Altaylardan Tunaya. Ali Akbaş

      Bütün Garbı karanlıklar kaplamış

      Semasında bir tek yıldız kalmamış

      Tün Balası Tanrısını öldürüp

      Ondan sonra hiçbir şeye tapmamış

      Tün Balası tutmuş gece yolunu

      İsyan edip, peygamberi Musa’nın

      Peltek diye kesivermiş dilini

      Tanrının sevgili kulu İsa’nın

      Tiksinmeden yudumlamış kanını

      Tün Balası hep kavgalı tan ile

      Kabil soyu ağzı dolu kan ile

      Boş bedene tapınan bir hayvandır

      Hiç işi yok onun ruhla, can ile

      Dökülmez mi hiç kabından taşan su

      Öldürmez mi yayılan güçlü ağu

      Tün Balası somurtuyor ölecek

      Bir birini yiyor Batı ulusu

      Göz diksen de görünmüyor karanlık

      Bu çığlıklar seçilmiyor bir anlık

      Ağlayan kim, uluyan kim, gülen kim

      Bu kim? Bu mu? Tün Balası bu zındık

      Karanlıkta Tün Balası bağırır

      Bağrışarak bir birini çağırır

      Bir engele takılır da ayağı

      Yıkılınca küfürleri savurur

      Kara gece dalgalanan kara kan

      Körler gibi dizilmiş bir sürü can

      Dizi dizi o körlerin önünde

      Yarım sakal köhne bir entelijan

      Gece zindan ve çakır gözlü cinler

      Gece zindan kaygılar, kan ve kinler

      Kaygı ile kara kana batarak

      Tün balası kendi kendini dinler

      Gece zindan, geçme bilmiyor zaman

      Gelip gider, evham üstüne evham

      Tün balası ağlayarak her sabah

      Bir peygamber bekliyor gündoğudan

      Geceyi yaratmış önce yaratan

      Arkasından güneş doğmuş doğudan

      Güneş ateş, altındır gün ışığı

      Ve güneşten doğmuş Güvin, Türk Atam

      Ta ezelden güneşten doğmuş Güvin

      O güneşten ateş olup doğdum ben

      Yüzümü ve kısık kara gözümü

      Doğar doğmaz ışıkla yudum hemen

      Kaygılanma zavallı kör çekme zar

      Gün oğluyum gözümde gün nuru var

      Gelen benim, gelen benim, gelen ben

      Mürşidinim etme artık intizar

      Hey zavallı görmüyor mu gözün kör

      Bak doğudan tan atıyor şimdi gör

      Gelen haber, gelen benim o önder

      Bekle beni, sen “lâhavle” deyiver

      Gün doğudan gelen tan’dır, gelen ben

      Gök gürlüyor, sanma benim gürleyen

      Yeryüzünü karanlıklar kaplamış

      Yeryüzüne nur saçayım sinemden

      Karanlık gecede ağıt yakıyor

      Tün balası için için ağlıyor

      Gün doğuda ak altın bir çizgi var

      Uyarmaya Gün Balası geliyor