- Titulli origjinal: Counseling alimentare. Come motivare le persone a modificare le abitudini alimentari
- Editori i librit origjinal: Youcanprint
- Editori: Tektime
- Përkthyer nga: Daniel Kapexhiu
INDEKSI
HYRJA 1
PËRSE DIETAT DËSHTOJNË 3
KËSHILLIMI I TË USHQYERIT 7
INTERVISTA MOTIVUESE 9
KËSHILLUESI 9
MOTIVIMI DHE FAZAT E NDRYSHIMIT 10
VËRSHTIRËSITË NË NDRYSHIM 11
MOTIVIMI PËR NDRYSHIM 12
LEHTËSIMI PËR MARRJEN E VENDIMEVE 14
INTERVISTA: KARAKTERISTIKAT DHE KOHA 15
EMPATIA 15
REAGIME 15
AUTENTICITETI 16
QËNDRIM JO GJYKUES 16
KOMUNIKIMI 16
AFTËSIA PËR TË DËGJUAR 20
DËGJIMI AKTIV 22
PYETJE TË HAPURA 24
VIZITA 28
VIZITA E PARË 29
TEMA RRETH TAKIMEVE 30
KËSHILLIME NË GRUP 31
BIBLIOGRAFIA 32
HYRJA
Përpara viteve ’80 në Itali këshillimi ushqimor ishte pothuajse i panjohur. Vetë termi i këshillimit perdorej në referencat për ndërhyrjet klinike më të thelluara në fusha tepër specifike.
Në SHBA, në Kanada dhe në Angli, por edhe në vënde të tjera europiane, po përhapej bindja që në fushën shëndetësore ishin të nevojshme ato që quheshin “aftësitë e këshillimit”. Madje u fillua të mendohej që të kishe kompetenza komunikative dhe relazionale të një niveli të lartë ishte një detyrë e kujtdo profesionisti të fushës shëndetësore.
Kjo mënyrë e re e konceptimit të asistencës shëndetësore pati jo pak kritika (“A është me të vërtetë e nevojshme që këtyre nevojshmërive ti përgjigjen mjekë, infermierë, biolog etj.?”, “Profesionistat e shëndetit kanë pak kohë, gjëja më e rëndësishme është që të jenë kompetent në fushën klinike e teknike, pastaj mos janë ndoshta psikolog”, “Nëqoftëse pacienti dëshiron të kuptohet, degjohet, ndihmohet për të zgjidhur problemin e tij duhet të shkojë tek psikologu” e kështu me rradhe). Për tu përgjigjur ndaj këtyre kundërshtimeve, duhet më përpara të sqarojmë se cfarë nënkuptojmë me “këshillim në fushën shëndetësore”.
Sipas Organizatës Botërore të Shëndetit “Këshillimi është një proces që përmes dialogut dhe ndërveprimit, i ndihmon personat për të zgjidhur e menaxhuar problemet dhe pët të marrë vendime; ajo përfshin një “klient” dhe një “këshillues”. I pari është një subjekt që ndjen nevojën për tu ndihmuar, i dyti është një person ekspert, i paanshën, që nuk ka lidhje me klientin, i trajnuar për të dëgjuar, për mbështetjen dhe udhëheqjen”.
Sipas British Association for Counseling, këshillimi është i nënkuptuar si: “përdorimi i një marëdhënieje të aftë e të strukturuar që zhvillon vetëdijen, pranimin e emocioneve, rritjen dhe burimet personale. Këshillimi mund të jetë i shënjestruar në përcaktimin dhe zgjidhjen e problemeve specifike, në marrjen e vendimeve, përballjen me momentet e krizës, përballjen me ndjenjat dhe konfliktet e brëndëshme dhe për të përmirësuar marëdhënien me të tjerët. Roli i këshilluesit është që të thjeshtëzojë punën e klientit për të respektuar vlerat, burimet personale dhe kapacitetin e vetëvendosjes”.
Në përgjithësi, pra, mund të themi se këshillimi është një proces që ka të bëjë me marëdhënien e një profesionisti (këshilltarit) me një person tjetër (konsumatorin) që ndjen nevojën për të mbështetje në menaxhimin e një problemi ose të një vendimi. Kjo është një marrëdhënie ndihmëse që thjeshton tek njerëzit procesin e vendimmarrjes për të përmirësuar gjendjen e tyre. Pra kemi të bëjmë me analizën e jetës së këtyre personave, ndryshimet e mundshme, vështirësitë për zbatimin e këtyre ndryshimeve dhe mënyra më efektive për të trajtuar ato.
Detyra e "këshilltarit" nuk duhet të jetë për të siguruar zgjidhje të para-paketuara të konsultuarit, por për të ndihmuar përtë shqyrtuar zgjidhjet e mundshme. Këshilltari nuk ofron rekomandime, nuk tregon zgjidhje, aq më pak rrugë të zhvillojë psikoterapi për pacientin: detyra e tij është të mbështesë personin që kërkon ndihmë në gjetjen e mënyrave të mundshme për ndryshimin e situatave të bëra të mundimshme dhe burim shqetësimi. Objektivi i ndërhyrjes është për të mundësuar tek konsumatori rrygën e ndryshimit drejt qëllimeve që sheh të mundshme dhe të arritshme.
Prandaj merr formën e një ndërhyrjeje profesionale, bazuar në aftësitë e komunikimit dhe marrëdhënieve, e cila mirëpret një kërkesë për një person, një çift, një familje apo një grup njerëzish që kërkon të ndihmohet në zgjidhjen e një problemi, në ndërmarrjen e një ndryshimi dhe ne gjetjen e zgjidhjeve më të thjeshta dhe të realizueshme.
Përse dietat dështojnë
Ndër faktorët kryesorë të rrezikut për obezitet dhe për sëmundjet kronike jo të trasmetueshme (diabeti, hipertensioni, dyslipidemia, sëmundje ishemike të zemrës, infakt në zemër, etj.) kemi patjetër zakonet e këqija të të ushqyerit dhe një mënyrë jetese e gabuar, si të paturit e një jete sedentare.
Efektiviteti i kufizuar i programeve të parandalimit dhe të trajtimit të mbipeshes dhe të jetes sedentare është e evidencuar për faktin që duhet të përballemi me problemin e mbipeshes në multishkaqet e saj, pra duke marrë parasysh shkaqet e sjelljes, ndërmaredheniet, faktorët motivues, psiko-sociale dhe mjedisorë që çojnë në mbipeshe, duke mos e trajtuar më atë si një semundje patologjiike.
Studimet epidemiologjike tregojnë se pavarësisht ndryshimeve të zakoneve të të ushqyerit si një pjesë integrale e shumë sëmundjeve metabolike, në shumë njerëz mungojne njohuritë dhe rregullat e duhura të të ushqyerit dhe të një mënyrë jetese të shëndetshme. Por ajo që është më alarmante, megjithatë, është se shumë njerëz nuk kanë vetëdijen e të qenit mbipeshë apo të një jete sedentare.
Por të njëjtat studime, megjithatë, tregojnë se shpesh as njohja e rregullave të të ushqyerit të duhur dhe as recetat e thjeshta të dietave apo programeve të aktivitetit fizik te rregullt nuk janë të mjaftueshme për të adoptuar dhe të mirembajtur një mënyrë jetese të shëndetshme dhe aktive, per të reduktuar peshën e tepërt dhe per parandalimin e sëmundjeve kronike të lidhura me një dietë ushqimore jo të shendetshme dhe nje jete sedentare. Është e njohur se kjo metodë përshkruese e një dietë të rreptë ka kufizime në efektet afatgjata, për shkak se pacientët kanë tendencë që të braktisin dietën me kalimin e kohës.
E gjithë kjo ndodh, edhe pse në vitet e fundit te dietes tradicionale janë te shtuara metoda të reja qe duhet të shoqërojnë që e bëjnë më të lehtë dhe të arritshme dieten, të tilla si duke i dhënë një porcion të rekomanduar pacientit me një shikim pa përdorur peshen e matur ne gram. Kjo zgjedhje është e bazuar në provat
