Гафу итегез, иптәшләр, мәҗлесегезне бүлдем. Сау булыгыз! (Китәргә юнәлә.)
Акчура. Тагын кил, иптәш сержант!
Биккол. Рәхмәт, күршеләр! Раушан абый! Мещанлыкны безнең сын янына үткәрәсе түгел, бел аны!
Чыгып китәләр.
Сәгадәт. Иремне өч көн сак астында яткырганнарын нигә әйтмәдегез?
Зиләйлүк. Сине борчымыйк дип.
Сәгадәт. Үзем дә белә идемсәнә!
Зиләйлүк. Алайса, нигә Карнаук хатынына йортка кергән дип йөрисең?
Сәгадәт. Үч итеп. Передача ташыйсым килмәгәнгә.
Машина тавышы.
Талыйлар!
Биккол керә.
Биккол. Ник кычкырасың? Суялар мәллә?
Сәгадәт. Иремне талыйлар!
Биккол. Нәрсәгә сиңа ир? Ир – «с» хәрефенә түгел ич. Сервантың, сәгатең, сепаратың, софаң, суыткычың, суырткычың, сыерың, Сә-га-дә-тең – һәммәсе дә үзең белән кала. Үзем белән сиңа кирәкмәс бер генә нәрсәне алып китәм (әкрен) – сөюемне.
Сәгадәт. Кая алып китәсең?
Биккол. Син юк җиргә.
Сәгадәт. Кеше көлдермә!
Биккол. Аңласалар көлмәсләр. Көлмәс өчен, кешене аңлау гына кирәк.
Шәмсин (Бикколга). Нинди камыт кидең син бүген, кияү? Карап-карап торам да танымыйм. Нигә чыгымчылыйсың?
Биккол. Киресенчә, камытымны салып аттым, бабай!
Шәмсин (корреспондентка). Аңлыйсызмы? Мин берни аңламыйм.
Корреспондент. Кеше… муенында камыты булмаган өчен кеше дип атала да. (Үз-үзенә.) Әллә нәрсә җуйган кебек идем. Монда шуны таптыммы әллә? Ничә еллар кигән камытымны мин дә салмадыммы соң? Үз-үзеңне кеше итеп сизәр өчен, бүтәннәрнең кешелеклелеген күр икән…
Сәгадәт. Кайчан кайтасың?
Биккол. Минем вакытым синең акчаң түгел, санама… Шулай, Сәгадәт, инвентаризацияңнән мине сызып ат.
Сәгадәт. Әһә! Сиздем. Кемең бар, кайда? Табып, азгынның күзен чукыйм!
Биккол. Хыялымда менә шушындый бер сын бар, Сәгадәт. Ә ул «сөям» дигәнне «суям» дип ишетми.
Шәмсин. Нәрсә бу, кияү? Нинди кәмит ясыйсың син?
Биккол. Хушыгыз, кешеләр һәм тораташлар!
Китәргә юнәлә.
Сәгадәт (кинәт). Кадалсын малы, синең белән китәм, Биккол! Мине үзең белән ал әле!
Биккол. Мин бит декабрист түгел. Әйберләр империясе падишаһы Хатын дигән галиҗәнапларына каршы баш күтәрергә җөрьәт иткән мәхлук бер ир генә. (Китә.)
Сәгадәт. Харап итте кәҗәмне, корткыч! (Артыннан йөгерә.)
Машина тавышы.
Шәмсин. Артист, ә?
Корреспондент. Ни өчен сак астында тоталар соң аны?
Шәмсин. Үзебездә урып-җыю беткәч, без аны күрше совхозга ярдәмгә җибәргән идек. Тегеләрнең бер шофёрын тотып кыйнаган. Теге шофёр каен полосасындагы берничә агачны төрттереп аударган булган. Менә шуның өчен.
Акчура. Шуңа бәйләнеп кул пычратаммы соң!
Зиләйлүк. Синең кулың гел чиста шул. Син кыйный алмас идең.
Шәмсин.
