’n heuningsous met net ’n tikkie suurlemoen – lepels en spane dans in sy hande!) en my pa sleep ’n veerligte brokkoli-soufflé uit sy oond.
Ek ruik dit tot waar ek staan – dis verruklik.
Die mense raak mal.
Hy is vir seker ’n kampioen.
Kameras flits toe hy aan die einde van die aand op die verhoog verskyn. Hy glimlag breed en ontvang die beker met ’n kniebuiging. Hy dra nog steeds die voorskoot, en as ek toevallig daar verbygestap het, sou ek hom glad nie kon herken nie. Wat het geword van die man met die ligblou werkshemp en die netjiese das? Waar bêre hy nou al die syfers en grafieke waarmee hy heeldag ander ouens se finansies in toom hou?
“Is hy nie wonderlik nie?” sug iemand in my nek. Dis my ma. Haar linkerarm, toegedraai in dik verbande, pryk soos ’n babamummie aan haar sy.
Haar oë blink. Is dit pynverdowers of sommer net pure liefde?
Die burgemeester maak ’n afkondiging: “Ek is trots om, namens die inwoners van die Wes-Kaap en die hele Suid-Afrika, hierdie prys aan ons wenner te oorhandig. Twee vliegkaartjies na Australië en ’n inskrywing vir die Suidelike Halfrond se kookkampioenskapreeks in Australië – met die finaal in Sydney!”
Die mense klap weer woes hande, die fluiters raas opnuut, en ’n paar tannies gooi hulle voorskote neer.
“Ons gaan Australië toe,” sug my ma bly, en pink ’n traan uit die hoek van haar oog.
Ek wonder wat hoofkommissaris Servin beplan. Hulle twee gaan nou wel Australië toe.
Maar wat baat dit my?
6
Ek moet sê ek kry my ma jammer. Sy glimlag dapper, maar dit moet vir haar ’n vreeslike terugslag wees. Want die dokter het gesê dat sy onder geen omstandighede met só ’n brandwond só ver kan vlieg nie.
“Die Australiese owerhede is baie streng. En wat gebeur as die wond daar in die vreemde ontsteek?”
“Maar dis glad nie so erg nie!” het my ma geprotesteer. Die dokter het net sy kop geskud.
Ek is seker die kookolie op my ma se arm was net ’n ongeluk, maar het hoofkommissaris Servin iets met hierdie besluit te doen gehad? Want nou gaan ek Australië toe, saam met my pa!
By die voordeur het my ma nog ’n legioen instruksies.
“Het jy die resepteboek, Wynand? En onthou: uie brand gou. Jy moet hulle net karamelliseer tot sag en goudbruin. En as jy witsous maak …”
My pa glimlag net. Vandag lyk hy weer soos die finansiële bestuurder wat hy eintlik is: sy hare is platgestryk en hy dra ’n netjiese blou hemp.
Kan my pa regtig kook? Braai, ja, maar in ons huis het ek hom nog nie ’n eier sien gaarmaak nie. Nou die dag se brokkoli-soufflé was dalk net ’n gelukslag.
Maar ek kan nie wag om in Australië te kom nie. Wie weet in watter moeilikheid Willem dalk is?
Dit is hoog tyd dat ek gaan kyk wat hy aanvang.
Ek kyk flieks op die klein monitor voor my sitplek en eet al die vliegtuigkos op wat hulle voor my neersit. Ek groei mos nog! Maar my pa neem ’n slaappil en draai hom toe in sy kombers.
Hy begin sommer dadelik saggies snork.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
