так бы мовіць. І ты ўжо гатовы прыдушыць жонку падушкай, пакуль яна спiць…
– Зноў хлусіш, – сказаў я холадна. – Завязвай, Эдуард.
Кот хмыкнуў, а потым прыстукнуў лапамі па стале і прамурчаў сабе ў вусы.
– Добра, хочаш зачыняць вочы на праўду – справа твая. Але я б раіў быць са мной шчырым. Калі ўжо ты не можаш прызнацца ў сваіх жаданнях хатняму гадаванцу, то нядзіўна, што і жонцы да гэтага часу не сказаў, чаго хочаш у ложку…
На гэты раз я дакладна пачырванеў.
– Ну я… Я…
– Ды хопіць мармытаць, – перабіў кот. – Скажы шчыра, што хочаш паспрабаваць утрох. Вось якраз Машу Волкаву можна было б паклікаць, з яе эпiкантусам.
– Можа лепш абмежавацца Фіхтэ, – нясмела прамовіў я, і потым умольна паглядзеў на ката, а той хмыкнуў і сказаў:
– Фіхтэ спатрэбіцца для іншага.
– Ды кінь глупствы гаварыць, – сказаў я, асмялеўшы. – Жартачкі плоскія! Ты сам разумееш пра што я – пра тое, што для твайго канатуса хопіць і простага чытання даўно заўважанай кнігі.
– Слабак, – адказаў кот, скептычна памахаўшы галавой.
– Хто? Ды сам ты слабак! Я, між іншым, вучыўся і паралельна працаваў на двух працах. Паспрабавалі б так тыя багацейчыкi, якіх мамка з таткай у інстытут чмохнулі, – ускіпеў я.
– А яшчэ ты ўжо два гады збіраешся пачаць бегаць кожную раніцу. Якраз ад атлусцення твайго дапаможа. Але нешта пакуль не пачаў, – заўважыў няўмольны кот.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
