бизнисите да си ги користат меѓусебните особености. На
пример ниту еден од хотелите, баровите и рестораните не се препорачуваат
едни со други.
„Тоа мене ми е многу чудно и безобразно неекономично. На пример еден
од хотелите и три од баровите не нудат друга храна, освен тостови... а еден
служи помфрит.
„Предлагам да ги поттикнеме баровите и тој хотел да нарачуваат храна
за носење од нашите ресторани ако се на разумна меѓусебна оддалеченост.
Моите предлози за поврзување се во параграф број седумнаесет. Петте
групи коишто ги гледате, со по еден хотел и четири барови, се на растојание
до пет километри од рестораните во нивната група. Онаму кафе што два
или три ресторана може да се поврзат со еден локал, може да се направат
специјални комбинирани менија. Нема потреба да се објаснува дека
храната не се готви на самото место, освен ако некој не го праша
менаџерот, така?“
Прашањето беше реторичко, но татко ѝ одмавна со главата во знак на
согласување.
„Барот којшто е малку изолиран, може да се поврзе со други ресторани, за процент од профитот.“ Таа го крена погледот и виде како татко ѝ кима со
главата пред страницата којашто му беше отворена. Тоа ја охрабри, па
продолжи одважено.
„Следната етапа може да ја наречеме ’Глобализација‘. Не како
глобализацијата на Мекдоналдс, туку наша сопствена верзија. Само еден од
нашите барови има пристоен вебсајт, а три од другите локали имаат
никакви. Предлагам да направиме првокласна застапеност на интернет за
сите наши бизниси и да вклучиме линкови до другите што би можеле да
бидат корисни. Може да најмиме некој да го направи тоа за нас, а јас ќе
бидам надзор.
„Конечно, доаѓаме до ’Запознавање‘. Што е тоа? Тоа е мој збор за
креирање семејна атмосфера на заемна соработка во вашата групација.
Може сите да седнеме на разговор, пијачки и оброк еднаш во тромесечје
или двапати годишно... дури и еднаш годишно. Како што мислите дека е
најдобро. Можете дури и да одредите бонус од еден или два отсто од нето
профитот на сите бизниси, но сепак, вие би одлучиле за тоа.
„Ви благодарам за вниманието; тука е крајот на мојот извештај.“
Таа седна, а доби аплауз од двајцата родители.
„Браво, Дејзи!“ рече мајка ѝ. „Зар не беше прекрасна ќерка ни, Џон?“
„Секако дека беше, Тери. Знаев дека си посебна, пиле, но овде има
многу повеќе работи“, рече тој, мавтајќи со извештајот во рака, „одошто
очекував, од кои со над деведесет и кусур веднаш се согласувам. Како што
рече мајка ти, браво. Ќе ни оставиш неколку дена да размислиме за сето
