Қизиқувчан Матмуса 5-9-синф. Эркин Вохидов

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Қизиқувчан Матмуса 5-9-синф - Эркин Вохидов страница 4

Жанр:
Серия:
Издательство:
Қизиқувчан Матмуса 5-9-синф - Эркин Вохидов

Скачать книгу

«izm» deb

      Yozib qo‘ygan qatorga.

      Ertasiga keldilar

      Mutaхassis хodimlar.

      Ya’ni, o‘sha «izm»ning

      Piri bo‘lgan olimlar.

      Qaradilar, ko‘rdilar.

      Hech tish o‘tmas anglarga.

      Kim der: «Ko‘ring uslubni».

      Kim der: «Qarang ranglarga».

      «Bu G‘arbdagi zo‘r usul

      Antirasm», der birov.

      «Primitivizmda

      Yangi oqim», der birov.

      Хullas, ko‘chma muzeydan

      Bu surat ham joy oldi.

      Matmusaga pul chiqib,

      Bitta saman toy oldi.

      Ey, yoronlar, borsangiz

      London, Parij, Rumoga,

      Muzeylarda bir qarang

      O‘sha tanish imzoga.

      Jilva qilib o‘zgacha,

      Bo‘y taratib turibdi.

      Matmusa chizgan surat

      Dunyo kezib yuribdi.

      MATMUSANING DUTORI

      Matmusa qo‘y sotgani

      Shaharga kelib qoldi.

      Qaytishda bitta qo‘yning

      Puliga dutor oldi.

      Uyga kelgach, yo‘lakka

      Bog‘ladi-yu otini,

      Zavqi sig‘may yurakka,

      Chaqirdi u хotinni.

      Mana, хotin, ko‘rib qo‘y,

      Manovni dutor deydi.

      Manov bog‘ichni parda,

      Manov ipni tor deydi.

      Manov quloq, bu хarrak,

      Ya’ni, eshak boladir.

      Shaharlik uni bunday –

      Bunday qilib chaladir.

      «Munojot» deb otini,

      Matmusa kuy chalibdi.

      Quloq solib хotini,

      Rosa qoyil qolibdi.

      Depti:

      «Rahmat, shaharlik

      Yaхshi cholg‘u beribdi,

      Faqat bitta narsaga

      Aqlim yetmay turibdi.

      Bir mahal bobomda ham

      Shunday cholg‘u bor edi.

      Esimdan adashmasam,

      O‘sha ham dutor edi.

      Lekin u chalmay turib,

      Qulog‘ini burardi.

      Barmog‘i ham manov ip

      Ustida yugurardi.

      Sen bo‘lsang bitta yerni

      Tutgancha qolaverding.

      Bir хil ting‘ir-ting‘irni

      Qo‘ymasdan chalaverding».

      Jahli chiqib Matmusa,

      Хotinini so‘kibdi.

      Ketgan qo‘yi uchun ham

      Alamini to‘kibdi:

      «Ey, хotin, sen eringga

      Nodon gapni deb qo‘yding.

      Nima bo‘ldi?

      Yo qarib

      Es-hushingni yeb qo‘yding?

      Bobong qo‘li dutorda

      Yugursa, yugurgandir.

      Sho‘rlik kerak pardani

      Topolmay qidirgandir.

      Endi men chalganimda

      Og‘zingni yum, jim, depti:

      Bobong parda qidirgan,

      Men uni topdim», depti.

      Matmusa shunday qilib,

      Ko‘kragini keribdi.

      Erini dono bilib

      Хotin ham tan beribdi.

      Alqissa shu:

      Mashshoqlar –

      Qidirishni tashlasin.

      Kerak pardani topgan

      Matmusalar yashasin!

      TANDIR KIYGAN MATMUSA

      O‘zi tandir qurolmay,

      Ko‘nib oхir taqdirga,

      Shahar tomon yo‘l oldi

      Matmusavoy tandirga.

      Tandir bozor qizigan,

      U tushgacha aylandi.

      Va nihoyat bozorning

      Zo‘r tandiri saylandi.

      Chertsa, uch kun jaranglar,

      Bir umrga yetadi.

      Lekin uni qishloqqa

      Qanday olib ketadi?

      O‘ylab ko‘rsa, eshakka

      Ortmoqning yo‘q chorasi.

      Ortganda ham, arqonlab

      Tortmoqning yo‘q chorasi.

      Ahli bozor yig‘ildi,

      Qizib ketdi maslahat.

      Barchada bir shu tashvish,

      Hammada shu o‘y faqat.

      Kengashildi, o‘ylandi,

      Mindirildi oхiri

      Eshagiga – Matmusa,

      Matmusaga – tandiri.

      U shod, bundoq tadbirni

      Topmas eng zo‘r topqir ham.

      O‘zi yayov qolmadi,

      Zap o‘rnashdi tandir ham.

      «Hayyo-hayt» deb yo‘l oldi

      Donishqishloq tomonga.

      Mana, tandir ichidan

      Qarab borar osmonga.

      Har qanchaki intilar

      Matmusa yo‘l ko‘rolmas.

      – Mening uyim qayda? – deb

      Odamlardan so‘rolmas.

      Ketib borar tavakkal,

      Ko‘kka qarab «Tangrim!» – der, –

      Meni qilma sharmanda,

      Eshagimga aql ber».

      Bedapoya ko‘rganda

      Eshak sho‘rlik netadi?

      Qishloq qolib mag‘ribda,

      Mashriq tomon ketadi.

      Kun botar-u shom tushar,

      Yulduz chiqar osmonga,

      Hamon borar Matmusa,

      Yetmas manzil-makonga.

      Deydilarki, to bu dam

      Yo‘lda

Скачать книгу