Çocuk Şiirleri. İbrahim Alâettin Gövsa

      Padişahı biz ne için o kadar çok severiz,

      Onun ismi anıldıkça niye şişer kalbimiz?

      Geçtiği yer bayram yeri gibi olur nedendir,

      Neşesiyle bütün millet neden güler, şenlenir?

      Çünkü odur Peygamber’in halifesi, vekili,

      Yeryüzünde üç yüz milyon Müslüman’ın delili.

      Çünkü odur otuz milyon Osmanlı’nın sultanı,

      Ondadır hep ecdadının tahtı, şerefi, şanı.

      Türkistan’dan altı yüz yıl evvel gelen muzaffer,

      Aslı temiz, kanı temiz, kalbi temiz o Türkler.

      Dört yüz çadır halkı ile bu devleti kurdular;

      Padişahlık tarihinde dünya kadar şanlar var.

      İşte bizim sultanımız böyle bir Türk oğludur;

      Onun tahtı koca bir tarihin üstünde durur.

      Milletinin haysiyeti gibi tacı yüksektir;

      Tacı, tahtı yükseldikçe şerefimiz yükselir.

      Sayesinde feyz bulur meşrutiyet, hürriyet;

      Şefkatinden hisse alır uhuvvetle adalet.

      Muhteremdir her milletin hükümdarı şüphesiz;

      Fakat bizler padişahı baba gibi severiz.

      Bu yerleri alın teri şehit kanı dökerek

      Eski, temiz, mert yürekli Osmanlılar almışlar.

      Zaman geçmiş; sonrakiler tembelliğe dalmışlar.

      O miskinlik acısını işte biziz çekecek

      Demir tutmaz, sapan sürmez, sanki uyuşmuş eller.

      Böylelikle elbet vatan yangın yerine döner.

      Düşmanların şu sözleri acı fakat doğrudur:

      Çalışmayan insanlara bu ülkeler yakışmaz.