рақамларни узоқ терди ва ниҳоят:
– Алло, алло, «Озодлик» радиостанциясими? – деб сўради. Бу гапни эшитган Одил Ҳотамовичнинг юраги жиғ этиб кетди ва ичида нимадир чирт этиб узилгандек, ранги оқариб, қўрқувдан қалтирай бошлади.
Ҳуснигул эса нариги тарафдан гўшакни кўтарган киши билан салом-алик қилиб, бироз гаплашди ва: «Ёзиб олинг, диктафонимни ёқяпман», деди. Жовдираб, довдираб ўтирган Одил Ҳотамович Ҳуснигул сумкачасидан дафтарчасига қўшиб диктофонни ҳам олиб, стол устига қўйиб қўйганига эътибор қилмаган экан.
… Ҳуснигул хонадан чиқаётганида Одил Ҳотамович гўёки маст одамдек алпанг-талпанг қадам ташлар, кўзлари яхши кўрмаётгандек, мияси ғувиллаб, ҳеч нарсани қабул қилмайдигандек оғир бир аҳволга тушиб қолганди.
Ҳуснигул Ҳасанованинг оғзи қулоғида эди. Банк бошқарувчисининг ақлини қандай қилиб шошириб, мот қилганини ўйлагани сайин хурсандчилиги ортиб бораётганди. Мана энди уч ёки тўрт кун ўтказиб келса, банк бошқарувчиси Ҳуснигулнинг қўлида баайни лаққа балиқдек бўлиб қолади. Хоҳласа пишириб ейди, хоҳласа хомича… Энг муҳими, унинг иши битади… Ҳали шундай ишларни қиладики, Одил Ҳотамович деганининг иккиуч минг долларини ҳам олади, қолмишига ҳов районда ташкил этган фермер хўжалиги учун 25 миллион сўм кредит пулини фоизсиз, кафолатсиз ҳам олади. Ундан кейин банкнинг бу пулларини хоҳласа тўлайди, хоҳламаса йўқ. Яна бир марта бошқарувчи устидан тўплаган далил ва рақамлари билан ташланса борми, пировардида кредит пулларини тўлашни ҳам Одил Ҳотамовичнинг бўйнига илиб қўйса ажаб эмас.
Бунақа ишлар унга чўт эмас. Мана, яқинда банклардан бирининг бошқарувчиси Ҳуснигулнинг тажовузу найрангларига чидолмай, ўзини осиб қутилди.
Ҳуснигул Ҳасанова мана шуларни чўтлаб, ўзида йўқ мамнун эди.
Эртаси куни у яшайдиган кўп қаватли хонадондаги қизил телефон кутилмаганда, кечки пайт қаттиқ жиринглаб қолди.
Ҳуснигул гўшакни қўлига олди.
– Алло, алло, Ҳуснигулмисиз? – деди у томондан таниш бир овоз.
– Кимсиз? – деб сўради чийилдоқ овозда Ҳуснигул.
– Мен, Одил Ҳотамовичман, яхшимисиз?
– Яхши. Хўш, хизмат?
– Уйингиз қаердалигини айтинг, хизмат машинамни юбораман. Сизни меҳмон қилмоқчиман, майлими?
– Вой, мунча яхши! Ёзинг бўлмаса…
Одил Ҳотамович ваъдасида туриб, айтилган манзилга хизмат автомашинасини юборди. Ясан-тусанни жойига қўйган Ҳуснигул Ҳасанова саллона-саллона юриб, оқ «Волга»га қўни-қўшниларининг кўз олдида ўтирдикетди.
Қиргулидаги бир хонали, аммо барча қулайликлари муҳайё қилинган хонадонда Одил Ҳотамович Ҳуснигул Ҳасановани кутиб ўтирарди. Чунки, Одил Ҳотамович ҳам анойилардан эмас, Ҳуснигул Ҳасанова ўша куни хонасидан чиқиб кетиши биланоқ, у ҳақда таниш-билишларидан барча маълумотларни йиғиб улгурган ва охирида ягона бир хулосага келиб ҳам қўйган эди.
Қарангки, унинг хулосаси бўйича: Ҳуснигул Ҳасанова асли ўрта махсус маълумотли,
