Миғраж. Мəшһүр Жүсіп Көпейұлы

      Басын көрдім, аяғын көре алмадым,

      Мен, Мекайіл қалды сонда, жүре алмадым.

      Үшінші Исрафилге мінгенімде,

      Қанеки, онда тоқтап тұра алмадым.

      Екінші көкте Жақия, Ғайса тұрған,

      Мен сəлем берген шақта мойнын бұрған.

      – Қош келдің, жомартым-ай, асқан, –  дейді,

      Жүруге енді Исрафил мойын қойған.

      Үшінші жетіп қалдық бізлер көкке,

      Тұр екен Жүсіп нəби сонда текке.

      Ол жерде Жебірейілге мініп алып,

      Бет қойдық тағы да жөнелмекке.

      Төртінші бізлер көкке келіп қалдық,

      Тұр екен Ыдырыс сонда, хабарландық.

      Бесінші көкте жолықтық біз һаронға,

      Алтыншы көкте Мұсаға жаңа бардық.

      Жылады бізді көріп Мұса нəби:

      – Көрмей ме көзі сендей туса нəби?!

      Соң қылып бəрімізден шығарса да,

      Оң қылып, абзал қылған Құдай сені!

      Мұхаммед үмбетің көп, уайымың жоқ,

      Мен айттым: – Деме, тақсыр, бұлайша! – деп,