Kardeş Hikâyeler Kardeş Şiirler. Анонимный автор

      Dip dalgalarıyla yarışan kulaçlarım,

      Az geldi yeni yetme ayrılıklara.

      Tamburi boynumu eğerek

      Söylediğim hıçkırık besteleri,

      Yankılanmadı kâgir duvarlarda,

      Anlamını bulmadı acılarım.

      Tek dozluk gülücükler sardı yüzümü.

      Salı pazarlarında satılık aşklar

      Üryan gezinirken meydanlarda,

      Murdar arzulara kapattım gözümü.

      Derler ki:

      Allâme-i cihan olsan,

      Çıkıp arşa, sallansan güneşin eteğinde,

      Tekme atsan yıldızlara,

      Komşu olsan gezegenlere,

      Diz çökersin bir çilli yüz önünde

      Hasret değirmeninde öğüterek nefsimi

      Senden sonra zifir ektim gecelere.

      Bıkmadık mı ayrı yerlerde aynı rüyaları görmekten?

      Bir yürek yarasıyım, karanlığın hançeresinde.

      El değmemiş kuşluklarda

      Önceden duası edilmiş dileklerim inlesin,

      Cehennem korolarına inat

      Mabedimin kubbelerini süsleyen, pirinç levhalarda titresin.

      Bir pişmanlık zamanı borç ver,

      Pamukta ateş nasıl saklanır göstereyim.

      Pusatsız çıktığım gönül seferlerinden,

      Ganimet getirdiğim tüm sermayemi

      Dizlerinin dibine sereyim.

      Al keklikler seken ikindilerde,

      Isınsın kuzeyler güne at maya.

      Hoyratlığın fink attığı demlerde,

      Ömrüm yürek olmuş başlar atmaya.

      Nem tutmaz ve karar feryatlar kurur,

      Eller göğü gözler yeri yoğurur,

      Mor bulutlar kor yıldırım doğurur,

      Uçurumlar adam arar yutmaya.

      Hayal kuleleri döner gerçeğe,

      Gölgeden kaleler değer ölçeğe,

      Dua tohumları ekilir göğe,

      Ergen vuslat bekler cana katmaya.

      Yorgun mevsimlerin kuytu yerinde,

      Ala koçlar yün devşirir serinde,

      İt karası ayaz gecelerinde,

      Fesatlar an kollar yiğit satmaya.

      Yordamsız bakışlar kutlu katında,

      Bedeli narına yanmak tadında,

      Çapraz zamanların hükmü altında,

      Sevdam vakit gözler sözün tutmaya.

      Saç tarar seyyareler arzın boy aynasında.

      Zamana kurşun sıkarken zaman hırsızı,

      Vakitsizliğin girdabında kâinat.

      Asıyorum İbrahim’in astığı imanla

      Savaş baltamı dünyanın boynuna,

      Ve yeni bir savaşa başlıyorum,

      Kınalı kuşların gözlerine sürme çektiği şafaklarda.

      Yorgun zaman kırıntılarında,

      Önce korkmayı öğrendim,

      Sonra korkmaktan korkmayı.

      Aslında iyi biliriz ‘ölüp hatıra olmayı’

      Bundandır boğazı sıkılmış kaldı hep

      Dört elif miktarı feryatlarım,

      Can suyudur vuslatsız sevdalara gözyaşlarım.

      Bu nöbette sıra yok

      Bütün nöbetler benim.

      Dilim dilim olmuş dilim.

      Türlü hakikatler haykırıyor yüzüme

      Kendime bile itiraf edemediğim.

      Eski bir köy evinin asılmış tavanında,

      Sallanır günahlarım üzüm koruğu morluğunda,

      Yanmışım ceviz gölgesi koyuluğunda.

      Kırdım kilidini sevda hücresinin,

      Koca şehrin ilan tahtası göğsüm,

      Kanadı kırılmış rüzgârlar,

      Yıldızlar olmuş kördüğüm.

      Çıkışı belirsiz vicdan dehlizlerimde,

      Vuruyorlar beynime güm… güm…