มีพวกคนเถื่อนและสัตว์ประหลาดที่ต้องการจะฉีกเราเป็นชิ้น ๆ ขณะที่ภายในอาณาจักรวงแหวนนี้ ที่อีกฟากของเขตภูเขาสูง ก็มีชนชาติที่ประสงค์ร้ายต่อเรา พวกเราอาศัยอยู่ในดินแดนที่สงบสุขและรุ่งโรจน์อย่างหาใครเทียบไม่ได้ แต่ความมั่นคงนั้นอยู่ไม่นาน
“ทำไมพระเจ้าทรงพรากพระราชาผู้ประเสริฐและทรงมีอัจฉริยภาพ ผู้ซึ่งกำลังมีชีวิตอันรุ่งโรจน์ไปจากพวกเรา? ทำไมพระองค์ทรงถูกกำหนดให้สวรรคตด้วยวิธีนี้? เราทุกคนต่างก็เป็นเพียงหมากบนกระดาน เป็นหุ่นกระบอกในกำมือของโชคชะตา แม้จะยิ่งใหญ่เพียงใด เราก็ถูกแผ่นดินกลบหน้าเช่นกัน คำถามที่เราต้องยึดถือไว้ ไม่ใช่ว่าเรากำลังพยายามเพื่ออะไร แต่เราพยายามจะเป็นใครต่างหาก”
อาร์กอนก้มศีรษะ เจ้าชายกาเร็ธทรงรู้สึกพระกรร้อนขณะที่ทุกคนค่อย ๆ หย่อนพระโกศลงไป ในที่สุดพระโกศก็กระทบพื้นดินเบื้องล่าง
“ไม่!” มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น
เป็นเกว็นโดลีนที่กำลังฟูมฟาย นางวิ่งมาที่ขอบหลุม ราวกับจะโดดลงไป รีซวิ่งมาคว้าตัวนางไว้ แล้วดึงถอยหลังไป มีเคนดริคก้าวเข้ามาช่วย
แต่เจ้าชายกาเร็ธไม่รู้สึกเห็นใจ กลับมองเห็นเป็นภัย หากนางต้องการจะลงไปอยู่ในหลุม พระองค์จะจัดการให้เอง
ถูกแล้ว พระองค์จัดการได้
*
ธอร์ยืนอยู่ห่างจากพระศพราชาแม็คกิลเพียงไม่กี่ฟุต ขณะมองพระองค์ถูกหย่อนลงสู่ผืนดิน เขารู้สึกท่วมท้นกับภาพที่เห็น เหนือหน้าผาที่สูงที่สุดของอาณาจักร เป็นสถานที่ที่พระราชาทรงเลือกให้เป็นที่ฝังพระศพ เป็นที่ที่สูงราวกับเหยียดขึ้นไปถึงเมฆได้
