бирига жону жунбуш берди чун,
Бул бирига берди орому сукун.
5 Осмонни бесутун чодир қилиб,
Ерни ёйди остига, ҳозир қилиб.
Олти кунда етти анжум ўнглади,
Бўл, деди, тўққиз фалакни тиклади.
Кўкда юлдузларни яшнатди кейин,
Ҳар кеча этди фалак бирлан ўйин.
Тан тузоғин турфа аҳвол этди ул,
Жон қушин тупроққа дунбол этди ул.
Амридин денгиз эриб, сув бўлди, ёш,
Ваҳмидин тош қотди буткул тоғу тош.
10 Сувсатиб денгизни андоқ этди хушк,
Тошни ёқут айлади ул, қонни мушк.
Тоққа юксак чўққи берди ҳам камар,
Токи мағрур юксалиб турсин ўшал.
Гоҳи оташ узра гуллар терди ул,
Гоҳи денгиз узра кўприк қурди ул.
Пашшани душман бошига жойлади,
Пашша тўрт юз йил уни қон айлади1.
Ҳикматидин анкабут тўр солди, тор,
Садри олам топди орому қарор2.
Қилча бел берди чумолига, камар,
Ул Сулаймон бирла бўлди ҳамсамар.
Берди хилъат унга, аббосий туни,
Бебадал «Тосин»га эш этди уни3.
Бор эди Исода нина, кўрди Ул,
Шул сабаб тўртинчи кўкда турди ул4.
Лолалардин тоғни алвон айлади,
Гумбази кўкни тутундин шайлади.
Лахта-лахта қон этиб тупроқни тиғ,
Олди қонлардин кейин лаълу ақиқ.
20 Йўлларида токи ул ою қуёш
Сажда этгайлар қўйиб тупроққа бош.
Юзларида нур – нишони саждадир,
Сажда гар йўқ эрса, талъат қайдадир?
Сочди кундузларга шодликдин зиё,
Этди андуҳ бирла тунларни қаро.
Тўтига тақди чу маржони зари,
Этди Ҳудҳудни хабарчи раҳбари.
Кўйида гардун қуши силкиб қанот,
Бош урар дарбозасига бот-бот.
25 Чархи гардун айланур андин тутош,
Тун кетиб, кундуз етиб, келгай маош.
Дуд била кўпикни олам айлагай,
Бир нафасдин лойни одам айлагай.
Гоҳи тўрга ўтказар кўппакни ул,
Гоҳ мушук боис очар мақсадга йўл.
Итни шерри мардга қурбат ҳам этар,
Шерри мардни итга нисбат ҳам этар.
Гоҳи
