Ibidem, s. 193. Na temat Schmittiańskiej teorii dyktatur zob. np. G. Schwab, The Challenge of the Exception, op.cit., s. 30–37; R. Skarzyński, Od chaosu do ładu. Carl Schmitt i problem tego, co polityczne, Warszawa 1992, s. 106–12.
229
R. Thoma, On the Ideology of Parliamentarism [Zur Ideologie des Parlamentarismus und der Diktatur], [w:] C. Schmitt, The Crisis of Parliamentary Democracy, Cambridge 2000, s. 82.
230
N. Sombart, Carl Schmitt – Ein deutsches Schicksal, [w:] H. Lietzmann, K. Hansen (red.), Carl Schmitt und die Liberalismuskritik, Opladen 1988, s. 20.
231
S. Baume, Carl Schmitt, op.cit., s. 11.
232
R. Altmann, Analytiker des Interims. Wer war Carl Schmitt, was ist von ihm geblieben?, [w:] H. Lietzmann, K. Hansen (red.), Carl Schmitt…, s. 29.
233
Podrozdział ten i następny stanowią skrót rozważań zawartych w naszej rozprawie W poszukiwaniu Katechona. Teologia polityczna Carla Schmitta, Radzymin 2017, s. 159–190.
234
Zob. np. É. Durkheim, Zasady metody socjologicznej, Warszawa 2007, s. 42–59; M. Weber, Racjonalność, władza, odczarowanie, Poznań 2011, s. 131–192.
235
Pierwsze 3 rozdziały ukazały się jako oddzielny tekst w pracy zbiorowej poświęconej M. Weberowi, jako Soziologie des Souveränitätsbegriffes und politische Theologie, [w:] M. Palyi (red.), Hauptprobleme der Soziologie. Erinnerungsgabe fürMax Weber, T. II, München 1923, s. 3–35.
236
Na temat skomplikowanych relacji zapożyczeń i sporów C. Schmitta względem M. Webera literatura przedmiotu jest znacząca – zob. G.L. Ulmen, The Sociology of the State, op.cit., s. 3–57; G.L. Ulmen, Politische Theologie und politische Ökonomie. Über Carl Schmitt und Max Weber, [w:] H. Quaritsch (red.), Complexio Oppositorum, op.cit., s. 341–66; G. Gómez Orfanel, Excepcion y normalidad…, s. 89–102; G. Eisermann, Max Weber und Carl Schmitt, „Der Staat”, 1994, nr 33, s. 76–103; Y. Sintomer, Est–il possible de penser la politique au–delà de la domination dans les categories wéberiennes?, [w:] Idem (red.), Le Droit, le Politique. Autour de Max Weber,Hans Kelsen, Carl Schmitt, Paris 1995, s. 136n.; C. Colliot–Thélène, Carl Schmitt contreMax Weber: rationalité juridique et rationalité économique, [w:] Ibidem, s. 205–228; A. Wielomski, WpływMaxa Webera na teologię polityczną Carla Schmitta, [w:] S. Jaczyński, J. Kunikowski (red.), Kultura bezpieczeństwa. Potrzeby i uwarunkowania. Księga jubileuszowa dedykowana profesorowi Marianowi Cieślarczykowi, T. I, Siedlce 2016, s. 315–28.
237
Na temat relacji C. Schmitta do K. Marxa zob. C. Herrera, Carl Schmitt y el marxismo. Puntos de encuentro y de ruptura en la noción de realismo politico, „Res Publica”, 1998, nr 2, s. 35–68; J.E. Dotti, Karl kontra Carl. Schmitt czyta Marksa, [w:] Ch. Mouffe (red.), Carl Schmitt: wyzwanie polityczności, Warszawa 2011, s. 119–150.
238
J.–C. Monod, La querelle de la sécularisation. Théologie politique et philosophies de l’histoire de Hegel à Blumenberg, Paris 2002, s. 156; M. Maraviglia, La penultima guerra. Il „katéchon” nella dottrina dell’ordine politico di Carl Schmitt, Milano 2006, s. 152.
239
U. Bröckling, Katholische Intellektuelle…, s. 72–74; K.–E. Lönne, Carl Schmitt…, s. 14–15; J.L. Villacañas, Poder y Conflicto, op.cit., s. 17.
240
F. Balke, Der Staat nach seinem Ende. Die Versuchung Carl Schmitts, München 1996, s. 40–41.
241
C. Schmitt, Teologia polityczna. Cztery rozdziały poświęcone nauce o suwerenności [1922], [w:] Idem, Teologia polityczna i inne pisma, Kraków 2000, s. 60.
242
A. d’Ors, Teologia politica. Una revision del problema, „Revista de Estudios Politicos”, 1976, nr 205, s. 41; J.M. Beneyto, Politische Theologie…, s. 88; M. Nicoletti, Transcendenza e potere, op.cit., s. 49, 247, 253, 317, 423–424; G.A. Di Marco, Thomas Hobbes nel decisionismo giuridico di Carl Schmitt, Napoli 1999, s. 514; H. Ball, La Théologie politique de Carl Schmitt, „Les Etudes Philosophiques”, 2004, nr 1, s. 93; K. Matuszek, The Problem with Recognizing the Enemy: Critical Review of Carl Schmitt’s Political Theology, [w:] Idem, P. Armada, A. Górnisiewicz (red.), The Problem of Political Theology, Kraków 2012, s. 164.
243
Zob. E.W. Böckenförde, Politische Theologie, [w:] J. Taubes (red.), Der Fürst dieser Welt. Carl Schmitt und die Folgen, München 1983, s. 16–25; P. Koslowski, Politischer Monotheismus oder Trinitätslehre? Zu Möglichkeit und Unmöglichkeit einer christlichen Politischen Theologie, [w:] Ibidem, s. 26–44; I. Staff, Zum Begriff der Politischen Theologie bei Carl Schmitt, [w:] Ibidem, G. Dilcher (red.), Christentum und modernes Recht, Frankfurt am Main 1984, s. 182–210; H. Meier, Czym jest teologia polityczna?, „Teologia Polityczna”, 2003–2004, nr 1, s. 177–184.
244
C. Schmitt, Politische Theologie II, op.cit., s. 23, 26.
245
S. Baume, Carl Schmitt, op.cit., s. 204–205.
246
Ibidem, s. 211.
247
Takiej analogii doszukują się bardzo liczni badacze – zob. L. Legaz y Lacambra, Prologo, [w:] J. Caamaño Martínez, El pensamiento juridico–politico de Carl Schmitt, Santiago de Compostela 1950, s. 11; R. Mehring, Geist gegen Gesetz. Carl Schmitts Destruktion des positiven Rechtsdenkens, [w:] B. Wacker (red.), Die eigentlich katholische…, s. 230; G. Meuter, Der Katechon, op.cit., s. 125; A. Habisch, Autorität und moderne…, s. 111; G.A. Di Marco, Thomas Hobbes…, s. 489–511; O. Jouanjan, „Pensée de l’ordre…, s. 114; A.D. Ogougbe, Modernité et christianisme, op.cit., t. I, s. 101, 113; M. Nicoletti, Transcendenza e potere, op.cit., s. 242 (przyp. 25), 334–339, 380.
Campagna, 