się tak na ludzi. Komuś może się to nie spodobać.
Więc teraz patrzę na swoje buty, na ściany – nie mam pojęcia, gdzie skierować wzrok.
– Spróbuj się rozluźnić – doradza.
Pięć stacji. Wysiadamy, idziemy do drugiego pociągu. Tym razem sześć stacji – liczę je, aż pora wysiadać. Stajemy na ruchomych schodach wiozących nas do wyjścia.
– Która godzina? – pyta Ava.
Zerkam na zegarek.
– Mamy dwadzieścia minut.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
