in aanraking te kom nie.
Oubaas Lafras kan maar nie begryp hoe dit moontlik is dat ’n volwasse, intelligente man soos Dewalt so ’n sotheid kan begaan deur ’n goeie vrou te los vir ’n goedkoop flerrie wat net agter sy geld aan is nie.
“Dewalt de Meyer hier,” onderbreek sy seun se stem meteens sy gedagtes.
“Naand, Dewalt,” groet die oubaas. “Ek het nou net gewonder of jy tuis is, want daar is iets wat ek dringend met jou moet bespreek. Kan jy môre hiernatoe kom?”
“Pa, laat ons mekaar goed verstaan,” sê hy ergerlik. “Ek is nie bereid om die helfte van my besittings aan Natasha af te staan nie – as dit is waaroor ek so dringend gespreek moet word. Ek het ook nie tyd om môre te ry nie. Pa moet maar die dringende saak nou met my oor die telefoon bespreek.”
“Nou goed, dan gesels ons maar oor die telefoon,” sê die oubaas bedaard. “Jy maak nou so heftig beswaar teen die regmatige deel wat jou vrou toekom, Dewalt, maar wat gaan jy maak as jy dit ter wille van jou kind moet gee?”
Dewalt is skielik doodsbleek en sy stem is effens skor toe hy ietwat verward sê: “My kind …? Ek het nie ’n kind nie! Wat laat Pa so iets sê?”
Esna, wat op die punt van Dewalt se lessenaar sit, kyk hom ergerlik aan. Dan begin haar groen oë smeul. Sy kan nie hoor wat die oubaas oor die foon sê nie, maar sy kan aan Dewalt se uitroep aflei waaroor die gesprek gaan.
Die oubaas laat hom egter nie van Dewalt se misnoeë van stryk bring nie, maar sê ewe kalm en bedaard: “Irene het my pas gebel met die nuus dat Natasha vermoed sy is swanger. As dit die geval –”
“Verskoon my, Pa, maar ek dink dit is ’n knoeiery van Natasha om meer geld uit my te kry,” val Dewalt sy pa in die rede. “Ek glo geen woord daarvan nie!”
“Wag ’n bietjie, ou seun,” keer die oubaas. “Jy is gans te haastig om jou vrou te veroordeel. Daar is hoegenaamd geen geknoei nie. Trouens, jou vrou wil glad nie eens hê dat jy van haar swangerskap moet weet nie. Ek vertel jou hierdie dinge sonder haar wete en sonder haar toestemming. Sy was by die dokter, maar hy sal haar glo eers oor drie dae kan sê wat die uitslag van die toetse is.”
“Wel, as die dokter dit nog nie bevestig het nie, kan Natasha se vermoedens verkeerd wees, Pa. Ek gaan my dus nie verniet ontstel nie.”
“Ontstel!” roep die oubaas verontwaardig uit. “Wel, dit is die eerste keer in my lewe dat ek hoor ’n man voel ontsteld omdat sy vrou hul eersteling verwag. Mag ek vra waarom dit jou sal ontstel, Dewalt?”
“Genade! Pa behoort immers te weet dat ’n kind in hierdie stadium uiters onwelkom vir my sal wees,” sê Dewalt ongeduldig. “Ek wil ’n egskeiding van Natasha hê, nie ’n kind nie.”
“Weet jy, ek kom nou eers tot die besef dat Natasha baie, baie gelukkig is om van jou ontslae te wees, Dewalt,” sê die oubaas. “Toemaar, jy sal jou egskeiding kry – sodra die dokter bevestig het dat jou vrou swanger is. En ek sal persoonlik toesien dat die helfte van jou besittings na jou vrou en kind gaan. As jou minnares jou daarna nog wil hê –”
“Waar is Natasha, Pa? Ek sal self met haar gaan praat,” val hy sy pa onthuts in die rede.
“Wat! Dink jy een enkele oomblik dat ek haar adres vir jou sal gee sodat jy haar met jou koue gevoelloosheid kan gaan ontstel? Jy moet seker dink ek is gek of iets!” snou die oubaas hom toe. Dan plak hy die gehoorbuis met mening terug op die mikkie.
Toe Dewalt sy kop oplig, kyk hy reg in Esna se smeulende oë.
“So, dan probeer daardie hooghartige vrou nou om nog meer geld uit jou te kry? Nou wil sy skielik voorgee dat sy swanger is,” laat sy rooi van ergernis hoor. Haar stem word heftiger. “Wel, laat ek jou dit vertel: dit is niks anders as ’n slim set nie. En daardie aaklige ou man wat homself jou pa noem, is kop in een mus met haar. Ek sal nie aan sy eis toegee as ek jy was nie. Wat bly dan vir ons oor as jy die helfte van jou geld vir haar en die kind moet gee? Jy sal beslis met haar moet praat, Dewalt. Sy het al heeltemal genoeg geld uit jou –”
“My poppie, ek sal nou dadelik met haar gaan praat as ek maar net weet waar sy is,” val Dewalt haar sag in die rede. Sy gesig toon egter duidelik dat hy bekommerd is. ’n Kind, en dit in hierdie stadium, is nie iets wat hy nou verwelkom nie – altans, nie ’n kind van Natasha nie. As dit nou Esna was …
“Maar, Dewalt, my skat, jy kan mos maklik vasstel waar sy bly,” sê Esna. “Sy het tog seker vriende by wie jy kan uitvis.”
Hy glimlag verlig. “Ek kan vir Rita bel. Sy sal seker weet waar Natasha is.”
Hy slaan Rita se huisnommer in die telefoongids na en bel haar dadelik.
Dit is Rita se pa wat die oproep ontvang. Toe hy hoor dat dit vir sy dogter is, roep hy haar dadelik.
“Rita Grové hier, goeienaand,” hoor Dewalt die bekende stem van die meisie.
“Naand, Rita,” groet hy bedaard. “Dit is Dewalt wat praat. Vertel my, het Irene miskien vir jou gesê waarheen sy en Natasha wou gaan?”
“Dewalt, ja, sy het iets gepraat van jou pa se strandhuis. Maar of hulle later weer van plan verander het, sal ek nie kan sê nie. In elk geval, ek is baie kwaad vir jou omdat jy Natasha so swak behandel het. Ek het altyd geweet dat jy van kindsbeen baie verwen is, maar ek het nooit kon droom dat jy so hopeloos selfsugtig is nie. As ek dit geweet het, sou ek haar afgeraai het om met jou te trou!”
“Nee, wag nou eers, Rita,” keer hy haastig, “ek het nie gebel om met jou rusie te maak nie; ek wou net hoor waar Natasha is. Dankie vir die inligting. Dan sal ek nou maar weer tot siens sê.”
Inhaligheid lê naak in Esna se koue, gevoellose oë. “Dink jy die hof sal aan so ’n onmoontlike eis van jou vrou voldoen?” vra sy met kommer in haar stem.
“Ek weet nie, moontlik,” antwoord Dewalt met ’n ligte skouerophaling. “As Natasha werklik swanger is, is die moontlikheid groot dat sy in haar doel kan slaag.”
“Wat gaan jy daaromtrent doen, Dewalt?” wil Esna weet en sy is duidelik onrustig oor die vooruitsig van ’n gemaksugtige toekoms wat bedreig word.
“Ek dink ek moet môre Dennebaai toe ry en persoonlik met Natasha gaan praat,” doen Dewalt aan die hand.
“Ja, ek dink dit sal baie beter wees as ’n telefoonoproep,” stem Esna saam. “Hoe laat vertrek ons môre?”
“Nie óns nie, my liefste, ék,” sê hy met ’n liefdevolle glimlaggie. “Natasha sal weier om met my te praat as sy weet dat jy saam met my Dennebaai toe gekom het.” Hy sien dat sy weer iets wil sê, maar vervolg ernstig: “Nee, moet asseblief nie daarop aandring nie. Jy ken Natasha nog nie soos ek haar ken nie, Esna.”
“Ag, nou toe dan maar. Ek het ook geen begeerte om haar te ken nie,” laat Esna smalend hoor. “Soos wat ek jou vrou se soort tydens modevertonings leer ken het, is hulle ’n koue, hooghartige ou klomp wat dink hulle is verhewe bo die alledaagse, werkende klas.”
“Wag, ek dink jy oordryf ’n bietjie, jong,” keer Dewalt laggend. “Natasha is ’n saggeaarde mens en eintlik baie tegemoetkomend. Jy kan haar tog nie kwalik neem dat sy niks met jou te doen wil hê nie. Trouens, ek dink enige vrou sal so reageer.”
“Jy
