Медғат – Қасым. Мағауия Абайұлы

      Қас қарайып, сол уақыт күн де батты,

      Хабарсыз еш нəрседен керуен жатты.

      Қасында заңғар таудың бөктерімен

      Жүгіртіп келе жатыр жиырма атты.

      Бұлар – зəңгі жол тосып кісі өлтіргіш,

      Бір қылатын ісі бар бүгінгі кеш.

      Сары бастық-бұлардың атаманы,

      Өзі батыр, өзі қу, өзі білгіш.

      Біреуі сөз айтпайды онан басқа,

      Келгенше жеңілген жоқ осы жасқа.

      Атманша киінген түрі бұзық,

      Ұйқы мен қарамайды ішер асқа.