ction>Goebbels, kulawy diabeł
Tłumaczenie
Monika Nastałek
Tytuł oryginału
Goebbels, il diavolo zoppo
Copyright © 2019, 2020 Giancarlo Villa, Lucas Pavetto i SAGA Egmont
Wszystkie prawa zastrzeżone
ISBN: 9788726676990
1. Wydanie w formie e-booka, 2020
Format: EPUB 3.0
Ta książka jest chroniona prawem autorskim. Kopiowanie do celów innych niż do użytku własnego jest dozwolone wyłącznie za zgodą SAGA Egmont oraz autora.
SAGA jest wydawnictwem należącym do Lindhardt og Ringhof, spółki w grupie Egmont.
„Żyda można by zdefiniować jako wypaczoną inkarnację kompleksu niższości. Nie można urazić go głębiej, niż opisując go w jego rzeczywistej istocie. Nazwij go draniem, łajdakiem, kłamcą, przestępcą, zabójcą i mordercą. Wewnętrznie, wszystko to go zaledwie dotknie. Spójrz na niego spokojnie i surowo przez krótką chwilę i powiedz mu: »Ty to naprawdę jesteś prawdziwym Żydem!« a ze zdumieniem zauważysz, jak w tej samej chwili stanie się niepewny, zażenowany i świadomy własnej winy”.
Zimny, zdystansowany, okrutny. Ale także kulturalny, miłośnik sztuki, muzyki, literatury. Joseph Goebbels był tym wszystkim. Być może najbardziej wielobarwny z nazistowskich przywódców, najbardziej nieprzewidywalny, najbardziej złożony.
Goebbels urodził się 29 października 1897 roku w Rheydt, ważnym ośrodku przemysłu tekstylnego Nadrenii Północnej. Joseph, syn niemieckiego księgowego i Holenderki, należy do dużej rodziny, mając trzy siostry i dwóch braci. Dwie siostry umierają jednak w młodym wieku.
Życie bardzo ostro wita Josepha Goebbelsa. Jego dzieciństwo jest głęboko naznaczone różnymi chorobami. Najpoważniejszą z nich jest forma dziecięcego porażenia mózgowego, która dotknęła go, kiedy był jeszcze bardzo młody, w wieku siedmiu lat.
Co więcej, z powodu nieudanego zabiegu chirurgicznego kości udowej, jego lewa noga już na zawsze pozostanie krótsza od prawej, co zdeterminuje jego charakterystyczny „kulawy chód”. Dzięki takiemu sposobowi chodzenia, w latach nazizmu, zasłuży na przydomek Kulawego Diabła.
Bóle i trudności nie przeszkadzają jednak Goebbelsowi w uzyskaniu doskonałych wyników w nauce, a wręcz przeciwnie, być może pogłębiają jego umiejętności i zaangażowanie. Oboje rodzice byli oddanymi katolikami, przez co w latach młodości przyszły minister nazistowskiej propagandy swoją edukację w dużej mierze zawdzięcza właśnie katolikom. Jednak już na początku lat dwudziestych jego wiara się osłabia, bo, jak później napisze w swoich dziennikach, odrzucił pauperystyczne elementy chrześcijaństwa i zaczął fascynować się światem pogańskim i klasycznym. W trakcie kariery Goebbelsa Kościół stanie się jego wrogiem numer dwa, ustępując jedynie bardzo znienawidzonym Żydom.
Jest jasne, że kaleka nie może służyć ojczyźnie, więc Goebbels uczy się z frustracją, a w momencie, kiedy kończy liceum, w 1917 roku, Adolf Hitler, Hermann Göring i Rudolf Hess walczą na polach bitew I wojny światowej. Goebbels rozpowszechni później pogłoskę, że był weteranem konfliktu i że jego kalectwo było spowodowane raną wojenną.
„Powtórzcie kłamstwo sto, tysiąc, milion razy, a stanie się prawdą”.
Inwalidztwo nie przeszkadza mu jednak w kontynuowaniu studiów z pożytkiem.
Pod koniec I wojny światowej nowy, porewolucyjny rząd zwołuje wybory na 26 stycznia 1919 r. Joseph Goebbels głosuje na niemiecką partię nacjonalistyczną, podobnie jak jego brat Konrad, który wrócił z frontu.
Rodzinne miasto Rheydt jest okupowane przez belgijskich żołnierzy. To w tych latach Goebbels zaczyna interesować się socjalizmem. W 1920 r. przenosi się na Uniwersytet w Heidelbergu, gdzie studiuje pod patronatem dwóch profesorów żydowskich: profesora historii literatury Friedricha Gundolfa oraz Maxa von Waldberga, autora wielu książek z tej samej dziedziny. 18 listopada 1921 r. Goebbels uzyskuje doktorat, pisząc pracę o Wilhelmie von Schütz. W 1922 pracuje w gazecie jako krytyk sztuki, ale zostaje zwolniony. Następnie, dzięki rodzinnym znajomościom swojej narzeczonej żydowskiego pochodzenia, Else Janke, znajduje pracę w Dresdner Bank w Kolonii. Przebywa tam tylko dziewięć miesięcy, po czym zostaje ponownie zwolniony. 11 stycznia 1923 r. Francja zajmuje Zagłębie Ruhry. W tym samym roku Adolf Hitler organizuje pucz monachijski, zostaje aresztowany i osadzony w więzieniu w Landsbergu.
Młody dr Goebbels osobiście spotyka Hitlera w 1925 roku na konferencji bojowników w Weimarze, która wywiera na nim ogromne wrażenie. Jego słowa, jego zapał, jego duma! Goebbels w jednej chwili ujrzał swoją przyszłość w tym jeszcze młodym Führerze. W jego pomysłach, przyszłość Niemiec. W swoim dzienniku zapisze:
„Jestem inną osobą, odkąd poznałem Hitlera. Ten człowiek urodził się, aby być liderem, aby nas prowadzić, aby doprowadzić Niemcy tam, gdzie ich miejsce. Dla niego jestem gotów poświęcić wszystko, wszystko!”.
I faktycznie, Goebbels dla Hitlera poświęci wszystko. Swoje życie, swoją żonę, swoją 6 dzieci. A nawet swoją duszę.
Relacja między Hitlerem i Goebbelsem nie była pozbawiona napięcia, ale mimo wszystko zawsze pozostawała bardzo silna, niemal instynktowna. Zaangażowanie Goebbelsa w partię narodowosocjalistyczną wzrasta bardzo mocno na przełomie drugiej połowy lat dwudziestych. W październiku 1926 r. Hitler, będąc pod wrażeniem jego umiejętności oratorskich i zapału, nominuje go gauleiterem Berlina, miasta o wiele trudniejszego, niż mogłoby się wydawać, ze względu na obecność silnego komponentu socjalistów i komunistów. Droga do nazizmu początkowo nie jest taka prosta, jak to będzie kilka lat później: wewnętrzny opór jest duży, lewica silna i dobrze zakorzeniona w klasie robotniczej, a rany pierwszej wojny światowej wciąż krwawią. Jednak, dzięki niestrudzonej propagandzie, Goebbelsowi udaje się nakierować wielu wyborców „czerwonych” robotników na sprawę nazizmu: są to lata jego poświęcenia, będąc wiodącą postacią partii. Jego zdolności oratorskie ustępują tylko talentowi angażowania mas i wzbudzania uczucia patriotyzmu, zemsty, a także nienawiści do wroga, Żydów i Amerykanów.
Przyszły Kulawy Diabeł postanawia poświęcić całe swoje życie wzrostowi niemieckiej partii narodowosocjalistycznej. Z fanatyzmem i niewyczerpaną energią udaje mu się zafascynować i przekonać do swoich pomysłów większość mieszkańców Berlina. W 1928 r., jako wynagrodzenie za wspaniałe wyniki, zostaje wybrany posłem do Reichstagu.
Goebbels szaleje z zachwytu. Jest całkowicie wdzięczny Hitlerowi: zdaje sobie sprawę, że jego sukcesy są dziećmi światła emanującego z jego wodza. Spotkanie z tym człowiekiem naprawdę zmieniło jego życie. Jego fanatyczny podziw czasami graniczy z deifikacją Führera, a w swoim dzienniku zanotuje: „Kim jest ten mężczyzna? Pół plebejusz, pół Bóg! Czy to naprawdę Chrystus i Jan Chrzciciel? Dopiero teraz zrozumiałem, co Hitler reprezentuje dla mnie i dla ruchu. Wszystko! Wszystko!
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив
