style="font-size:15px;"> Riley was eventjes blij dat Ryan erin geslaagd was zichzelf zo mysterieus te houden, zonder haar zelfs maar zijn adres of telefoonnummer te geven. Ze zag geen reden waarom ze überhaupt vragen over hem zou moeten beantwoorden en ze wilde hem zeker niet in de problemen brengen. Het leek bijna stom dat Hintz haar erover onder druk bleef zetten. En Riley zag aan de manier waarop agent Frisbie met haar ogen rolde dat ze er hetzelfde over dacht.
Hintz tikte met zijn potloodgum tegen de tafel en vroeg: ‘Heb je Rhea Thorson met iemand in het bijzonder in de Centaur’s Den gezien? Afgezien van de vriendinnen met wie jullie waren, bedoel ik?’
Riley begon zich meer gefrustreerd dan nerveus te voelen.
Had Hintz helemaal niets begrepen van wat ze had gezegd?
‘Nee,’ zei ze. ‘Zoals ik al zei, ben ik alleen vertrokken. Ik heb Rhea daarna helemaal niet meer gezien.’
Hintz bleef met zijn gum tikken en naar zijn aantekeningen kijken.
Hij vroeg: ‘Betekent de naam Rory Burdon iets voor je?’
Riley dacht snel na.
Rory...
Ja, de voornaam was in ieder geval wel bekend.
Ze zei: ‘Rhea leek nogal in hem geïnteresseerd te zijn, denk ik. Ik heb haar een paar andere keren met hem in de Centaur’s Den zien dansen.’
‘Maar vanavond niet?’
Riley hield een zucht tegen. Ze wilde zeggen...
Hoe vaak moet ik je nog vertellen dat ik Rhea helemaal niet meer heb gezien, nadat ik daar aankwam?
In plaats daarvan zei ze eenvoudig: ‘Nee.’
Ze dacht dat Rory er vanavond ook wel was geweest en dat de andere meisjes Hintz hadden verteld dat ze Rhea om hem heen hadden zien hangen.
‘Wat weet je over hem?’ vroeg Hintz.
Riley zweeg even. Het beetje dat ze wist, leek te onbelangrijk om te noemen. Rory was een lange, magere, rare gozer met een bril met dikke glazen en alle meisjes behalve Riley hadden Rhea geplaagd, omdat ze in hem geïnteresseerd was.
Ze zei: ‘Niet veel, behalve dat hij ergens buiten de campus woont.’
Ze besefte dat Hintz haar weer aan zat te staren, alsof hij verwachtte dat ze nog iets zou zeggen.
Beschouwt Hintz hem als een verdachte? vroeg ze zich af.
Riley was ervan overtuigd dat de chef er ver naast zat als hij Rory als verdachte zag. Ze zag hem als verlegen en zachtaardig, niet in het minst agressief.
Ze stond op het punt dit tegen Hintz te zeggen, maar de politiechef wierp een blik op de papieren die voor hem lagen en ging verder met zijn vragen.
‘Wanneer ben je bij de Centaur’s Den vertrokken?’ vroeg hij.
Riley deed de beste gok die ze over de tijd kon maken; het was behoorlijk laat geweest.
Toen zei Hintz: ‘Heb je voordat je vertrok nog een van je vriendinnen gezien?’
Riley herinnerde zich de meisjes die de trap af strompelden en hoe Trudy de kan bier droeg toen ze vroeg...
‘Hé, Riley! Wie was die knappe vent?’
Riley zei: ‘Trudy, Heather, Gina en Cassie kwamen allemaal naar beneden. Ze zeiden dat Rhea al weg was. Toen ben ik weggegaan.’
Terwijl Hintz aantekeningen maakte, begon Riley’s hoofd zich met haar eigen vragen te vullen. Ze herinnerde zich dat ze had gevraagd waar Rhea was en dat Trudy zei...
‘Ik weet niet. Waar is Rhea?’
... en toen had Heather gezegd...
‘Rhea is terug naar de campus gegaan.’
Riley vroeg zich af wat Heather of een van de andere meisjes over het vertrek van Rhea wisten?
Wisten ze of ze de Centaur’s Den alleen had verlaten of niet?
En wat hadden ze Hintz hierover verteld?
Riley wenste dat ze het kon vragen, maar wist dat ze het niet moest doen.
‘Ben je alleen uit het café weggegaan?’ vroeg Hintz.
‘Ja,’ zei Riley.
‘En je bent helemaal alleen naar de campus teruggelopen?’
‘Ja.’
Hintz’s frons werd dieper toen hij haar aanstaarde.
‘Weet je zeker dat dat verstandig was? De school biedt een begeleidingsservice voor het ‘s nachts oversteken van de campus. Waarom heb je die niet gebeld?’
Riley slikte. Dit leek haar de eerste echt goede vraag die Hintz tot nu toe had gesteld.
Ze zei: ‘Ik denk dat ik me altijd veilig heb gevoeld wanneer ik ‘s nachts over de campus liep. Maar nu...’
Haar stem vervaagde.
Nu zijn de dingen heel anders, dacht ze.
Hintz fronste opnieuw.
‘Nou, ik hoop dat je in de toekomst beter nadenkt. Vooral als je te veel gedronken hebt.’
Riley’s ogen werden groot.
‘Ik heb maar één glas wijn gedronken,’ zei ze.
Hintz keek haar met samengeknepen ogen aan. Ze zag aan zijn gezichtsuitdrukking dat hij dacht dat ze loog. De andere meisjes moeten wel hebben toegegeven dat ze veel hadden dronken en hij ging ervan uit dat Riley dat ook had gedaan.
Ze verafschuwde zijn houding, maar ze zei snel tegen zichzelf dat wat Hintz van haar dacht nu niet uitmaakte. Het zou stom en kleingeestig van haar zijn om er kwaad over te worden.
Hintz bleef dingen noteren en zei: ‘Dat is alles, voor nu. Je moet je aan dezelfde regels houden als alle anderen op de campus. Blijf vannacht in je kamer. Ga niet van de campus af totdat je een andere melding krijgt. Misschien willen we je binnenkort meer vragen stellen.’
Riley schrok vreemd genoeg.
Was dit het? vroeg ze zich af.
Was de ondervraging echt afgelopen?
Omdat ze zelf zeker nog vragen had, ook al had Hintz die niet.
Eén vraag in het bijzonder was in haar hoofd opgekomen sinds ze Rhea’s lichaam ontdekt had. Ze herinnerde zich dat ze Rhea’s schemerige kamer binnenstapte en haar doorgesneden keel en haar wijd open ogen zag, maar ze was niet gestopt om echt goed naar haar lichaam te kijken.
Met een haperende stem zei ze tegen Hintz...
‘Zou u me kunnen vertellen... weet u...’
Ze
