diyor. Durmadan merak ederim ben, diyor. Seni mesela, kim kırdı acep diye düşündüm seni görünce, diyor. Bu kızın yanına oturmalıyım dedim hemen, nereden gelmiş, niye gelmiş, kimi kimsesi var mı, dedim kendi kendime, diyor. Ağzımı açmıyorum. O benim yerime de konuşuyor. Kalbimin ortasındaki çatlaktan soğuk giriyor içeriye. Hadi diyor bana, inelim. Geldik. Şaşkın bakınıyorum. Küçük bir çığlık atıyor kadın, dönüp bakıyorum. Üstünüz çok ince diyor, başka bir şey almadınız mı yanınıza? Yok, diyorum, bu yeter, üşümem ben. Kadın çantasından eldiven çıkarıp veriyor bana, giy, diyor kesin bir tavırla. İstemiyorum aslında. O eldiveni takınca bağlanacağım sarışın kadına, benim için bir şey yapmış olacak, ben aldığım anda…
İnenleri bekliyorum, elimde yün eldivenler. Ağır ağır iniyorum otobüsten. Soğuk havayı hemen anlamıyorum. Bere elimde. Çoğu sarışın bir sürü kadın, birkaç tane de sürüklenip getirilmiş ya emekli ya emekliliği yakın adam. Koca. Bırakıp gelememişler. Ya da belki adamlar yalnız kalamıyor. Rehberin etrafında kümeleniyoruz. Anlattıkça anlatıyor. Dinle, diyor. Sarışın kadın koluma giriyor. Ben bunları daha önce dinledim, diyor, biz içeri girelim, hava da soğuk, sandukaları görün, diyor. Kolumu çekiyorum. O eldivenleri almayacaktım. Eldivenli elimi tutuyor. Hayretle kadına bakıyorum. Elimi tutup beni içeri doğru sürüklemesine direnemiyorum. Oysa Dinle diyor grubun ortasındaki adam. Settar’ a benziyor. Uzun boy, hafif dökük saçlar, kirli sakal, kolay gülümseyen bir yüz. Koyu renk pantolon, ayağında su geçirmeyen botlar. Bu botlar, bu pantolon, bu ince ama soğuktan koruyan mont bir grup adamın resmi forması gibi. Kış gelince kalın, yaz gelince ince tabanlısı.
Rehber, Alaeddin camisini anlatıyor, biz uzaklaşırken o yakınlaşıyor. Grup bizim peşimizden geliyor. Alaeddin tepesi, diyor. Tepe arıyorum etrafımda. Konyalıların tepe dediği yer burası, anlıyorum. Ben de Settar’la beraber olduğum zamanlarda kendimi bulutların üstünde sanıyordum ya, o hesap. Değil öyle. Sarışın kadın ellerini açıp dua ediyor. Dudakları kımıldıyor. Dileklerini dile diyor bana, şimdi, tam zamanı. Aç ellerini. Aklımdan silinip gitmiş dilekleri düşünüyorum. Yok, hiçbir şey yok. Burada yaşayan, yaşlanan, pişen, aşka düşenleri düşünüyorum. Küçük adımlarla yürüyorum içerde, ayağımdaki mavi galoşlar hışırdıyor. Mevlevilerin etek sesini duyamıyorum. Yazık. Peşimden gelen kadın durmadan fotoğraf çekiyor. Durmadan, bıkmadan. Oysa dört kere daha gelmiş, dört kere daha çekmiş, telefonunun hafızası dolmuş taşmış. Elime tutuşturuyor kocaman, ışıl ışıl parlayan avizenin altında poz veriyor. Tam o anda yanımdan geçen biri, Hatırlayanlar hikâye eder, hatırlamayanlar şikâyet eder,
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
