trek?”
Hy loer vlugtig na haar en frons. “Ek en Selma? Wat laat jou dink ek koop die huis vir my en Selma?”
“O, ek het maar gedag …” Sy swyg ongemaklik toe hy weer na haar loer en terselfdertyd sy hand oor hare op haar skoot vou.
“Vergeet van Selma. Ek het geen begeerte om ooit weer ’n huis met Selma te deel nie.”
Dit raak ademloos stil in haar. Die klip in haar binneste smelt soos was. “Hoekom wil jy die huis dan vir my gaan wys?”
“Ons kan netnou daaroor gesels. Wanneer ons daar is.”
Sy maan haarself om nie opgewonde te raak nie, maar die veld, die lug, alles lyk skielik uitbundig vrolik. Sy voel vir die eerste keer in ’n lang tyd weer die milddadigheid waarmee die son skyn toe hulle voor ’n pragtige ruim huis stilhou en deur ’n ietwat verwaarloosde tuin na die voordeur loop.
Hy sluit die voordeur oop en laat haar eerste ingaan. Die huis is karig gemeubileer en sy kry die geur van nat verf. Hy kom staan agter haar toe sy naby die venster gaan staan om na buite te kyk. Sy hande raak liggies aan haar skouers. “Wat dink jy van die huis?” vra hy effens hees.
“Dit is mooi. ’n Pragtige uitsig.”
“Sal jý daarvan hou om hier te bly?”
Sy probeer haar uiterste bes om kalm te bly. “Hoekom vra jy dit?”
“Omdat ek hoop jy gaan ja sê as ek jou vra om die huis met my te deel.”
Sy draai stadig om. “Te deel? Wat presies bedoel jy, Gustav?”
Sy hande skuif met haar bo-arms af en vind ’n rusplek op haar heupe. “Ek het jou lief. Dit moet jy al kon agtergekom het.”
Dit raak wonderlik stil in haar. Sy kyk hom met groot oë aan, stom.
Hy kyk haar sag maar deurdringend aan. “Ek weet dis seker baie onverwags, maar …” Sy stem raak gesmoord. “Ek kan my gevoel vir jou nie langer vir myself hou nie, Esbeth. Ek wil jou myne maak. Het jy … my … Ek bedoel, staan ek ’n kans om jou liefde te wen? Of is jy … De Wet en jy …”
Sy het ’n onverklaarbare vreugde aan sy onbeholpenheid. Haar arms kruip asof vanself om sy nek. “Daar is niks meer as vriendskap tussen my en De Wet nie. En as jy wil weet of ek jou liefhet … Ja, ek het. Sommer baie, baie lief.” Dan trek sy sy kop nader en lig haar mond na hom toe op.
En nie een van hulle besef dat hulle deur die bosse met ’n verkyker beloer word nie.
Hulle is albei uitasem toe hy haar oplaas laat gaan. “Ek kan jou ongelukkig nie dadelik vra om met my te trou nie,” sê hy spytig. “Met Selma se dinge … sal jy bereid wees om ’n tydjie te wag?”
“Hoekom moet ons wag?” vra sy met haar hande teen sy rug. “Jy is mos nie meer met haar getroud nie?”
“Nee, maar ek is bekommerd oor haar. Sy tree nie vir my normaal op nie. Ek het haar probeer wysmaak daar is nie ’n meisie in my lewe nie, maar …” Hy trek sy skouers op en beduie na twee losstaande stoele. “Kom ons gaan sit. Dis belangrik dat jy moet weet wat Selma se gesindheid teenoor jou gaan wees as sy uitvind ek wil met jou trou.” Hy trek sy stoel tot regoor dié van Esbeth. “Selma tree soms heeltemal ongebalanseerd op. En sy hét al met dreigemente gekom, sou sy wel uitvind dat ek tog ’n meisie het.”
“Sy is seker maar net oorstuur van jaloesie,” sê Esbeth.
“Sy maak my bang,” erken hy en vertel haar hoe sy hom met allerhande voorwerpe in die hotelkamer gegooi het. “Daar was werklik waansin op haar gesig. En net die volgende oomblik was sy weer so sag soos ’n lammetjie – wou sy hê ons moet die verlede vergeet en … Sy maak my regtig moedeloos.”
“Is jy baie seker dat jy geen gevoel vir haar meer het nie?”
Hy glimlag skeef. “Baie seker. My hart behoort aan jou. Dit moet jy altyd en altyd onthou. Sal jy met my trou … later wanneer dinge meer rustig is?”
Haar blik beweeg stadig van sy ken af op tot by die sagte uitdrukking in sy oë. Sy wonder hoekom sy skielik lus is om te huil. “Ek sal. Baie graag.” Sy leun vooroor en druk haar kop teen sy bors, hoor die onreëlmatige slae van sy hart en verwonder haar oor die skielike rustigheid wat oor haar neerdaal.
“Dankie, sê hy sag en soen haar liggies op die voorkop. “Ek het geen rus of duurte geken hierdie laaste paar dae nie. En gisteraand het dit nie makliker gemaak nie.”
“Jy het dit ook nie vir mý maklik gemaak nie,” verwyt sy liggies. “Ek het al begin glo jy en Selma is klaar weer getroud.”
“Die huiskopery het baie van my tyd in beslag geneem. En daarby was ek bang Selma vind uit van jou. Eintlik het ek my voorgeneem om eers ná die geboorte van die kind weer met jou in aanraking te kom, maar dis te lank. My verlange na jou was te sterk.”
Hy staan op en hou sy hand na haar toe uit. “Kom ek gaan wys jou die res van die huis.”
Dis ’n mooi en gerieflike woning, maar Gustav se teenwoordigheid omskep dit in ’n paleis. Die enigste donker wolkie op Esbeth se horison is Selma. Gustav gee voor dat sy ’n ongebalanseerde, wispelturige vrou is wat selfs waansinnige neigings toon, maar sy kan haar beswaarlik indink dat hy met só ’n onstabiele meisie sou getrou het.
Eben, wat met ’n dolle vaart van buite af deur die kombuis dwarrel, onderbreek haar gedagtes. Sy berispe hom streng en daarna bekyk sy saam met Gustav die vensters wat sommer baie gordyne nodig het.
“Waar kry jy die meubels wat hier in die huis is?” vra sy nuuskierig, want sy kan hom nie eintlik vereenselwig met die goedkoop meubels nie.
“Dit was ingesluit in die prys van die huis. Die vorige eienaars het dit net as ’n vakansiehuis gebruik. Ons kan maar later daarvan ontslae raak wanneer ons die huis meubileer.”
Sy “ons” gee haar ’n warm gevoel om die hart. Die lewe lag haar skielik toe. Hoe sy en Gustav by oupa Janus verby gaan kom, weet sy nie. Maar dis later se kwellinge. Voorlopig is dit net genoeg om te weet Gustav het haar lief.
Veel later, net toe hulle die dorp bereik, versnel Gustav skielik en ry só vinnig dat Esbeth onrustig na hom kyk. “As hulle jou vang teen hierdie spoed, gaan jy betaal dat dit gons!” Hy antwoord haar nie dadelik nie. Eers nadat hy ’n paar wilde draaie deur die dorp gery het, verminder hy spoed.
“Ek is jammer as ek jou senuwees op hol het, maar ek het Selma se motor reg agter ons gewaar. Ek moes haar afskud, want ek wil nie hê sy moet agterkom wie jy is of waar jou boetiek is nie.”
Sy kyk vinnig om. “Ek is darem nie meer ’n kind nie, hoor. As sy my lastig val, sal ek haar gou vertel waar Dawid die wortels gegrawe het.”
“Jy ken haar nie,” sê Gustav waarskuwend. “Jy is te sag om haar te hanteer. Ons moet sorg dat sy nie op jou spoor kom nie.”
“Wat gaan jy doen omtrent die kind wat sy verwag …?”
“Ek sal my verpligtinge teenoor die kind nakom, maar dis al. Ek voel heeltemal afsydig teenoor die kind; dit is baie moeilik om te aanvaar dat dit myne is. As sy ’n buite-egtelike verhouding met Dewald kon aanknoop, kon sy dit met anders mans ook gedoen het.”
