anlamadığım için yüzüne bakarak miyavlamaya devam ettim. O ise benim acı miyavlamama aldırmadan hazırladıklarını masaya taşıyordu. Sonra diğerlerine seslendi ve herkes mutfağa gelip masanın etrafındaki sandalyelere oturdu. Demek ki insanlar mamalarını burada yiyorlardı.
Ben de onlara uyum sağlamalıydım. O yüzden hemen mırlayarak boş olan sandalyeye atlayıverdim. Arka patilerimin üzerinde doğruldum ve ön patilerimi masaya koydum. Sırıtarak beklemeye başladım. Çünkü onlar da böyle bekliyorlardı mamalarını.
En son Hayatım geldi mutfağa. Beni masada görür görmez çok sert bir şekilde, “Çabuk in oradan! Sakın bir daha masaya çıktığını görmeyeyim!” dedi.
Ne söylediğini anlamasam da ses tonundan çok kızdığını tahmin ettim. Ve hemen kendimi yere attım. Neden böyle tepki gösterdiğini ise anlamadım. Ben sadece onlar gibi davranmaya, onlara uyum sağlamaya çabalıyordum. Üstelik biz kediler için arka patilerinin üzerinde doğrularak masadan mama yemeye çalışmak çok zor.
Ciddi sorunlar yaşayacağımı düşünüyorum ve bu erkek olan ile nasıl başa çıkacağım bilmiyorum Amir Mır-lak. Bakışları beni ürkütüyor. Bana karşı yoğun bir öfke duyuyor. Birtakım gizli planları varmış da uygulamak için zamanını bekliyormuş gibi. Sanki baş başa kalsak kuyruğumu dolayıp düğüm yapacakmış gibi, tüylerimi pembeye boyayacakmış gibi, ağzıma limon sıkacakmış gibi… Ben ona ne yapmış olabilirim ki?
Bu düşüncelerle onları izlerken birden Aşkım elindeki iki tane yemek tasını önüme koyuverdi. Birinde su, diğerinde ise harika kokan bir yemek vardı. Kediler aşkına, o kadar acıkmıştım ki önümde yemeği görünce sevinçten mırlayarak ağlamaya başladım. Ve tabaktaki bütün yemeği anında mideme indirdim. Oh! Ne kadar da lezzetliydi…
Yemek faslından sonra raporlarımı rahatça yazabileceğim bir yer aramak için evi tekrar inceledim. En sonunda da bu elbise dolabının en alt rafının arkasını seçtim. Burası oldukça gizliydi ve çalışmam için yeterli alan da vardı. Üstelik ortalıktan kaybolduğum zamanlarda kimsenin aklına buraya bakmak gelmezdi.
Açık olan pencereden gizlice kaçıp Ajan Akademisindeki odama geldim. “Cep bilgisayarımı”, “Çok Gizli Ajan El Kitabı’mı”, “Gizli Görev Pelerini’mi”, “Gizli Görev Maskemi” ve görevim sırasında lazım olabilecek diğer gizli malzemelerimi çantaya atıp tekrar eve döndüm. Gizli alanıma eşyalarımı yerleştirdim ve bu ilk raporumu size yazmaya başladım Amirim.
Bugün yaşadıklarım ve yazacaklarım bu kadar. O kadar yorulmuşum ki raporu yazarken bile defalarca esnedim Amir Mırlak. İlk raporuma son veriyorum. Yarın yine aynı saatte size günlük raporumu göndereceğimmm, mırr, mırr…
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
