birbirlerine; ölene dek birlikte olacaklardı. Çantasından bir tabanca çıkardı. Üç gündür yanında taşıyordu bunu. Kısa bir süre bakıp tekrar çantaya koydu. Kararlıydı, eğer nişanlısı ölürse, o da peşinden gidecekti.
Görevliler refakatçilere ve hastalara yemek dağıtıyorlardı. Odaya girdiler ve kıza da bir tepsi verdiler. Kız, görevlinin tuhaf bakışlarını üzerinde hissetti. Artık herkes ona bir tuhaf bakıyordu. Bu yeni bir durumdu aslında. Çünkü herkes alışmıştı onun bu çaresiz hastanın gönüllü refakatçisi olmasına. Yıllardır hastaneye gelip gidiyor ve hademeler dâhil bütün personeli tanıyordu. Fakat bu bakışlar farklıydı. Üç gün önce görmeye başladığı çok tuhaf bakışlardı bunlar.
Kız, sonun yaklaştığını biliyordu artık. Nişanlısı ölmek üzereydi. Genç adamın anne ve babası, oğullarının fişinin çekilmesi için onay vermişlerdi. Belgeyi imzalamak üzereydiler. Kızın duruma alışması için de birkaç gün beklemeye karar vermişlerdi. Yapabileceği hiç bir şey yoktu zaten. “Keşke daha önce evlenmiş olsaydık,” dedi kendi kendine ve yanındaki yarı cansız adama. “O zaman kimse bana sormadan bunu yapamaz, seni bile bile öldüremezlerdi.”
Gözlerinden birkaç damla yaş aktı. Üç gündür nişanlısına kitap okumuyordu. Ona yeni haberleri de anlatmamıştı. “Ne garip, üç gündür dünyadan bihabersin,” dedi genç adama dönerek. Kimi kandırıyordu ki; üç gün değil, tam dört yıldır dünyadan habersizdi nişanlısı. Evet, onunla her gün konuşmuştu ama o hiçbirini duymamıştı işte. Ayağa kalkıp odadan dışarı çıktı. Bir sigara içti ve geri döndü.
“Sigaraya başladığımı da bilmiyorsun,” dedi. “Hakkımda bilmediğin çok şey var. Sana artık fazla yabancı birisiyim.”
Yüzü yine ağlamaklı bir ifadeye büründü. Yatağın üzerine, nişanlısının yanına oturarak elini tuttu ve “Sadece şaka yapıyordum,” dedi. “Ben seni hâlâ çok iyi tanıyorum, o da yeter bize. Hem uyanınca tekrar tanışırız. Umarım yeni beni seversin. Çünkü ben çok değiştim. Dört yıl da yaşlandım…”
Şimdi müzik dinleme vaktiydi. Kız, küçük radyosunu açtı. Birlikte dinleyeme başladılar. Yalnızca iki gün sonra, nişanlısı artık yaşamıyor olacaktı. “Söz verdiğimiz gibi ölene dek birlikte olacağız,” dedi.
O anı gözünün önüne getirmeye çalıştı: Doktorlar nişanlısını hayata bağlayan makineleri kapatıyorlar. Kız metanetini korumaya çalışarak olanları seyrediyor. Herkes orada. Nişanlısının annesi, babası; kendi annesi, babası; ve diğer herkes… Sonra doktor bütün kabloları çıkartıyor ve onlara dönerek başınız sağ olsun diyor. O an gözyaşlarını tutamıyor kız, ağlayarak yere düşüyor. Çantasından silahı çıkartıyor ve herkesin gözü önünde başına sıkıyor.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
