улуу арстаны,
Акындар каршы чыга албады.
Терең ойчул дастанчы,
Сап-сапка тизип сүйлөмдү,
Санжырачы жана тарыхчы,
Беш жүз күүнү ал черткен,
Белдүү сыйкыр касиетти эстеткен,
Адамдар айткан «арстан» деп
Сөз атасы улуу Арстанбек.
Жылдызга карай улам сызып,
Жылдарга карай доош кеткен.
МАНАСЧЫ КЕЛДИБЕК БАРБОС УУЛУНА
Даңтап айткан Манасты
Табылбас андай Манасчы.
Атактуу, алп Манасчы,
Ай-жылдап айткан Манасты.
«Келдибек Барыбос уулу,– дейт,
Кезинде укмуш чыкты дейт.
Ырамандын ырчы уулунан,
Түшүндө бата алган дейт.
Келдибек Манас айтканда,
Күн бүркөлүп, шамал согуп,
Жер титиреп улам козголуп,
Оёң жерди аралай,
Ой-тоолорго бороон болуп,
Манастын кырк чоросу,
Аралай чаап короону,
Үйөр жүрүп тынч албай,
Жамгыр төгүп басылбай,
Келдибек Манас айтканда,
Үзүк туурдук кыймылдай,
Түндүк жабуу тынч албай,
Шамал аны сапырып,
Бир ачылып бир жабылып.
Кылыч менен найзанын,
Тынымсыз үнү жаңырып.
Түбүрттөнө ат кошкуруп,
Ит улуп кой маарап,
Жоокерлер кетип жаткансып,
Курал- жарак шарактап.
Баатыр Манас өткөндө,
Ажыдаар ээрчип артынан,
Абдан кызык көрүнүштөр,
Айланага улам жаңырган.
Ай, шум дүйнө, шум дүйнө,
Бул дүйнө өзү бир жалган.
Бири келип, бири кеткен
Бул жашоонун баары жалган.
Манасчынын дөө шаасы,
Алп Манасчы Келдибек,
Бир жаралып, бир кеткен.
Баш аягы деги чексиз,
Чоң мухитти эстеткен
Алп Манасчы Келдибекти
Кара жер кантип алды экен.
Алптын аты унутулбай,
Атпай эрдик калган экен.
Кыр-кырларда жомок айтып,
Кыргыз эли эстеп келет экен.
МАНАСЧЫ САГЫНБАЙГА
Бактылуу бажырайган күндө төрөлүп,
Пайгамбардан алса керек батаны.
Кыргызымда Манас ыры күндө өнүп,
Кылымдардын кыйрына кетип атагы
Сап ыры куйма алтындай жаралып,
Сагынбай ата өлбөс ырга айланып.
Күн сыяктуу өчпөстүгүн белгилеп,
Ар күн сайын кыргыз элде жаралып.
ДАГЫ ЖУСУП БАЛАСАГЫНГА
Иргелип адамдардын арасынан
