style="font-size:15px;"> Ардакталып ыргагы чыгып жатпайбы
УЛУУ АТАК
Чындыгында мекен деген улуу сөз
Маанисинде жашап жатат өлбөстүк.
Өскөн жерди ыйык сактап күтөлүк,
Өлгүчөктү жоодон коргоп өтөлүк.
Ар бир дарак жана дагы ташы алтын
Даңктайлы бийик-бийик аскасын.
Аскадагы жылма таштын бетине,
Жаздыралы бабалардын аттарын.
Ошол ырды балдарыбыз жаттасын,
Үн чыгарып обон кылып ырдасын.
Мекен деген улуу даңкка берилип,
Керек болсо өз өмүрүн арнасын.
ЖУРТ ДАЯР
Акбозун минип алып сабалап
Аркырак арыбас талант бизде бар.
Асыл таштай ар дайыма аярлап,
Ал талантты ардактаган эл да бар.
Таргыл атын минип алып чапкылап,
Таланттуу татынакай уул бизде бар.
Өксүк кылбай улуулукту бек сактап,
Өнөрлүүнү өрчүтүүгө журт даяр.
КЫЛЫЧ
Бирөө мага бере койду болотту
Мен андан кылыч жасап таштадым.
Алыс жолго, эл четине кетеерде
Аны алып, өз балама арнадым.
Кылычты алып, Акбозчон баратып
Балам кетти өз мекенин коргоого.
Алыс жакка улуу ысымын жайылтып,
Ата-журтту биз алабыз колдоого.
КЫШКЫ ТАЛААМ
Кышкы талаам ак кепинге оронгон,
«Сен аны өлдү экен» деп ойлобо.
Адам деген ар кыялга алдырат,
Арам нерсе келе берет ойлорго.
Кышкы талаам уктап жаткан убагы,
Эс алып тынч уйкусун кандырсын.
Кылым боюу бизди багып келатат,
Кыш келиптир эми ал да эс алсын.
Жаз келгенде асыл талаам ойгонот,
Үрөн алып ыйык жерге себебиз.
Укум жерлер ата баба байлыгы,
Урмат менен ырга салып келебиз.
АР КЫЛ ЫРЛАР
-–
КЫЙГАЧ КЕТКЕН
Кыя жолдо бараттың,
Кыялданта карантып.
Кыялдана артта калдым,
Кыяк менен ыр жаратып.
,
Ой, санаага ашпайт экен,
Ойлогондун баардыгы.
Кыялданып карай бергем,
Кыйгач кеткен бактымы…
ЖАЗЫНДА
(дүйнө ачып)
Заргындар турат гүл ачып,
Аарылар конуп кайталай.
Шамал өттү даң салып,
Шарданы такыр тарабай.
Талааны карайм таңданып,
Капа да жок менде эч.
Дүйүм куштар үн салып,
Дүйнө ачып турган кез.
ЖОМОКТОГУ ТҮН
Мерген
