shkrimtari - Danilo Clementoni страница 6
«Po bëj një kontroll të imtësishëm të zonës por shumica nga ato që kam gjetur janë copa të madhësisë vetëm disa centimetra kub.»
«Nuk ka çâtë thuash. Sistemi i vetëshkatërrimit ka funksionuar shkëlqyeshëm.»
«Ej Zak» tha papritur Petri. «Sipas teje, kjo çfarë është?» dhe tregoi një pikë të errët mbi ekranin qendror.
«E nga ta di... Nuk shihet mirë. Ãa thonë sensorët?»
«Nuk po zbulojnë dot gjë. Sipas tyre aty nuk ka asgjë përveç rërës por mua më duket se shoh edhe diçka tjetër.»
«Ãshtë e pamundur që sensorët nuk po zbulojnë dot gjë. Provo të bësh një test të kalibrimit.»
«Më jep vetëm një sekondë.» Petri u mor me një sërë komandash holografike pastaj u prononcua «Parametrat janë në normë. Duket se gjithçka po funksionon mirë.»
«E çuditshme... E provojmë tâi afrohemi pak.»
Anija numër gjashtë lëvizi ngadalë në drejtim të atij objekti të çuditshëm që ngjante se po dilte nga shtresa e pluhurit dhe e rërës gri.
«Zmadhim maksimal» urdhëroi Azakisi. «Po ça është ajo?»
«Me aq pak sa arrihet të shihet, duket si një pjesë e një strukture artificiale» guxoi të thoshte Petri.
«Artificiale? Besoj se asnjë prej nesh nuk ka instaluar ndonjëherë diçka të tillë në hënë.»
«Ndoshta kanë qenë tokësorët. Më duket se kam lexuar diku se ata kanë kryer disa misione në këtë satelit.»
«Gjëja padyshim e çuditshme është se sensorët nuk po zbulojnë asgjë nga ajo që po na shohin sytë.»
«Nuk di çâtë të them. Ndoshta janë dëmtuar nga shpërthimi.»
«Po edhe nëse është bërë tani një test dhe gjithçka rezulton në rregull» këmbënguli Azakisi në mëdyshje.
«Atëherë ajo gjëja që po shohim duhet të jetë bërë nga ndonjë lloj materiali i panjohur për ne dhe që sensorët tanë nuk janë në gjendje ta ekzaminojnë.»
«Do të më thuash se tokësorët kanë arritur të shpikin një përbërje që nuk e njohim as ne, e kanë sjellë këtu lart dhe që kanë ndërtuar një bazë ose diçka të ngjashme me të?»
«Dhe, për më tepër që tani ne ia kemi prishur» komentoi Petri i dëshpëruar.
«Miqtë tanë nuk reshtin kurrë duke na surprizuar, hë?»
«Ãshtë e vërtetë... Bah, shëtitjen e vockël e bëmë të tërën. Do thoja që ta lëmë për momentin. Kemi gjëra akoma më të rëndësishme për të bërë tani. Si thua shefo?»
«Them se ke plotësisht të drejtë. Duke parë se nga Theosi nuk duket të ketë mbetur ndonjë gjë që mund të hyjë në punë, mendoj se edhe mund të ikim prej këndej.»
«Itinerari në drejtim të Tokës?»
«Kthehemi në kampin e Elisës dhe të përpiqemi të përdorim H^COM-in e tyre për të hyrë në kontakt me Nibirun.»
«Po shokët tanë të udhëtimit? Nuk mund tâi lëmë aspak këtu lart» tha Petri.
«Duhet të rregullojmë një bazë mbështetëse në Tokë. Mund të ngremë ndonjë lloj kampi afër me atë të miqve tanë.»
«Më duket ide e shkëlqyer. Të njoftoj pjesën tjetër të ekuipazhit?»
«Po. Jepu atyre kordinatat e kampit të gërmimeve dhe kërkoju që të organizojnë përgatitjen e një strukture emergjence. Ne do të zbresim të parët dhe do të përpiqemi që të kontaktojmë me të Moshuarit.»
«Nisemi» tha Petri gjithë gëzim. «Dhe të mendosh se, deri para pak minutave, isha në merak se si do të mundja të kapërceja mërzinë që do më kaplonte gjatë udhëtimit të kthimit.»
Në të njëjtin çast, në një largësi prej afro 500 U.A. nga dielli ynë, një objekt i çuditshëm me formë vezake u shfaq praktikisht nga hiçi, i paraprirë nga një vetëtimë kaltëroshe që theu të zezën absolute të hapësirës kozmike. U zhvendos në vijë të drejtë për afro njëqind mijë kilometra me një shpejtësi të jashtëzakonshme para se të zhdukej sërish, i përpirë nga një tip vorbulle gjigande në ngjyrë argjendi me reflekse prej ari. E gjitha kjo zgjati vetëm pak sekonda, pas së cilës, sikur të mos kishte ndodhur asgjë, ai vend aq i largët dhe i shkretë i hapësirës së thellë u zhyt prapë në qetësinë e plotë ku ishte gjendur deri më tani.
Tell-el-Mukayyar â Kontakti me Nibirun
«Po, kolonel» foli me ton shumë të zbutur, një zë nga ana tjetër e telefonit. «Ãshtë vënë re, nga disa pika vrojtimi në tokë, një vetëtimë e panatyrshme që ka të ngjarë të jetë lëshuar nga hëna.»
«Por hëna nuk lëshon âvetëtimaâ» ia ktheu Xheku duke kundërshtuar.
«Për këtë keni të drejtë, zotëri. Mund tâju them vetëm se shkencëtarët tanë janë akoma duke analizuar të dhënat e përftuara me qëllim që të zbulojnë shkakun.»
«Domethënë, nuk keni marrë vesh ndonjë gjë.»
«Bah, unë nuk do ta kisha thënë kështu por besoj se konkluzioni juaj mund të konsiderohet i drejtë.»
«Po si flet edhe ky» i tha Xheku Elisës e cila ishte afruar aty dhe ndërkohë, mbylli me dorë celularin e mikrofonit. «Në rregull. Faleminderit për informacionin» vazhdoi. «Ju lutem të më kontaktoni sapo të kemi lajme të tjera.»
«Do