endişeli bir ifadeyle.
"Rotamızı hemen değiştirmezsek, köprünün her yerine saçılmış bizi, kendin göreceksin."
Petri navigasyon kontrolleriyle boğuşmaya başladı ve önceden planlanan yörüngede küçük bir değişiklik ayarladı.
"90 saniye içinde çarpışma," dedi yakınlık uyarı sisteminin sıcak, duygusuz kadın sesi,. "Nesneden uzaklık: 276.000 kilometre ve düşüyor. "
"Petri, bir şeyler yap! Ve çabuk yap!" diye bağırdı Azakis.
"Bir şey yapıyorum, ama o şey çok hızlı hareket ediyor."
Nesnenin sağındaki ekranda görünen tahmini etki olasılığı yavaş yavaş düşüyordu. 90%, 86%, 82%.
Azakis, "Başaramayacağız" diye fısıldadı.
"Sevgili dostum, gemimi parçalayabilecek 'gizemli nesne' henüz icat edilmedi."
Petri, bir anlığına her ikisinin de dengesini bozan hızlı bir manevrayla iki Bousen motorundaki kutupları tersine çevirdi. Gemi birkaç dakika sarsıldı. Mürettebatın öndeki duvara savrulmalarını engelleyen sadece bu değişikliği anında telafi eden sofistike yapay yerçekimi sistemiydi.
Azakis, arkadaşının omzuna vurarak "güzel hareket" dedi. "Ama bu gidişatı nasıl durduracağız?" Etraflarındaki nesneler çoktan uçmaya başlamışlardı ve odanın etrafında dönüyorlardı.
"Bi dakka," dedi Petri, hala düğmelere basıyordu ve kontrollerle uğraşıyordu.
"Tek ihtiyacım..." Ter boncukları yavaş yavaş alnından sızıyordu.
"Açmak için..." odadaki her şey kontrolden çıkmaya devam ederken o işleme devam etti. İkisi yerden kalkmaya başlamıştı. Yapay yerçekimi sistemi artık üretilen muazzam santrifüj kuvvetiyle baş edemiyordu. Gittikçe hafiflikleri artıyordu.
"... Bagaj kapağı üç!" diye bağırdı Petri, odadaki her nesne aynı anda yere düştü. Azakis'in, üçüncü ve dördüncü kaburgalarının arasına çarpan ağır bir çöp konteyneri acıdan nefesini kesmişti. Petri, dolaştığı tavandan yere düştü, pek de doğal olmayan ve gülünç bir şekilde.
Etki olasılığı tahmini % 18'e düşmüştü ve hala hızla azalıyordu.
"Her şey yolunda mı?" diye soran Azakis, sağ tarafındaki acıyı gizlemeye çalıştı.
"Evet, evet. İyiyim, iyiyim" diye cevap verdi Petri, ayağa kalkmaya çalışarak.
Bir müddet sonra Azakis mürettebatla irtibata geçti ve komutanlarına herhangi bir maddi hasar olmadığını ve kimsenin yaralanmadığını bildirdi.
Az önce gerçekleştirdikleri manevra Theos'u rotadan biraz saptırmış ve geçidin açılmasından kaynaklanan basınç düşüşü otomatik sistem tarafından hemen dengelenmişti.
6%, 4%, 2%.
"Nesneden uzaklık: 60.000 km," diye devam etti ses.
Her ikisi de nefeslerini tuttular, 50.000 km mesafeye ulaşmayı beklediler, bunun ötesinde kısa menzilli sensörler tetiklenecekti. Bu anlar birbiriyle kesişen bir an gibiydi.
"Nesneden uzaklık: 50.000 km. Kısa menzilli sensörler etkinleştirildi. "
Önlerindeki bulanık görüntü bir anda keskin bir şekilde odaklandı. Ekranda görünen nesne farklıydı, her ayrıntı görünüyordu. İki astronot birbirlerine baktılar, gözleri fal taşı gibi açıldı, her biri diğerinin yüzünde bir cevap aradı.
"İnanılmaz!" diye haykırdılar aynı anda.
Nasıriye – Masgouf restoran
Albay Hudson, restoranın ana yemek alanının önündeki koridorda gergin bir şekilde volta atıyordu. Neredeyse her dakika sol bileğine taktığı taktik saati kontrol etti. Bunu uyumak için bile çıkarmadı. İlk buluşmada bir genç kadar heyecanlıydı.
Oyalanmak için kayaların üzerinde limon dilimli Martini ısmarladı. Bıyıklı barmen, uzun saplı bardak setini tembelce kurularken kalın kaşlarının altından onu izliyordu.
İslam ülkelerinde alkole izin verilmez. Ancak o akşam bir istisna yapılmıştı. Küçük restoran tamamen ikisi için ayrılmıştı.
Doktor Hunter'la konuşmasını bitirir bitirmez Albay, restoranın sahibini aradı ve adını aldığı Masgouf evi spesiyalitesini sipariş etti. Kaplan mersin balığı olan ana bileşeni elde etmedeki zorluk nedeniyle, kuruluşun bunu sağlayabileceğinden emin olmak istemişti. En az iki saat hazırlık gerektirdiğini bilerek, mutlak mükemmellik için telaşsızca pişirilmesini önemsiyordu.
Kamuflaj üniforması akşam için uygun kaçmazdı o nedenle, ipek alay tarzı, gri ve beyaz çizgili kravatla birleştirdiği koyu Valentino kıyafetinin tozunu almaya karar vermişti. Sadece bir askerin bildiği şekilde cilalanan siyah ayakkabılar da İtalyan'dı. Taktik saatin kesinlikle bununla bir ilgisi yoktu, ama onsuz yapamazdı.
"Yola çıktılar." Çatlak ses, göğüs cebinde sakladığı cep telefonuna benzer alıcıdan geliyordu. Kapattı ve pencereden dışarı baktı.
Büyük, siyah araba, rüzgârın savurduğu ve cadde boyunca tembelce yuvarlanan buruşuk bir torbadan kaçınmak için bir ara savruldu. Hızlı bir manevra ile restoranın giriş kapısının hemen dışına sürdü. Sürücü, aracın kaldırdığı tozun tekrar yere inmesini bekledi, ardından dikkatli bir şekilde araçtan indi. "Tamamen açık" sesi sağ kulağına gizlenmiş kulaklıktan geldi. Dikkatlice, daha önce kararlaştırılan tüm pozisyonlara baktı, ta ki savaş teçhizatı içinde akşam yemeği süresince iki lokantanın güvenliğini gözetecek olan asker arkadaşlarının her birini teşhis ettiğinden emin olana kadar.
Bölge güvenliydi.
Arka kapıyı açtı ve yolcusunu dışarı çıkarmak için sağ elini nazikçe uzattı.
Elisa askere teşekkür etti ve zarif bir şekilde arabadan indi. Ciğerlerini berrak akşam havasıyla doldururken yukarı baktı, sadece çölün yıldızlı gökyüzünün sağlayabileceği muhteşem manzarayı seyretmek için bir an duraksadı.
Albay bir an bekledi, onu dışarıda karşılamak ya da içeride kalıp içeri gelmesini beklemek arasında tereddüt etti. Sonunda, bunun onu daha az gergin hale getireceğini düşünerek oturmayı seçti. Sonra, kayıtsızlıkla, bara doğru yürüdü, yüksek bir tabureye tünedi ve sol dirseğini koyu ahşap yüzeye yasladı, bardağında kalan içeceğin son damlasını içti, limon tohumunun yavaşça dibe düşmesini izledi.
Kapı hafif bir gıcırtı ile açıldı ve askeri sürücü etrafa baktı ve her şeyin yolunda alıp olmadığını kontrol etti. Albay hafifçe kafa salladı ve eskort Elisa'yı zarif bir el işaretiyle içeri davet etti.
"İyi akşamlar Doktor Hunter," dedi albay, taburesinden kalkıp en iyi gülümsemesini sergileyerek.
