არმავირის ბორცვზე მდებარეობდა ერთ-ერთი უძველესი დედაქალაქი – ქალაქი არგიშტიხინილი. ამ ქალაქის ნანგრევებში აღმოჩენილია მრავალი ლურსმული წარწერა, რომელიც მოგვითხრობს ციხე-სიმაგრეების, ტაძრებისა და სარწყავი არხების აგების შესახებ. არხების მშენებლობას დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა, იმის გათვალისწინებით, რომ არიდულ სომხურ პლატოზე სოფლის მეურნეობა ხელოვნურ მორწყვას ეფუძნებოდა. თუმცა, ეს თვისება ზოგადად დამახასიათებელია ძველი აღმოსავლური სოფლის მეურნეობისთვის, რომელიც ძველი აღმოსავლეთის ყველა ქვეყანაში განვითარდა ან დატბორილ სანაპირო მიწებზე, ან ხელოვნურად მორწყულ მიწებზე.
არგიშთის მეფობის დროს 783 წ. ე. დაარსდა მსოფლიოში უძველესი ქალაქი ერებუნი (ერევანი). ერევნის უძველესი შენობების ნაშთები აღმოაჩინეს თანამედროვე ქალაქის გარეუბანში. ნაპოვნია ლურსმული წარწერა: „ღმერთმა ხალდმა დიდებით, არგიშტიმ, მენუას ძემ, ააგო ეს მძლავრი ციხე, დაასრულა, ქალაქ ერებუნი ეწოდა, ბიაინას (ურარტუს) ქვეყნის ძლიერებისთვის და მტრის ქვეყნების დასაშინებლად“.
აქემენიდური სპარსეთის დაცემის შემდეგ სომხური მიწები ნაწილობრივ დაიპყრო ალექსანდრე მაკედონელმა. მაგრამ მისი გარდაცვალებიდან მალევე, 321 წელს ჩამოყალიბდა სომხური სამეფოები. მცირე სომხეთში და აირარატში (არარატის ველი) (ძვ. წ. 316 წ.) გამოაცხადეს დამოუკიდებლობა. სომხეთის სამხრეთ-დასავლეთი (სოფენა) და სამხრეთი ნაწილები სელევკიდების სახელმწიფოს შემადგენლობაში შევიდა, როგორც ვასალური რეგიონები. დაახლოებით 220 წ ე. სამხრეთ სომხეთის მიწები შეერწყა აირარატს და ქალაქი
